Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μανώλης Χατζηκυριάκος
 Έφυγε από τη Λέσβο, πήγε στη Νότιο Αφρική, άνοιξε φούρνο και ξεπουλάει



Στέλλενμπος.-

Μεγάλωσε μέσα στα αλεύρια και από πολύ μικρός, αντί να παίζει με τα
άλλα παιδιά της ηλικίας του, μπλεκόταν στα πόδια της γιαγιάς του
παρακολουθώντας την να ζυμώνει και να ψήνει ψωμιά και πίτες στο
φούρνο, ενώ ο παππούς του, τού έλεγε πως είναι γεννημένος αρτοποιός!
«Όταν μεγαλώσεις θα σου αγοράσω το δικό σου φούρνο στο κέντρο του
χωριού (εννοώντας το Πλωμάρι της Μυτιλήνης Λέσβου όπου ζούσαν)», ήταν
η φράση που έβγαινε συχνά από τα χείλη του.
Τα χρόνια πέρασαν, ο μικρός Μανώλης Χατζηκυριάκος μεγάλωσε και η αγάπη
για τ' αλεύρι και τις ζύμες μπήκες στον …πάγο αφού, όπως εξηγεί ο
ίδιος, δεν «έβλεπε» μια καλή ζωή γι' αυτόν και τ' αδέλφια του στην
αρτοποιία, γι' αυτό κι έστησε τη δική του αποθήκη με ζωοτροφές.
Ωστόσο, με το πέρασμα των χρόνων αποδείχτηκε πως «το πεπρωμένο φυγείν
αδύνατον» αφού, σήμερα, στα 48 του χρόνια, είναι πλέον φούρναρης αλλά
όχι στην πατρίδα του, αλλά πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στη
Νότια Αφρική!

…και η γνωριμία που του άλλαξε τη ζωή

Στο κέντρο του Πλωμαρίου λειτουργεί μέχρι και σήμερα μια ταβέρνα που
φέρει την επωνυμία «7 Θάλασσες». Ο ιδιοκτήτης της, ένας Μυτιληνιός,
είναι παντρεμένος με Νοτιοαφρικάνα, η οποία απασχολεί παραδοσιακά
ομοεθνείς της για τη φύλαξη των παιδιών της, κυρίως όταν η μεγάλη
κίνηση στο πολυσύχναστο νησί απαιτεί πολύ περισσότερα χέρια στην
ταβέρνα.
Τον Μάιο του 2004, χρέη νταντάς είχε αναλάβει μια 21χρονη
Νοτιοαφρικάνα, η Σοφία, όπως είναι το όνομα που της δόθηκε μετά τη
βάφτισή της. «Αυτή είναι η γυναίκα μου», μας εξηγεί περιχαρής ο
Μανώλης, ο οποίος πριν ακόμα γνωρίσει τη Σοφία, το καλοκαίρι του 2004,
στο νησί, είχε ήδη κανονίσει να πάει διακοπές στη Ν. Αφρική, τον
Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, μαζί με έναν φίλο του. Όταν έφτασε στον
προορισμό του, ο 48χρονος πήγε στο Στέλλενμπος, όπου έμενε η φίλη του
για να την επισκεφθεί κι εκεί, οπως λέει, «με υποδέχτηκαν με μια
ανοιχτή αγκαλιά και οι δικοί της ήταν αυτοί που επέμεναν να με
φιλοξενήσουν στο σπίτι τους». Θυμάται, μάλιστα, πως όταν πλησίαζε ο
καιρός για να λήξει η βίζα του, τον κάλεσε ο (μετέπειτα) πεθερός του
και του είπε πως αν θέλει, μπορεί να μείνει μαζί τους. Μαζί μ' αυτή
την παραίνεση ήρθε, όμως, και η ερώτηση που έμελλε να γίνει το
εφαλτήριο για τη νέα του ζωή στη Ν. Αφρική. «Από δουλειά τι θα
κάνεις;», τον ρώτησε, βάζοντάς τον σε μια διαδικασία αναζήτησης
επαγγελματικού προσανατολισμού, που τον έφερε στο σημείο που είναι
σήμερα.

Το παιδικό όνειρο για τον φούρνο που ζωντάνεψε

«Να βρεις ένα μαγαζί, σε περιοχή …με πολλά πόδια», του είχε προτείνει
ο Νοτιοαφρικανός πεθερός του, που όπως λέει ο Μανώλης βάδιζε στο πλάι
του αγέρωχα αλλά διακριτικά, μέχρι τελικά ο 48χρονος Μυτιληνιός να
βρει με τι θα ασχοληθεί στη νέα του ζωή, που μόλις ξεκινούσε για τον
ίδιο.
Από τον Μάρτιο του 2005 μέχρι και το 2013 διατηρούσε ψητοπωλείο με
κοτόπουλα στην περιοχή Τζορτζ, έχοντας στο μεταξύ παντρευτεί (το 2008)
τη Σοφία, με την οποία έχουν δύο παιδιά, τη 13χρονη Γαβριέλα και τον
8χρονο Αλέξανδρο, που μαθαίνουν ελληνικά από τον ίδιο αλλά και τους
συγγενείς του, όταν επισκέπτονται (κάθε χρόνο) την αγαπημένη του
γενέτειρα.
Όταν έκλεισε το ψητοπωλείο, σκεφτόταν να ανοίξει ένα καφέ στο
Στέλλενμπος της Ν. Αφρικής, μια τουριστική περιοχή, με έντονη και
πλούσια ζωή και πολλούς φοιτητές. Ήταν εκείνη την περίοδο, που ενώ
έψαχνε τη νέα τοποθεσία για να ανοίξει καφέ, ένα φίλος του, τού
ανακοίνωσε ότι πουλά τη μικρή του επιχείρηση και φεύγει από τη χώρα.
Τα μάτια του 38χρονου τότε Μανώλη «γυάλισαν» -όπως ο ίδιος εξιστορεί-
καθώς συνειδητοποίησε ότι η ζωή του επρόκειτο να πάρει μια νέα στροφή.
Έτσι κάπως βρέθηκε να ψήνει ψωμιά στον δικό του παραδοσιακό
ξυλόφουρνο, βλέποντας το παιδικό του όνειρο να παίρνει «σάρκα και
οστά». Αυτό έγινε το 2014 και για μια τριετία, ο 48χρονος Μυτιληνιός
χρειάστηκε να χύσει πολύ ιδρώτα και να πετάξει τόνους ζύμης προτού, με
όπλο το πείσμα του, κατέληξε στις συνταγές εκείνες που τον
ικανοποιούσαν και τις οποίες φροντίζει να εξελίσσει με την πολύτιμη
βοήθεια των συναδέλφων του από την Ελλάδα.
Η κεντρική ταμπέλα του φούρνου του φέρει την επιγραφή «Manouelos
fournos» και ο ίδιος είναι πλέον γνωστός ως «The Greek» (ο Έλληνας).
ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία