|
| | | |
...μια εκ των οποίων είναι ο κερατόκωνος
Με γονιδιακό τεστ σάλιου η διάγνωση παθήσεων του κερατοειδούς
τής Αγγέλας Φωτοπούλου
Ένα γονιδιακό τεστ σάλιου παρέχει τη δυνατότητα της διάγνωσης σειράς παθήσεων του κερατοειδούς, μια εκ των οποίων είναι και ο κερατόκωνος. Προς το παρόν, το τεστ αυτό, που γίνεται με τη λήψη δείγματος σάλιου από το εσωτερικό της παρειάς με βαμβακοφόρο στυλεό, λόγω του υψηλού κόστους δεν χρησιμοποιείται ευρέως, παρά μόνο σε επιλεκτικές περιπτώσεις και εφαρμόζεται σε πέντε-έξι κέντρα παγκοσμίως. Εξάλλου, ενθαρρυντικά είναι τα αποτελέσματα δυο μελετών, που γίνονται στην Ισπανία και την Ινδία, για την ενδυνάμωση του εξασθενημένου κερατοειδούς με τη χρήση βλαστοκυττάρων προερχόμενων από το κοιλιακό λίπος.
«Το 80% των περιπτώσεων μόνιμης βλάβης στην όραση, οφείλεται σε παθήσεις που θα μπορούσαν να θεραπευθούν εάν είχαν διαγνωστεί έγκαιρα. Μια από αυτές είναι ο κερατόκωνος, πάθηση του κερατοειδούς χιτώνα, η οποία χαρακτηρίζεται από σταδιακή παραμόρφωση της δομής του, αποκτώντας τελικά κωνικό σχήμα. Η λέπτυνση, ουλοποίηση και τελικά η μόνιμη θολερότητα του κερατοειδούς, οδηγεί σε σημαντική μείωση της όρασης. Γι αυτό και η μη έγκαιρη διάγνωση κάποιων προβλημάτων μπορεί να επιφέρει σοβαρές βλάβες στην όραση» ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρόεδρος της Εταιρείας Καταρράκτη και Διαθλαστικής Χειρουργικής Νοτιοανατολικής Ευρώπης, οφθαλμίατρος χειρουργός κερατοειδούς και προσθίων ημιμορίων Μίλτος Μπαλίδης.
Εξάλλου, εξήγησε ότι στα αρχικά του στάδια ο κερατόκωνος μπορεί να είναι ασυμπτωματικός, κυρίως στα χρόνια της εφηβείας, κατά τα οποία συνήθως πρωτοεμφανίζεται. Η νόσος συνεχίζει να εξελίσσεται μέχρι τα 35 χρόνια της ζωής. Αν και γενετικοί, περιβαλλοντικοί και ορμονικοί παράγοντες φαίνεται ότι συμμετέχουν στη δημιουργία του κερατόκωνου, η πραγματική αιτία της πάθησης παραμένει άγνωστη.
Σε προχωρημένες περιπτώσεις κερατόκωνου μπορεί να απαιτηθεί κερατοπλαστική (μεταμόσχευση κερατοειδούς) ενώ στα πρώτα στάδια μπορεί να αντιμετωπιστεί με επιτυχία με ειδικούς φακούς επαφής και διασύνδεση κολλαγόνου (Crosslinking). Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει άλματα προόδου και ως προς την έγκαιρη διάγνωση του κώνου και ως προς την πιο εξατομικευμένη θεραπεία.
Στην Ελλάδα και γενικότερα στις χώρες της νοτιανατολικής Μεσογείου παρατηρείται μεγάλο ποσοστό ασθενών με κερατόκωνο και η πάθηση συναντάται συχνά σε οικογένειες. «Η πρόοδος στην ανίχνευση των γονιδίων και στην αποκρυπτογράφηση του γενετικού υλικού, μας επιτρέπει πλέον, με ένα απλό τέστ από σάλιο, να μπορούμε να διαγνώσουμε μια σειρά από ασθένειες του κερατοειδούς, μια εκ τω οποίων είναι και ο κερατόκωνος. Αυτό θα βοηθήσει να βρίσκουμε και να παρακολουθούμε από την παιδική ηλικία τούς μελλοντικούς ασθενείς προλαβαίνοντας τη νόσο. Όσον αφορά τη διασύνδεση κολλαγόνου, νέα εξελιγμένα μηχανήματα έχουν μειώσει και τον χρόνο της θεραπείας. Επίσης, χρησιμοποιώντας πληροφορίες από τοπογραφικούς χάρτες διορθώνουν εξατομικευμένα την περιοχή με τη χαμηλότερη αντίσταση» πρόσθεσε ο κ. Μπαλίδης.
Ανέφερε, τέλος, ότι πολύ πρόσφατα παρουσιάστηκαν ενθαρρυντικές μελέτες που γίνονται σε δύο κέντρα του εξωτερικού, με τοποθέτηση ενδοστρωματικά βλαστοκυττάρων, που παράγουν φυσιολογικό κολλαγόνο, ενδυναμώνοντας τον εξασθενημένο κερατοειδή. «Όλα αυτά μας κάνουν να πιστεύουμε ότι όλο και λιγότεροι Έλληνες στο μέλλον θα έχουν την ανάγκη μεταμόσχευσης κερατοειδούς από κερατόκωνο. Δυστυχώς, εμβόλια δεν υπάρχουν. Όμως, αυτές οι μικρές βελτιώσεις, αλλά και τα μεγάλα επιτεύγματα, θα οδηγήσουν στη εξάλειψη του κερατόκωνου στο μέλλον» κατέληξε ο κ. Μπαλίδης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|