Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ανάσα ζωής για τους ασθενείς με διαβήτη Ι

Κέντρο Μεταμόσχευσης νησιδίων παγκρέατος στην Ελλάδα 



Αθήνα

Κέντρο Μεταμόσχευσης νησιδίων παγκρέατος θα λειτουργήσει και στην Ελλάδα στις αρχές του 2012, καθώς σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα, η μεταμόσχευση νησιδίων παγκρέατος για τη θεραπεία των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι, αποτελεί παγκοσμίως την καθοριστική θεραπεία για την αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη, την απελευθέρωση του ασθενούς από την ινσουλίνη και τον έλεγχο των επιπλοκών.

Σε διεθνή ημερίδα, που έγινε στην Αθήνα, δέκα κορυφαίοι επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, ενημέρωσαν την ελληνική ιατρική κοινότητα για τις διεθνείς εξελίξεις στις μεταμοσχεύσεις νησιδίων παγκρέατος και επισήμαναν ότι η μεταμόσχευση είναι η μόνη λύση για την πρόληψη των επιπλοκών και τη φυσιολογική ρύθμιση του σακχάρου. Δεδομένου ότι σήμερα, η συγκεκριμένη θεραπεία βρίσκει πρόσφορο έδαφος και στην Ελλάδα, άριστα κατηρτισμένοι Έλληνες επιστήμονες, προγραμματίζουν με τη βοήθεια της νέας τεχνολογίας και σε συνεργασία με διεθνή μεταμοσχευτικά κέντρα, να λειτουργήσουν μέσα στους πρώτους μήνες του ερχόμενου έτους ένα σχετικό κλινικό πρόγραμμα.

«Θέλουμε να γράψουμε τη δική μας ιστορία στο παγκόσμιο μεταμοσχευτικό γίγνεσθαι των νησιδίων παγκρέατος», τόνισε ο καθηγητής Θεόδωρος Καρατζάς, επικεφαλής της οργανωτικής επιτροπής της ημερίδας και σημείωσε ότι «η συνεργασία μας με τα διεθνή μεταμοσχευτικά κέντρα αποτελεί το εχέγγυο της υψηλής επιστημονικής στάθμης του προγράμματος, για το καλό των ασθενών μας».

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 αποτελεί πλέον παγκόσμια μάστιγα, με θύματα κυρίως παιδιά και νέους ανθρώπους. Παράλληλα, πλήττει και τον κοινωνικό ιστό των χωρών, καθώς καταγράφεται αύξηση 2-5% ετησίως, ιδίως σε παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Στην Ελλάδα, 1.000 παιδιά τον χρόνο καταγράφονται με νεοεμφανιζόμενο διαβήτη από τα οποία περίπου ποσοστό 20% σε δύο με τρεις δεκαετίες, θα αναπτύξει μία από τις δυσμενείς επιπλοκές, που προκαλεί η νόσος.

Σήμερα, οι ασθενείς, κυρίως νέοι και παιδιά, με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, που χρίζουν αντιμετώπισης, είτε παραπέμπονται σε μεταμοσχευτικά κέντρα του εξωτερικού, είτε παραμένουν στην Ελλάδα περιμένοντας την αξιοποίηση παγκρεατικών μοσχευμάτων από κλινικά νεκρούς δότες, τα οποία παραμένουν ανεκμετάλλευτα.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι αναγκαία και επιβεβλημένη η λειτουργία ενός εξειδικευμένου Κέντρου, στο οποίο θα λειτουργεί ομάδα επιστημόνων, ειδικών στην επεξεργασία παγκρέατος, την απομόνωση των νησιδίων και τη μετέπειτα μεταμόσχευσή τους.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία