Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κινδυνευει ο υποστηρικτής των φτωχών και των Ινδιάνων επίσκοπος Κασαλδαλίγα



Ριο ντε Ζανέιρο

  Ο 84χρονος Ισπανός επίσκοπος Πέδρο Κασαλδαλίγα, που από το 1968
έχει εγκατασταθεί στην βραζιλιάνικη Αμαζονία, δέχθηκε απειλές κατά της
ζωής του για την στήριξη και την υπεράσπιση των Ινδιάνων Σαβάντες,
ανακοίνωσε η Επιτροπή Κληρικών της Γης (CPT), που συνδέεται με
την Καθολική Εκκλησία.

Ο Κασαλδαλίγα αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τον τόπο κατοικίας του
στο Σάου Φέλιξ ντο Αραγκουάια, στην Πολιτεία Μάτου Γκρόσου στην
Αμαζονία, και κατέφυγε σε τοποθεσία πάνω από 1.000 χλμ. για λόγους
ασφαλείας κατόπιν συμβουλής της αστυνομίας, προστίθεται στην
ανακοίνωση της CPT.

Ο επίσκοπος, που πάσχει από τη νόσο του Πάρκινσον, αποτελεί έναν
από τους επιφανέστερους εκπροσώπους της Θεολογίας για την
Λατινοαμερικανική Απελευθέρωση και διώχθηκε για το έργο του από τη
βραζιλιάνικη δικτατορία (1964-85).

Για λόγους ασφαλείας, η τοποθεσία της μετεγκατάστασης του
επισκόπου δεν αποκαλύπτεται. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών,
οι απειλές κατά της ζωής του Κασαλδαλίγα, που για πάνω από 40 χρόνια
έχει αφιερώσει τη ζωή και το έργο του στην υπεράσπιση των φτωχών και
των Ινδιάνων Σαβάντες, είχαν πολλαπλασιασθεί. Οι απειλές αυτές
προέρχονται από εποίκους, οι οποίοι κατέχουν παράνομα τα εδάφη των
Σαβάντες για πάνω από μία 20ετία.

Πρόσφατα η βραζιλιάνικη δικαιοσύνη αποφάνθηκε πως οι επήλυδες
οφείλουν να εγκαταλείψουν τα εδάφη των ιθαγενών και να επιστραφούν οι
κατασχεμένες γαίες στους νόμιμους κατόχους τους, με αποτέλεσμα η
σχετική διένεξη να λάβει οξύτερη μορφή.

Η πληροφορία για τον κίνδυνο που διατρέχει ο επίσκοπος προέρχεται
από τον Καταλανό δημοσιογράφο και βιογράφο του Κασαλδαλίγα ,Φρανσέσκ
Εσκριβάνο, ο οποίος προετοιμάζει επίσης και μία τηλεοπτική ταινία για
τη ζωή του κληρικού, εξηγεί η CPT, η οποία καλεί συνάμα «τη διεθνή
κοινότητα να περιφρουρήσει την ασφάλεια του Κασαλδαλίγα και τα
δικαιώματα των Ινδιάνων».

Πολλές θρησκευτικές και κοσμικές οργανώσεις έχουν αποστείλει ήδη
μηνύματα υποστήριξης στον Κασαλδαλίγα.

Το 1998, η κυβέρνηση της Βραζιλίας είχε αποφασίσει να θεσπίσει
όρια στα εδάφη των Σαβάντες, όμως η δικαιοσύνη δικαίωσε
τελεσίδικα το δικαίωμα των ιθαγενών Ινδιάνων στην πατρογονική τους γη,
επί μίας επιφάνειας 165.000 εκταρίων, στο Μαραϊβατσέντε.

Ο Καταλανός επίσκοπος, ο οποίος ουδέποτε επέστρεψε ξανά στην
πατρίδα του, όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στους γαιοκτήμονες, στο
δικτατορικό καθεστώς, ακόμη-ακόμη εναντιώθηκε και στο Βατικανό,
λαμβάνοντας το μέρος των ακτημόνων χωρικών και των αμερινδιάνων
ιθαγενών.

Έζησε ολάκερη τη ζωή του με την απειλή του θανάτου,
αντιμετωπίζοντας πληρωμένους δολοφόνους και υπήρξε ο ιδρυτής της
Επιτροπής Κληρικών της Γης (CRT) και του Ιεραποστολικού Συμβουλίου
Ιθαγενών (Cimi), δύο οργανισμών που έχουν διαδραματίσει σημαντικότατο
ρόλο στον αγώνα για την αγροτική μεταρρύθμιση.

Το 1998 ο Κασαλδίγα είχε κληθεί στη Ρώμη, όπου υπέστη ανάκριση από
τον τότε συνοδικό επίτροπο για το Δόγμα της Πίστεως καρδινάλιο Γιόζεφ
Ράτσινγκερ, που σήμερα έχει στεφθεί Πάπας υπό την ονομασία Βενέδικτος
ΙΣΤ'.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία