Η Αγγλίδα ’ντρεα Αρνολντ με τη δραματική ταινία «Ανεμοδαρμένα ύψη», ο Ιάπωνας Σίον Σόνο με το βίαιο «Himizu», ο Αμερικανός Τοντ Σόλοντζ με την ειρωνική, μαύρη κωμωδία «Dark Horse», η Κινέζα Αν Χούι με τη συγκινητική «Απλή ζωή» και ο Σουηδός Τόμας Αλφρεντσον με το κατασκοπευτικό θρίλερ «Tinker, Tailor, Soldier, Spy», (όλες ταινίες στο διαγωνιστικό τμήμα), μαζί με τον σημαντικό Ιταλό δημιουργό Ερμάνο Ολμι, με την κοινωνική ταινία του «Το χάρτινο χωριό» (εκτός συναγωνισμού), συμπλήρωσαν την πολύπλευρη εικόνα των θεμάτων της φετινής 68ης Μόστρας του κινηματογράφου της Βενετίας.

    Το συνήθως δοσμένο με μια ρομαντική ματιά μυθιστόρημα της Εμιλι Μπρόντε, «Ανεμοδαρμένα ύψη» (φτάνει να θυμηθούμε την μαυρόασπρη βερσιόν του Γουίλιαμ Γουάιλερ, καθώς και την κάπως σουρεαλιστική ματιά του Μπουνιουέλ στη δική του, μεξικανική βερσιόν), γύρω από τον παθιασμένο και καταδικασμένο έρωτα του Χίθκλιφ για την Κάθριν, δίνεται τώρα με μια εντελώς ρεαλιστική, με πετυχημένα κοστούμια και ντεκόρ, ματιά από την ’ντρεα Αρνολντ, η οποία μάλιστα έδωσε το ρόλο του Χίθκλιφ σε μαύρο ηθοποιό.

    Στην ταινία του «Himizu», ο Ιάπωνας Σίον Σόνο (που πέρσι στη Βενετία μάς είχε παρουσιάσει την πολύ ωραία ταινία «Cold Fish») συνδυάζει την πρόσφατη τραγωδία της χώρας του (το σεισμό, το τσουνάμι και τον πυρηνικό όλεθρο από την έκρηξη στο εργοστάσιο Φουκουσίμα, μαζί με μια σκληρή περιπέτεια από manga, για να μας δώσει τη δραματική, βασανιστική πορεία ενός μοναχικού έφηβου που, μετά την καταστροφή, ζει, μαζί με μια παρέα περιθωριακών, σε καλύβες κοντά στο ποτάμι. Μια δυνατή, αν και κάπως μεγαλύτερη απʼ όσο χρειάζεται σε διάρκεια ταινία, που αξίζει να τη δει ένα πλατύτερο κοινό.

    Ο γνωστός μας από μερικές ανεξάρτητες ταινίες, με πρωταγωνιστές περιθωριακά πρόσωπα, Αμερικανός σκηνοθέτης Τοντ Σόλοντζ («Happiness»), επιστρέφει με μια κωμωδία διανθισμένη με μπόλικο (συχνά μαύρο) χιούμορ. Οι πρωταγωνιστές του είναι δυο περιθωριακά, κλεισμένα στον εαυτό τους, για διαφορετικούς λόγους, άτομα που συναντιούνται και προσπαθούν να έρθουν σʼ επαφή: ένας 30χρονος άντρας, που έχει παραμείνει παιδί και εξακολουθεί να ζει με τους γονείς του και τις φαντασιώσεις του και μια μικρότερή του σε ηλικία, χωρισμένη και άρρωστη γυναίκα. Ο Σόλοντζ ισορροπεί σωστά τις πραγματικές σκηνές μʼ εκείνες της φαντασίας, διανθίζοντάς τις με το γνωστό (κάπου-κάπου ανατρεπτικό) χιούμορ του, και αποσπά καλές ερμηνείες απʼ όλους τους ηθοποιούς του, μαζί και το ζευγάρι Κρίστοφερ Γουόκεν και Μία Φάροου, που ερμηνεύουν τους γονείς του νέου.

    Στη δική της, συγκινητική, πολύ ανθρώπινη ταινία, «Μια απλή ζωή», η Κινέζα σκηνοθέτρια του Χονγκ Κονγκ, Αν Χούι, παρουσιάζει την αληθινή ιστορία μιας οικιακής βοηθού που για 60 χρόνια εργάστηκε στην ίδια οικογένεια, ώσπου, ύστερα από έμφραγμα που την αφήνει ημιπαράλυτη, αποφασίζει να πάει σε οίκο ευγηρίας. Η Αν Χούι καταγράφει με ρεαλισμό και συμπάθεια την πορεία της ηλικιωμένης ηρωίδας της από τη ζωή της στον οίκο ευγηρίας μέχρι τη μεταφορά της σʼ ένα διαμέρισμα, σπίτι που τις προσφέρουν τα αφεντικά της για να μπορέσει να περάσει ήρεμα και ευχάριστα τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Στα προτερήματα της ταινίας η εξαιρετική ερμηνεία της Ντεάνι Ιπ.

    Στο παλιό κλασικό στιλ των κατασκοπευτικών θρίλερ στρέφεται ο Σουηδός Τόμας Αλφρεντσον για την ταινία του «Tinker, Tailor, Soldier, Spy», βασισμένη στο γνωστό μπεστ - σέλερ βιβλίο τού Τζον Λε Καρέ. Με φόντο την περίοδο του ψυχρού πολέμου (βρισκόμαστε στα 1973) και με πρωταγωνιστές Βρετανούς μυστικούς κατασκόπους, ο Αλφρεντσον (σκηνοθέτης της πρωτότυπης ταινίας τρόμου «’σε το κακό να μπει») έφτιαξε μια με γρήγορο ρυθμό και σωστά ψυχολογημένους χαρακτήρες, ταινία. Στα συν της ταινίας και το πολύ καλό καστ: Τζον Χερτ, Κόλιν Φερθ, Γκάρι Ολντμαν, Κιάραν Χάιντς.

    Στις πράγματι εξαιρετικές ταινίες της φετινής Μόστρας ανήκει και η ταινία «Το χάρτινο χωριό» του Ερμάνο Ολμι, ενός μεγάλου δημιουργού, που ξεκίνησε την καριέρα του ακριβώς πριν από πενήντα χρόνια, προβάλλοντας στο φεστιβάλ Βενετίας την πρώτη του ταινία, «Η θέση». Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια εγκαταλειμμένη εκκλησία (στα πρώτα πλάνα παρακολουθούμε την αποκαθήλωση των εκκλησιαστικών αγαλμάτων και εικόνων), στην οποία ξαφνικά εισβάλλει μια ομάδα λαθρομεταναστών. Θα τους βοηθήσει όσο μπορεί ο ηλικιωμένος ιερέας, που έχει αποφασίσει να παραμείνει εκεί τα τελευταία χρόνια της ζωής που του απομένουν, μέχρι που να μπορέσουν να φύγουν για το εξωτερικό. Η παραμονή τους γίνεται αιτία για μια σύγκρουση ιδεών (με ένα άλλο παπά αλλά κι ένα γιατρό), καθώς και με την αστυνομία, που αργότερα εισβάλλει για να συλλάβει ένα καταζητούμενο. Με πλάνα αυστηρά στη σύνθεσή τους, με εξαιρετική χρήση των ήχων κι ένα σφιχτοδεμένο μοντάζ (η ταινία κρατά μόλις 87 λεπτά), ο Ολμι έφτιαξε μια θαυμάσια ταινία, έκκληση για κατανόηση και αλληλεγγύη, σε ένα πρόβλημα που απασχολεί όλους μας.