Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




ή αλλιώς ένα εγχειρίδιο για μια ευτυχισμένη ζωή

Μαθήματα σοφίας από τον Όσκαρ Ουάϊλντ



Αθήνα-(Ανταπόκριση Κώστας Μαρδάς)

Τα ξεχωριστά λόγια ενός ξεχωριστού συγγραφέα, αμφισβητία της
βικτωριανής εποχής, ανατρεπτικού της καθημερινότητας, ενός ανθρώπου
που ζούσε για τις απολαύσεις, κυκλοφορούν σε ένα βιβλίο 231 σελίδων με
τίτλο <<Όσκαρ Ουάϊλντ, 99 μαθήματα σοφίας για μια ευτυχισμένη ζωή εδώ
και τώρα>>, του Άλλαν Πέρσυ, από τις εκδόσεις Πατάκη.

Ο συγγραφέας του παγκοσμίως ευπώλητου <<Νίτσε, 99 μαθήματα καθημερινής
φιλοσοφίας>> συγκέντρωσε τα επιγράμματα του Ιρλανδού συγγραφέα,
αναλύοντας το καθένα με αναφορά στη σημερινή εποχή, έχοντας στόχο να
διδάξει πώς να απολαμβάνουμε την ύπαρξη μας στη γη. Πρόκειται για ένα
απάνθισμα από τα γραπτά ενός γεννημένου... προβοκάτορα ζωής, που
μετέτρεψε τον κυνισμό σε life style, κόντρα στην υποκρισία και το
ψέμα. Ιδού μια επιλογή από το έργο του μυθιστοριογράφου, ποιητή,
θεατρικού συγγραφέα και κριτικού:

- Το να ζεις είναι το σπανιότερο πράγμα του κόσμου. Οι περισσότεροι
απλώς υπάρχουν.

- Όλοι είμαστε στο λούκι, μερικοί από μας όμως κοιτάζουν τ' άστρα.

- Η καθαρή και απλή αλήθεια σπάνια είναι καθαρή και ποτέ δεν είναι απλή.

- Όποιος ασχολείται με το παρελθόν του, δεν αξίζει να έχει μέλλον.

- Δε θέλω να πάω στον παράδεισο, κανένας από τους φίλους μου δεν είναι εκεί.

- Δεν ήταν μεγαλοφυΐα κι έτσι δεν είχε εχθρούς.

- Δεν είμαι τόσο νέος ώστε να ξέρω τα πάντα.

- Ονειροπόλος είναι αυτός που βρίσκει τον δρόμο του μόνο κάτω από το
φεγγαρόφωτο και η τιμωρία του είναι να αντικρίζει την αυγή πριν από
τους άλλους.

- Το χρήμα είναι σαν την κοπριά: όταν το στοιβάζεις, μυρίζει.

- Η καρδιά είναι φτιαγμένη για να ραγίζει.

- Το παρελθόν θα μπορούσε να εκμηδενιστεί. Αυτό μπορούν να το πετύχουν
οι τύψεις, η άρνηση ή η λησμονιά. Το μέλλον όμως είναι αναπόφευκτο.

- Με συγχωρείτε, δε σας γνώρισα: έχω αλλάξει πολύ.

- Κανείς δεν είναι αρκετά πλούσιος για να εξαγοράσει το παρελθόν του.

- Τα πάντα στον κόσμο έχουν να κάνουν με το σεξ, με εξαίρεση το σεξ.
Το σεξ έχει να κάνει με την εξουσία.

- Είναι παράλογο να χωρίζεις τους ανθρώπους σε καλούς και σε κακούς.
Οι άνθρωποι είναι είτε γοητευτικοί είτε βαρετοί.

- Ο καθένας μπορεί να κάνει κάτι, αυτό που έχει αξία είναι να κάνει
τον κόσμο να πιστέψει πως το έκανε.

- Αν θέλεις να πεις στους άλλους την αλήθεια, κάνε τους να γελάσουν,
αλλιώς θα σε σκοτώσουν.

- Τα βράδια, όταν σκέφτομαι τα ελαττώματα μου, πέφτω αμέσως για ύπνο.

- Λατρεύω τις απλές απολαύσεις, είναι το τελευταίο καταφύγιο των
περίπλοκων ανθρώπων.

- Πρέπει να εναρμονιζόμαστε με το χρώμα, την ομορφιά, τη χαρά της
ζωής. Όσο λιγότερο μιλάμε για τα βάσανα, τόσο το καλύτερο.

Ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο' Φλάχερτι Ουίλλς Ουάιλντ, όπως ήταν το πλήρες όνομά
του, γεννήθηκε στο Δουβλίνο στις 16 Οκτωβρίου του 1854 από
προτεστάντες γονείς.

Φοίτησε στο Port Royal School. Μελέτησε τους αρχαίους έλληνες
κλασσικούς. Το 1881 επισκέφτηκε την Ελλάδα. Ως φοιτητής στην Οξφόρδη
ξεχώρισε για την εκκεντρική του εμφάνιση, ντυνόταν με βελούδινα
παντελόνια ιππασίας και είχε μακριά μαλλιά. Οι τρόποι του ήταν πότε
προκλητικοί πότε λεπτοί. Ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες δίνοντας 140
διαλέξεις για το κίνημα του αισθητισμού και στη Γαλλία, όπου συνδέθηκε
με τον ποιητή Πόλ Βερλέν. Παντρεύτηκε την Κόνστανς, πλούσια κόρη
συμβούλου της βασίλισσας, με την οποία απέκτησαν δύο γιους. Το πλέον
γνωστό του έργο ήταν -και είναι-<< Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι>>.

Σε αυτό το μυθιστόρημα εκθειάζει την ομορφιά και τις απολαύσεις πέρα
από την αμαρτία ... Πολιτικά, ήταν οπαδός ενός αντιεξουσιαστικού
σοσιαλισμού, όπως υποστηρίζει στο βιβλίο του <<Η ψυχή του ανθρώπου στο
Σοσιαλισμό>>.

Η προσωπική του σχέση με τον Λόρδο Άλφρεντ Ντάγλας ανάγκασε την
γυναίκα του να αλλάξει επώνυμο και ο ίδιος υποχρεώθηκε να αποποιηθεί
την κηδεμονία των παιδιών του. Καταδικάστηκε για ομοφυλοφιλία σε 2
χρόνια καταναγκαστικά έργα.

Στο βιβλίο του <<Εκ βαθέων>> εξιστόρησε τα βιώματά του στην φυλακή. Όταν
αποφυλακίστηκε, μετακόμισε στο Παρίσι και άλλαξε το όνομά του σε
Σεμπάστιαν Μέλμοθ προσχωρώντας στο Καθολικισμό.

Στις 30 Νοεμβρίου του 1900 πέθανε. Λέγεται πώς το τέλος του ήταν
ανάλογο του παλιού Όσκαρ Ουάιλντ. Στο κρεβάτι του θανάτου έπινε
σαμπάνια λέγοντας ότι δεν του αρέσει η ταπετσαρία του δωματίου του...



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία