Η θεραπεία με τη βοήθεια βλαστικών κυττάρων έκανε ένα ακόμα
σημαντικό βήμα προόδου, καθώς επιστήμονες στις ΗΠΑ (για μια ακόμη φορά
με συμμετοχή Έλληνα ερευνητή) πέτυχαν να αποκαταστήσουν σημαντικά τις
βλάβες στην καρδιά που είχαν προκληθεί από έμφραγμα, αξιοποιώντας τα
ίδια τα βλαστοκύτταρα της καρδιάς των ασθενών.

Τα κύτταρα αναγέννησαν τον κατεστραμμένο μυ της καρδιάς και σε
χρονικό διάστημα ενός έτους είχαν αναστρέψει σε μεγάλο βαθμό τις ουλές
που της είχε αφήσει το έμφραγμα. Είναι η δεύτερη φορά- η πρώτη ήταν
τον Νοέμβριο του 2011- που μια επιστημονική ομάδα έδειξε ότι είναι
δυνατό να χρησιμοποιηθούν τα κύτταρα της καρδιάς του ίδιου του
ασθενούς για τη θεραπεία της.

Μέχρι σήμερα, η καλύτερη λύση που έχουν οι καρδιολόγοι για να
ελαχιστοποιήσουν τη ζημιά για την καρδιά μετά από ένα έμφραγμα, είναι
να καθαρίσουν χειρουργικά τις φραγμένες αρτηρίες. Χάρη όμως στη νέα
θεραπευτική τεχνική, οι γιατροί κατάφεραν να «αναγεννήσουν» την καρδιά
με τη βοήθεια των ίδιων των κυτταρικών δυνάμεών της. Έτσι, έδειξαν ότι
είναι λανθασμένη η κυρίαρχη άποψη πως οι βλάβες στην καρδιά είναι
μόνιμες μετά από ένα έμφραγμα και ότι, από τη στιγμή που χάνεται, ο
υγιής μυς της καρδιάς δεν αποκαθίσταται. Πάντως η νέα μέθοδος
βρίσκεται ακόμα στα πρώτα της στάδια και θα περάσει χρόνος προτού
γίνει ευρεία κλινική χρήση της.

Οι ερευνητές του Καρδιολογικού Ινστιτούτου Cedars- Sinai του Λος
'Αντζελες, με επικεφαλής τον διευθυντή Εντουάρντο Μαρμπάν, που έκαναν
τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet», σύμφωνα με
το BBC, έκαναν δοκιμές με 25 άτομα μέσης ηλικίας 53 ετών, που είχαν
πάθει έμφραγμα. Οι 17 εθελοντικά έκαναν τη βλαστοκυτταρική θεραπεία,
ενώ οι υπόλοιποι τη συμβατική. Στην αμερικανική επιστημονική ομάδα
συμμετείχε και ο ελληνικής καταγωγής Κωνσταντίνος Μαλλιάρας.

Η λήψη των βλαστικών κυττάρων από την καρδιά έγινε με μια μικρή
επέμβαση, με τοπική αναισθησία και με τη βοήθεια καθετήρα μέσω μιας
φλέβας του λαιμού, ώστε να ληφθεί ένα μικρό δείγμα του καρδιακού
ιστού. Από το δείγμα αυτό προέκυψαν 12 έως 15 εκατ. βλαστικά κύτταρα,
τα οποία στη συνέχεια εμφυτεύτηκαν ξανά στις στεφανιαίες αρτηρίες των
ασθενών μέσω μιας δεύτερης μίνι-επέμβασης.

Μετά από ένα έτος, οι ουλές στην καρδιά εξαιτίας του εμφράγματος
είχαν συρρικνωθεί κατά το ήμισυ (50%), ενώ παράλληλα αυξήθηκε
σημαντικά ο υγιής ιστός της καρδιάς στη θέση του κατεστραμμένου, κάτι
που δεν συνέβη στη δεύτερη ομάδα ασθενών, οι οποίοι είχαν ακολουθήσει
την παραδοσιακή θεραπεία μετά το έμφραγμα (φάρμακα, σωματική άσκηση,
δίαιτα κ.α.).

Μάλιστα, προς μεγάλη έκπληξη των επιστημόνων, το όφελος για τους
ανθρώπους φάνηκε σημαντικά μεγαλύτερο από ό,τι στα ζώα, στα οποία
είχαν προηγηθεί οι σχετικές δοκιμές. Πάντως, όπως είπε ο Μαρμπάν, θα
πρέπει να ακολουθήσουν δοκιμές σε περισσότερους ανθρώπους, ενώ
απέκλεισε την πιθανότητα η νέα τεχνική να αντικαταστήσει την
αγγειοπλαστική ή τις επεμβάσεις παράκαμψης (bypass). Θα μπορεί όμως να
αποκαθιστά βλάβες στην καρδιά, τις οποίες οι ανωτέρω τεχνικές δεν
μπορούν να αναστρέψουν. Αν όλα πάνε καλά, η νέα θεραπευτική τεχνική θα
είναι διαθέσιμη στο ευρύ κοινό από το 2016.