Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




΄Ενας σύγχρονος Ζορμπάς στα πέρατα τού Κόσμου

Ο Έλληνας που διέπρεψε σε Κίνα, Ιαπωνία και Αυστραλία



Μελβούρνη (Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης)

Με παραμύθι μοιάζει η ιστορία του 95χρονου ομογενή Βύρωνα Θεοφάνη, που
ήταν η πηγή έμπνευσης για τη συγγραφή του βιβλίου <<Οι Έλληνες στην
'Απω Ανατολή>> του καθηγητή Αναστάσιου Τάμη. Ο ίδιος ο συγγραφέας το
αναγνώρισε αυτό, σε πρόσφατη ομιλία του, δίνοντας στοιχεία για τον κ.
Θεοφάνη για τον οποίο είπε, μεταξύ άλλων:

<<Η έρευνα και η συγγραφή του βιβλίου οφείλεται σ΄ έναν πρωτοπόρο
Έλληνα έποικο, ο οποίος βίωσε το οδοιπορικό του Ελληνισμού στην Κίνα,
Μαντζουρία, Ιαπωνία και Αυστραλία και ο οποίος αποτέλεσε το έναυσμα,
το εφαλτήριο και την πηγή έμπνευσης του βιβλίου. Ο ίδιος άνθρωπος
περιέβαλε με περισσή αγάπη το Εθνικό Κέντρο Ελληνικών Μελετών (ΕΚΕΜΕ),
προσφέροντας 100,000 δολάρια>>.



Σύμφωνα με τον καθηγητή Τάμη ο Βύρων Θεοφάνης, βρέθηκε νεότατος στην
Κίνα, εμπορεύτηκε ποτά στο Μούγντεν και στο Χαρμπίν, ανέλαβε
εργοστάσιο επεξεργασίας βότκας στη Σαγκάη, γνώρισε και σχετίστηκε
φιλικά με την οικογένεια του Χαράλαμπου Δουκάκη (συγγενή του Μιχάλη
Δουκάκη, υποψηφίου προέδρου των ΗΠΑ) στο Τιεντσίν και το Πεκίνο και
τις τρεις θυγατέρες του, οι δύο εκ των οποίων, η Τρούλα και η Μάχη
Δουκάκη, βρίσκονται στην Αυστραλία, διέφυγε στην Ιαπωνία το 1950,
εργάστηκε ως άτυπος πρέσβης του Ελληνισμού, διέσωσε από τον Πόλεμο της
Κορέας, τον Νικήτα Βενιζέλο, ευεργέτησε παλιννοστούντες Έλληνες,
ίδρυσε με άλλους Έλληνες τον Ελληνο-Ιαπωνικό Σύνδεσμο, την Κοινότητα
των Ελλήνων στο Τόκυο, και άνοιξε κατάστημα σουβενίρ στη Γιοκοχάμα με
τον αδελφό του Πλάτωνα Θεοφάνη (ο οποίος είχε νυμφευτεί στο Μούγτεν τη
γοητευτική Κλαύδια Στεφανίδη, θυγατέρα του εκδιωγμένου από το
σταλινικό καθεστώς Πόντιου πρόσφυγα δασκάλου, Βλαδίμηρου Στεφανίδη).



Η Κλαύδια και τα παιδιά τους, που γεννήθηκαν στην Κίνα και στην
Ιαπωνία και που σήμερα ζουν στην Αυστραλία, προστάτευσαν δεκάδες
Έλληνες στρατιώτες της κορεατικής εκστρατείας και παρασημοφορήθηκαν
από την Ελληνική Πολιτεία, για τη εθνική τους δράση στην Ιαπωνία.

Ο Βύρων Θεοφάνης, περιζήτητος γαμπρός -σχετίστηκε με τη δημοφιλέστερη
ηθοποιό της Ιαπωνίας της περιόδου 1946-1962, τη γοητευτική και θρυλική
για τους φίλους του παγκόσμιου κινηματογράφου, Sugi Yoko, την οποία
δεν νυμφεύθηκε (δεν το επέτρεψαν οι γονείς της)- αφού επισκέφτηκε
σύντομα την Ελλάδα, εγκαταστάθηκε μαζί με τον αδελφό του Πλάτωνα στη
Μελβούρνη.

Στη Μελβούρνη γνώρισε την αείμνηστη σύζυγό του, Γκόλφω, άνοιξε δικό
του εργαστήριο και αργότερα εργοστάσιο καφέ, το περίφημο Oassis
Coffee, έκανε οικογένεια με τρία παιδιά (τους Βασίλη, Ειρήνη και Τίνα)
υπηρέτησε τους ΑΧΕΠΑ, ενίσχυσε τις ελληνικές σπουδές, τα γράμματα και
προσπάθησε να σηκώσει την Ελλάδα ψηλότερα, κάτι που συνεχίζει να κάνει
ακόμα και στα 95 του!



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία