 |
|
|  |  |  |  Αρθρο
Ο Πρόεδρος της Συρίας φαίνεται να έχει εκτοπιστεί από την οικογένειά του
Πηγή Εl Pais
Λένε συνήθως ότι οι δικτάτορες είναι μόνοι. Αυτό δεν συμβαίνει όμως με τον πρόεδρο της Συρίας. Η οικογένεια του Μπασάρ αλ Aσαντ φαίνεται ότι εκμεταλλεύτηκε τη λαϊκή εξέγερση και τον κίνδυνο πτώσης του καθεστώτος για να αναλάβει έκτακτες εξουσίες και να μετατρέψει την προεδρία σε μια συλλογική υπόθεση. Ο πολυεκατομμυριούχος Ραμί Μαχλούφ, εξάδελφος του Μπασάρ, λέει ότι οι πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται «από κοινού» και ότι η οικογένεια είναι αποφασισμένη να παλέψει μέχρι το τέλος.
Αμερικανοί διπλωμάτες συνήθιζαν να συγκρίνουν τον Χάφεζ ελ Ασαντ, που κυβέρνησε τη Συρία από το 1971 μέχρι το θάνατό του, το 2000, με τον Βίτο Κορλεόνε, τον «Νονό». Κι αυτό επειδή, αντίθετα με τον Σαντάμ Χουσέιν, ο Aσαντ δεν σκότωνε με ωμό τρόπο. Και στα πολιτικά του εγκλήματα δεν υπήρχε προσωπική, αλλά μόνο επιχειρηματική διάσταση.
Μια ανάλογη σύγκριση κάνει σήμερα ο Φλιντ Λέβερετ, άλλοτε ηγετικό στέλεχος της CIA και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που ειδικεύτηκε στη Συρία και εγκατέλειψε την κυβέρνηση το 2003 λόγω διαφωνιών με τον υιό Μπους. Όπως και στην περίπτωση των Κορλεόνε, λέει, ο θάνατος του πατριάρχη και του πρωτόγονου γιου άφησαν το καθεστώς στα χέρια ενός γιου που ήταν καταδικασμένος να ζει στο περιθώριο των όπλων. Ο γιος αυτός προσπάθησε να μετασχηματίσει το καθεστώς-επιχείρηση για να το κάνει νόμιμο και βιώσιμο. Οι εξωτερικές και εσωτερικές πιέσεις, όμως, έκαναν τον γιο πιο βίαιο και σκληρό ακόμη κι από τον πατέρα.
Ο Μπασάρ ανέλαβε την εξουσία μόνο και μόνο επειδή ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Μπασίλ, σκοτώθηκε σε τροχαίο και ο μικρότερος αδελφός του, ο Μάχερ, αποκλείστηκε λόγω του βίαιου και ασταθούς χαρακτήρα του. Παραμένει όμως αμφίβολο αν ο Μπασάρ ανέλαβε πραγματικά την εξουσία. Δεν έχει εμφανιστεί δημοσίως από τις 30 Μαρτίου, όταν εκφώνησε λόγο στην Εθνοσυνέλευση. Αυτοί που εμφανίζονται στον Τύπο για να υπερασπιστούν την οικογένεια είναι τα μέλη της οικογένειας. Η ανεπιβεβαίωτη πληροφορία ότι η σύζυγος και τα παιδιά του προέδρου έχουν καταφύγει στη Βρετανία ενίσχυσε τις αμφιβολίες για την τύχη του Aσαντ.
Από την αρχή της θητείας του, ο Μπασάρ επαναλάμβανε (σε ιδιωτικές συζητήσεις) ότι δεν μπορεί να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που υπόσχεται λόγω των πιέσεων της «παλιάς φρουράς». Η «παλιά φρουρά», όμως, δεν υπάρχει. Ο Χάφεζ αλ Ασαντ φρόντισε να την εξουδετερώσει πριν πεθάνει. Έστειλε τον αδελφό του εξόριστο στην Ισπανία και τοποθέτησε στην ηγεσία των μυστικών υπηρεσιών ανθρώπους από τη γενιά του Μπασάρ. Ο τελευταίος έστειλε το 2005 στην εξορία και τον αντιπρόεδρο Aμπντουλ Χαντάμ, τελευταίο «βετεράνο» του πραξικοπήματος του 1970.
Η σημερινή ελίτ δεν είναι η «παλιά φρουρά», αλλά τα παιδιά της, και διατηρεί στενούς δεσμούς με την προεδρική οικογένεια. Πολλοί απ? αυτούς έχουν πλουτίσει χάρις στη διαφθορά, αλλά δεν έχουν διαπράξει σοβαρά εγκλήματα και θα μπορούσαν να συμφωνήσουν με κάποια ανοίγματα. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, με τον Φίρας Τλας, πρόεδρο του Ομίλου MAS (?Στο Όνομα της Συρίας?), γιο του πρώην υπουργού Αμύνης Μουσταφά Τλας και νυν αποκλειστικό προμηθευτή του στρατού με προϊόντα κρέατος. Τα περισσότερα μέλη όμως αυτής της ελίτ απορρίπτουν οποιαδήποτε πραγματική μεταρρύθμιση γιατί θα τους έστελνε είτε στη φυλακή είτε στην κρεμάλα. Όπως λέει ο Ραμί Μαχλούφ, «αν πέσει ένας, θα πέσουμε όλοι».
Ο ηλικίας 41 ετών Μαχλούφ είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης των «παιδιών της εξουσίας», όπως είναι γνωστή αυτή η ελίτ. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στους Νιου Γιορκ Τάιμς, τόνισε ότι τις μεγάλες αποφάσεις, όπως το να πνιγεί στο αίμα η εξέγερση, δεν τις παίρνει ο Πρόεδρος, αλλά ολόκληρη η οικογένεια.
Ο Χάφεζ ελ Ασαντ παντρεύτηκε την Ανίσα Μαχλούφ και από τότε η οικογένεια της πρώτης κυρίας απέκτησε τεράστια εξουσία. Απόδειξη, ο Μαχλούφ, που ελέγχει μέσω της Syriatel το μονοπώλιο των τηλεπικοινωνιών. Ο αδελφός του, ο Χάφεζ, είναι επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών στη Δαμασκό. Οι Μαχλούφ είναι επίσης ο σύνδεσμος ανάμεσα σε δύο μέλη της οικογένειας που δεν έχουν καλές σχέσεις: τον Μάχερ ελ Ασαντ, επικεφαλής της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς, και τον Aσεφ Σαουκάτ, που έχει παντρευτεί την Μπούσρα αλ Aσαντ --αδελφή του προέδρου-- και είναι ουσιαστικά ο αρχηγός του στρατού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
