 |
|
|  |  |  | 
Πως το εξηγούν οι επιστήμονες
Η χορήγηση αντιβιοτικών σε βρέφη μπορεί να οδηγήσει σε παιδική παχυσαρκία
Νέα Υόρκη
Η χορήγηση αντιβιοτικών σε βρέφη ηλικίας κάτω των έξι μηνών θα
μπορούσε αργότερα να οδηγήσει σε παιδική παχυσαρκία, αποκαλύπτει μια
έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα.
"Πιστεύουμε συνήθως ότι η παχυσαρκία είναι μια επιδημία που
οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην έλλειψη άσκησης και την ανθυγιεινή
διατροφή, όμως ολοένα και περισσότερες μελέτες υποδεικνύουν ότι τα
πράγματα είναι πιο περίπλοκα", υπογραμμίζει ένας εκ των συγγραφέων της
μελέτης, ο Λεονάρντο Τρασάντε, του τμήματος ιατρικής του Πανεπιστημίου
της Νέας Υόρκης.
"Τα μικρόβια που υπάρχουν στο έντερό μας μπορεί να διαδραματίζουν
πολύ σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο καταναλώνουμε θερμίδες. Η
έκθεση σε αντιβιοτικά, ιδίως σε πολύ μικρή ηλικία, μπορεί να σκοτώσει
κάποια από τα βακτήρια αυτά τα οποία επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο
το σώμα μας αφομοιώνει την τροφή και τα οποία, σε διαφορετική
περίπτωση, θα μας επέτρεπαν να παραμείνουμε λεπτοί", πρόσθεσε.
Οι ερευνητές μελέτησαν τη χρήση αντιβιοτικών σε 11.532 παιδιά που
γεννήθηκαν στο Έιβον της Βρετανίας το 1991 και το 1992. Διαπίστωσαν
ότι τα παιδιά που είχαν λάβει αντιβιοτικά κατά τους πρώτους πέντε
μήνες της ζωής τους ζύγιζαν περισσότερο από τα υπόλοιπα.
Η διαφορά βάρους ήταν ελάχιστη στα νήπια από 10 έως 20 μηνών, όμως
αυξανόταν στη συνέχεια και σε ηλικία 3 ετών και 2 μηνών τα παιδιά που
είχαν πάρει αντιβιοτικά είχαν αυξημένες πιθανότητες (κατά 22%) να
είναι υπέρβαρα.
Αντιθέτως, στα βρέφη που έλαβαν αντιβιοτικά μετά τον 5ο μήνα δεν
διαπιστώθηκε αξιοσημείωτη διαφορά βάρους.
"Εδώ και χρόνια οι εκτροφείς ξέρουν ότι τα αντιβιοτικά είναι
χρήσιμα για να παράγουν πιο παχιές αγελάδες. Μολονότι πρέπει να
κάνουμε και άλλες έρευνες για να επιβεβαιώσουμε την ανακάλυψή μας, η
μελέτη αυτή υποδεικνύει ότι τα αντιβιοτικά επηρεάζουν το βάρος των
ανθρώπων και ιδίως των παιδιών", δήλωσε η Τζέιν Μπουστάιν, επίσης από
το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.
Η μελέτη αυτή δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιθεώρηση International
Journal of Obesity.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
