|
| | | |
Eφιαλτικά αποτελέσματα έρευνας
Μικρόβια παγιδευμένα σε παγετώνες που λιώνουν ,μπορεί να πυροδοτήσουν
νέες πανδημίες
Πεκίνο.-
Υπάρχει ένας ακόμη λόγος που η κλιματική αλλαγή ενέχει κινδύνους.
Μπορεί να οδηγήσει σε τήξη πανάρχαιων πάγων μέσα στους οποίους είναι
"κλειδωμένα" μικρόβια, που εδώ και εκατομμύρια χρόνια δεν έχουν δει το
φως της Γης και τα οποία, αν απελευθερωθούν, ίσως προκαλέσουν νέες
πανδημίες απειλητικές για την ανθρωπότητα, προειδοποιεί μια νέα
κινεζική επιστημονική έρευνα.
Ερευνητές της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, οι οποίοι έκαναν τη
σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιοτεχνολογίας "Nature
Biotechnology", σύμφωνα με το Live Science, μελέτησαν δείγματα πάγων
από 21 παγετώνες του Οροπεδίου του Θιβέτ, μιας περιοχής μεγάλου
υψομέτρου ανάμεσα στην οροσειρά των Ιμαλαΐων στα νότια και στην έρημο
Τακλαμακάν στα βόρεια. Η έρευνα αποκάλυψε 968 άγνωστα μέχρι σήμερα
είδη μικροβίων και η ανάλυση των γονιδιωμάτων τους έδειξε ότι μερικά
τουλάχιστον από αυτά έχουν τη δυνατότητα να πυροδοτήσουν νέες
πανδημίες, σε περίπτωση που ένα γρήγορο λιώσιμο των πάγων, λόγω της
ανόδου της θερμοκρασίας εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, τα
απελευθερώσει από την παγωμένη "φυλακή" τους.
Είναι η πρώτη φορά που αναλύεται πλήρως (γενετική αλληλούχιση) το
γονιδίωμα μικροβιακών κοινοτήτων κρυμμένων μέσα σε αρχαίους παγετώνες.
Τα μικρόβια που βρέθηκαν, είναι κυρίως βακτήρια, αλλά επίσης
αρχαιοβακτήρια, μύκητες κ.α. Το 98% είναι τελείως άγνωστα για τους
επιστήμονες, ενώ η μεγάλη μικροβιακή βιοποικιλότητα μέσα στους πάγους
εξέπληξε τους ερευνητές.
Οι Κινέζοι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι ακριβώς πόσο παλαιά είναι
μερικά από αυτά τα μικρόβια των παγετώνων. Προηγούμενες μελέτες πάντως
έχουν δείξει πάντως ότι είναι δυνατό να αναζωογονηθούν μικρόβια
παγιδευμένα προ τουλάχιστον 10.000 ετών. Μια προηγούμενη έρευνα του
2020 είχε αναλύσει πυρήνες πάγου από έναν μόνο θιβετανικό παγετώνα και
είχε ανακαλύψει 33 διαφορετικές ομάδες ιών μέσα στους πάγους, εκ των
οποίων 28 δεν είχαν ποτέ παρατηρηθεί έως τότε.
Η ποικιλία των "παγωμένων" μικροοργανισμών, σε συνδυασμό με την
αυξανόμενη τήξη των παγετώνων λόγω κλιματικής αλλαγής, αυξάνει τις
πιθανότητες δυνητικά επικίνδυνα μικρόβια - κυρίως βακτήρια - να
δραπετεύσουν και να σπείρουν άγνωστες αρρώστιες στη Γη, "οδηγώντας σε
τοπικές επιδημίες ή ακόμη και πανδημίες', σύμφωνα με τους ερευνητές.
Υπάρχουν ήδη ενδείξεις πως μερικά από αυτά τα άγνωστα βακτήρια μπορεί
να αποδειχθούν άκρως επικίνδυνα για τους ανθρώπους και όχι μόνο.
Ακόμη κι αν τελικά αυτά τα παθογόνα βακτήρια δεν επιβιώσουν για πολύ
χρόνο μετά την απελευθέρωση τους από τους παγετώνες τους, μπορεί
παρόλα αυτά να προκαλέσουν προβλήματα, σύμφωνα με τους ερευνητές,
επειδή τα βακτήρια έχουν τη μοναδική ικανότητα να ανταλλάσσουν μεγάλα
τμήματα του DNA τους με άλλα βακτήρια. Έτσι, ακόμη κι αν τα βακτήρια
των πάγων πεθάνουν λίγο μετά τη δραπέτευση τους, μπορεί να έχουν
προλάβει να περάσουν σε άλλα βακτήρια μερικούς παθογόνους παράγοντες
που κρύβονται στο γενετικό υλικό τους. Αυτή η γονιδιακή αλληλεπίδραση
μεταξύ των παγετωνικών αρχαίων μικροβίων και των σύγχρονων μικροβίων
"μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα επικίνδυνη", επεσήμαναν οι ερευνητές.
Το Θιβετανικό Οροπέδιο πιθανώς μελλοντικά αποδειχθεί εστία μελλοντικών
επιδημιών ή πανδημιών, καθώς οι παγετώνες του - μετά την τήξη τους -
τροφοδοτούν με φρέσκο νερό διάφορα μεγάλα και μικρά ποτάμια, όπως τον
Γιανγκτσέ, τον Κίτρινο Ποταμό, τον Γάγγη κ.α., που παρέχουν νερό στις
δύο πολυπληθέστερες χώρες του κόσμου, την Κίνα και την Ινδία. Όπως
έδειξε και η Covid-19, οι πανδημίες τείνουν να ξεπηδάνε από περιοχές
με μεγάλο πληθυσμό.
Όμως το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την Ασία, καθώς περισσότεροι από
20.000 παγετώνες υπάρχουν στη Γη, καλύπτοντας πάνω από το 10% της
επιφάνειας της ξηράς. Κάθε παγετώνας εκτιμάται ότι έχει τις δικές του
μοναδικές μικροβιακές κοινότητες. Οι δορυφορικές εικόνες δείχνουν ότι
από το 2000 έως σήμερα έχει επιταχυνθεί η απώλεια πάγων από τους
περισσότερους παγετώνες του πλανήτη, πράγμα που αυξάνει τον κίνδυνο
για τη διαρροή μικροβίων και την πρόκληση νέων πανδημιών κάπου στη Γη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|