Ο απατηλός κόσμος που χτίστηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μπροστά στα μάτια μιας άκρως ταλαιπωρημένης κοινωνίας, η οποία ζητούσε απεγνωσμένα να απαλλαγεί από την οικονομική καχεξία και τις πολιτικές περιπέτειες της μεταπολεμικής εποχής, ζωντανεύει σε δύο πρόσφατα ελληνικά μυθιστορήματα, γραμμένα από δύο σχεδόν συνομήλικους συγγραφείς: τα Παιδιά του Κάιν (σ. 395) του Νίκου Παναγιωτόπουλου και το Όνειρο του Οδυσσέα (σ. 333) του Μάκη Καραγιάννη (αμφότερα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο).

Οι συγγραφείς ανήκουν στην ίδια γενιά (ο Παναγιωτόπουλος έχει γεννηθεί το 1963 και ο Καραγιάννης το 1958) και ενσωματώνουν στα βιβλία τους ολόκληρη τη μεταπολιτευτική εμπειρία, που ξεπηδάει από τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας και φτάνει μέχρι τις ημέρες μας, οι οποίες βρίσκονται μπροστά σε καινούργιες και εξαιρετικά μεγάλες δυσκολίες.

Οι μεσήλικες ήρωες του Παναγιωτόπουλου και του Καραγιάννη δοκίμασαν τα πρώτα βήματα της πορείας τους κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που επέτρεψε πολλές ελπίδες και εξέθρεψε πλήθος προσδοκίες. Η ιστορία του Παναγιωτόπουλου ξεκινάει από ένα νησί του Ιονίου, με μια παρέα νεαρών που με την πάροδο του χρόνου θα εγκαταλείψουν την αντισυμβατική τους στάση και τη διάθεση για ριζικές ανατροπές, τόσο στο ατομικό όσο και στο συλλογικό επίπεδο, για να καταλήξουν σε μια καλά τακτοποιημένη ζωή: μια ζωή με υψηλές κατά κανόνα απολαβές, οι οποίες θα δημιουργήσουν και μια προνομιακή καθημερινότητα. Η ιστορία του Καραγιάννη αρχίζει με τη σύλληψη και τον βασανισμό ενός αντικαθεστωτικού φοιτητή από τα όργανα της χούντας, για να τον παρακολουθήσει μέχρι το απόγειο της πανεπιστημιακής του καριέρας: καριέρα την οποία θα χαράξει με πάσα φροντίδα και επιμέλεια, εξασφαλίζοντας μια ζηλευτή περιουσία, συνοδευμένη από μιαν απαστράπτουσα δημόσια εικόνα. Αλλά η επιτυχία και η λάμψη θα αποδειχτούν χωρίς συνέχεια και το αποτέλεσμα τόσο για την παρέα του Παναγιωτόπουλου όσο για τον πανεπιστημιακό δάσκαλο του Καραγιάννη θα είναι διαλυτικό: τα παιδιά που ονειρεύτηκαν έναν άλλο κόσμο μπροστά στη θάλασσα του Ιονίου θα εξελιχθούν σε πληκτικούς ενήλικες, που θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να υπονομεύσουν και να δηλητηριάσουν τις σχέσεις τους, ενώ ο φωτισμένος διανοούμενος του Καραγιάννη, που θα αποτελέσει για μεγάλο διάστημα πρότυπο ανοιχτής σκέψης, θα βρεθεί κατηγορούμενος για ένα σκάνδαλο προμηθειών του πανεπιστημίου, για να χάσει όχι μόνο το κύρος και την υπόληψή του, αλλά και όλο τον κύκλο των παλιών του φίλων.