Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ιστορίες ανέργων της διπλανής πόρτας-Χωρίς υγειονομική περίθαλψη και με κακή ψυχολογία

Ο άνεργος αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τον κοινωνικό περίγυρο 



Αθήνα-(Ανταπόκριση Σοφία Μπερετάνου)

Ο Κώστας και η Έφη έχουν τρία παιδιά, ζουν στο κέντρο της Αθήνας και είναι και οι δύο άνεργοι. «Δάνεια χαράτσια δεν εξοφλούνται» λένε .

Η Έφη είναι εκπαιδευτικός. «Δούλευα σε ένα ιδιωτικό σχολείο, που με απέλυαν το καλοκαίρι και με επαναπροσλάμβαναν το φθινόπωρο. Μόλις έμεινα έγκυος στο τρίτο παιδί μου, ήταν αρχές Σεπτεμβρίου, επικοινώνησα μαζί τους, μου έκλεισαν την πόρτα. Περιμένω 6 χρόνια να διοριστώ» λέει.

Ο Κώστας είναι άνεργος από τις αρχές του 2012 -είναι μηχανικός αυτοκινήτων- αφού είδε πρώτα τον μισθό του να μειώνεται, γεγονός το οποίο, όπως λέει, δέχτηκε, ώστε να αποφύγει την απόλυση, τελικά ήρθε κι αυτή γρήγορα. «Μειώσαμε ακόμα και το φαγητό από τα παιδιά μας...» λέει ο Κώστας, κρατώντας τους απλήρωτους λογαριασμούς στα χέρια του.

Στο όριο της φτώχειας βρίσκονται πλέον 3.400.000 Έλληνες. Δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκια ή δάνεια, δεν έχουν θέρμανση, δεν αντεπεξέρχονται σε απρόοπτα έξοδα, δεν τρώνε κρέας ή ψάρι, δεν πάνε διακοπές, δεν έχουν αυτοκίνητο και αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.

Ο κ. Χρήστος είναι 60 ετών, χήρος, συνταξιούχος οδηγός στα λεωφορεία της ΕΘΕΛ, ζει στο Πέραμα και για θέρμανση έχει μια σόμπα. «Δεν έχω παιδιά, έχω καταθέσει εδώ και 18 μήνες τα χαρτιά μου για σύνταξη, απάντηση δεν έχω πάρει, δεν έχω χρήματα ούτε για φαγητό, ο κρεοπώλης της γειτονιάς μου δεν μπορεί να μου κάνει άλλη πίστωση. Φυσικά δεν μπορώ να πληρώσω τους φόρους μου και τα χαρτιά έρχονται το ένα μετά το άλλο - κανείς δεν βγάζει προς τα έξω την πραγματικότητα. Θέλουμε να πεθάνουμε με αξιοπρέπεια και ούτε αυτό μας αφήνουν» λέει .

Η Χριστίνα είναι 26 χρόνων έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη Φιλοσοφική Σχολή, έχει μεταπτυχιακό στη γλωσσολογία, δούλευε εποχιακά στην καφετέρια της γειτονιάς της, είναι άνεργη, ψάχνει για δουλειά σχεδόν δύο χρόνια.

«Όλοι οι συμμαθητές μου έχουν φύγει στο εξωτερικό, εγώ δεν μπορώ, η μητέρα μου είναι άρρωστη, δεν μπορεί να δουλέψει. Στο σπίτι μας δεν μπορούμε να πληρώσουμε τη ΔΕΗ, όταν έρχεται λογαριασμός τον κρύβω, φοβάμαι μην τη χάσω, είναι τρομερό πώς μας έχουν καταντήσει», λέει η Χριστίνα με απόγνωση.

Η ψυχολόγος Έλια Κωσταντακάτου περιγράφει την ψυχολογία του άνεργου και συστήνει ψυχραιμία. «Όταν χάσεις τη δουλειά σου, έχεις να αντιμετωπίσεις δύο πράγματα. Καταρχήν τον εαυτό σου και στη συνέχεια τον περίγυρό σου. Σίγουρα, στην αρχή θα νιώσεις θύμα και θα βρεθείς σε κατάσταση σοκ, ενώ σιγά-σιγά θα αρχίσεις να ντρέπεσαι γι αυτό και να κατηγορείς τον εαυτό σου για τη θέση στην οποία βρίσκεσαι».

Όσο για την άποψη των άλλων, που θεωρούν κοινωνικό στίγμα την ανεργία είναι βέβαιο ότι θα σε επηρεάσει, λέει η κ. Κωσταντακάτου και προσθέτει: «Αν και δεν θα έπρεπε, γιατί συνήθως αυτοί οι άνθρωποι είτε δεν έχουν βρεθεί ποτέ σε αντίστοιχη θέση -να χάσουν τη δουλειά τους- είτε δεν μπορούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει σήμερα στην αγορά εργασίας. Όλα αυτά μπορείς να τα πολεμήσεις και να σταθείς πάλι στα πόδια σου».

Υπενθυμίζεται ότι νέο αρνητικό ρεκόρ ανεργίας στην Ευρωζώνη προβλέπει μελέτη της εταιρείας οικονομικών ελεγκτών Ernst & Young. Οι ειδικοί της Ernst & Young αναμένουν για το 2013 νέα αύξηση της ανεργίας, εκτίμηση που βασίζουν κυρίως στην κάμψη της ανταγωνιστικότητας. Σύμφωνα με την έρευνα της εταιρείας, στο δεύτερο εξάμηνο του 2013 ο αριθμός των ανέργων στην Ευρωζώνη θα αγγίξει τα 20 εκατομμύρια από 18,7 εκατομμύρια που ήταν τον περασμένο Οκτώβριο.

 




 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία