Λίγοι σήμερα θα μπορούσαν να φανταστούν ότι το "ταπεινό" ραδίκι-
και συγκεκριμένα η ρίζα του -είναι φάρμακο για τη δυσπεψία και τις
γαστρεντερικές διαταραχές, η πασίγνωστη τσουκνίδα αντιμετωπίζει την
παρακράτηση υγρών και την υπερπλασία του προστάτη ενώ το παραδοσιακό
βαλσαμόχορτο «συνταγογραφείται» πλέον για την κατάθλιψη. Κι, όμως, τα
παραπάνω και άλλα φυτά υψηλού φαρμακευτικού ενδιαφέροντος- συνολικά
τουλάχιστον σαράντα -τα οποία φυτρώνουν από μόνα τους στην ελληνική
ύπαιθρο, έχουν λάβει τα τελευταία χρόνια από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό
Φαρμάκων επίσημη άδεια κυκλοφορίας στα φαρμακεία, με παραδοσιακά
τεκμηριωμένη αποδεκτή και ασφαλή χρήση!

Εκεί, μπορεί κανείς να τα βρει με τη μορφή εκχυλισμάτων σε κάψουλα
ή βάμματος, δισκίων και σιροπιών καθώς έχει καθοριστεί με ακρίβεια η
συνιστώμενη δοσολογία για κάθε μία από τις παθήσεις και ασθένειες που
αποδείχτηκε ότι αντιμετωπίζουν.

Τα παραπάνω αναφέρει ο επίκουρος καθηγητής του
Φαρμακευτικού Τμήματος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου
Αθηνών, Προκόπιος Μαγιάτης, ο οποίος υπογραμμίζει πως μέχρι τώρα τέτοια
φυτά, σε αποξηραμένη μορφή αλλά και βότανα, μπορούσε κανείς να τα
μαζέψει από τη φύση ή να τα αγοράσει από μαγαζάκια, λαϊκές αγορές,
πανηγύρια αλλά και πλανόδιους πωλητές. Ωστόσο, η εν λόγω αγορά
λειτουργούσε και λειτουργεί ανεξέλεγκτα και χωρίς σαφείς οδηγίες ως
προς τη δοσολογία, τον τρόπο χρήσης και τον κατά περίπτωση
φαρμακευτικό σκοπό.

Ύστερα από επιστημονικές έρευνες χρόνων, πειραματικές δοκιμές και
εφαρμογές και τις απαραίτητες ευρωπαϊκές εγκρίσεις, σαράντα
φαρμακευτικά φυτά που μεγαλώνουν στη χώρα μας βρίσκονται ήδη στα ράφια
των φαρμακείων ή αναμένεται να τα συναντήσουμε πολύ σύντομα μπροστά
μας.

Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται το παρθένιο (που καταπολεμά τις
ημικρανίες), η βαλεριάνα, το τήλιο, το μελισσόχορτο, η λεβάντα και το
χαμομήλι (που έχουν ηρεμιστική και κατευναστική δράση), η τσουκνίδα, ο
κέδρος, ο αρκτοστάφυλος, το πολυκόμπι, ο κέδρος και τα φύλλα ελιάς (με
σημαντική διουρητική δράση), η μέντα, το μάραθο, ο γλυκάνισος, το
δενδρολίβανο, το φασκόμηλο, η γλυκίριζα, η πικραλίδα και η ρίζα του
ραδικιού (κιχωρίου) (που αντιμετωπίζουν γαστρεντερικές διαταραχές όπως
η δυσπεψία), τα αντιμικροβιακά πανσές και λάππα και το
αντικαταθλιπτικό βαλσαμόχορτο (υπερικό).

Επιπλέον, η αγριοκαστανιά, η αγριομερσίνη, ο μελίλωτος και η
κόκκινη άμπελος καταπολεμούν πλέον επίσημα τα προβλήματα στο
κυκλοφοριακό σύστημα, η καλέντουλα τις φλεγμονές του δέρματος και η
δενδρομολόχα το κρυολόγημα και τον βήχα.

Εκτός, όμως, από τη φαρμακευτική σημασία αυτού του φυσικού πλούτου
της χώρας, τεράστιες είναι και οι οικονομικές δυνατότητες που έχουν
μπροστά τους οι παραγωγοί σε ό,τι αφορά την οργανωμένη καλλιέργεια
τέτοιου είδους φυτών. «Πρόκειται για πολύ συνηθισμένα ελληνικά φυτά
που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι διαθέτουν πλέον επίσημη
άδεια κυκλοφορίας στο φαρμακείο» τονίζει ο κ. Μαγιάτης και προσθέτει:
«οι προοπτικές είναι μεγάλες καθώς στην Ελλάδα φύονται 5000
διαφορετικά είδη φυτών και πολλά από αυτά μπορούν να καλλιεργηθούν και
να αποτελέσουν διέξοδο για τον αγροτικό κόσμο. Αυτή τη στιγμή κανείς
δεν γνωρίζει επακριβώς τι από όλα αυτά καλλιεργείται και σε τι
ποσότητες στη χώρα μας ενώ δεν υπάρχει και κάποιος επίσημος φορέας που
να μπορεί να κατευθύνει τους αγρότες σε αυτές τις καλλιέργειες».

Παρ' όλα αυτά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πολλά φυτά έχουν «μπει» την
τελευταία δεκαετία στη διαδικασία της παραγωγής φαρμακευτικών
σκευασμάτων. Αντίθετα, στην Ελλάδα η σχετική δραστηριότητα βρίσκεται
ακόμη σε χαμηλά επίπεδα με εξαίρεση, για παράδειγμα, την περίπτωση της
Κρήτης, όπου καλλιεργείται το δίκταμο (γνωστό φυτό από την αρχαιότητα
με αντισηπτική, τονωτική και αντισπασμωδική δράση), αλλά και της
δυτικής Μακεδονίας, όπου καλλιεργούνται αρωματικά φυτά όπως το
τριαντάφυλλο.

Στο ίδιο μήκος κύματος, μεγάλες δυνατότητες υπάρχουν και για
καλλιέργειες που είναι ήδη εδραιωμένες εδώ και πολλά χρόνια, όπως
αυτές του κρόκου Κοζάνης ή της μαστίχας Χίου. «Όσο και αν φαίνεται
περίεργο τα δύο αυτά προϊόντα δεν έχουν ακόμη κατοχυρωθεί ως
φαρμακευτικά, βρίσκονται, ωστόσο, πολλές έρευνες σε εξέλιξη από τις
οποίες αποδεικνύεται η δράση της μαστίχας, για παράδειγμα, στην
καταπολέμηση του έλκους στομάχου» τονίζει ο καθηγητής, με αφορμή
ημερίδα από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό
Φαρμακευτικών και Αρωματικών Φυτών Βοΐου Κοζάνης.