Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Υπακούοντας στις επιταγές της Δικαιοσύνης, με καθυστέρηση ...11 ετών!

Διαφημιστικά σποτ κατά του καπνίσματος άρχισαν να προβάλλουν οι καπνοβιομηχανίες στις ΗΠΑ



Νέα Υόρκη.-

Η πλειονότητα των μεγάλων καπνοβιομηχανιών των ΗΠΑ άρχισε  να δημοσιεύει σε εφημερίδες καταχωρίσεις και να προβάλει στην τηλεόραση σποτάκια που προειδοποιούν για τους κινδύνους του καπνίσματος, καθώς υποχρεώθηκαν να συμμορφωθούν σε μια δικαστική απόφαση που εκδόθηκε πριν από... 11 χρόνια.

Τον Νοέμβριο του 2006, ομοσπονδιακό δικαστήριο είχε αποφανθεί ότι οι καπνοβιομηχανίες ψεύδονται και παραπληροφορούν το κοινό για τις βλαβερές επιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία.

Η δικαιοσύνη τότε είχε διατάξει βιομηχανίες όπως η R.J. Reynolds και η Philip Morris να προβάλουν στην τηλεόραση και στον Τύπο σποτάκια προκειμένου να «διορθώσουν τα ψέματά τους».

Έπειτα από αυτήν την απόφαση, οι καπνοβιομηχανίες άσκησαν σειρά εφέσεων ζητώντας να τροποποιηθούν ορισμένες λεπτομέρειες στο κείμενο, επιτυγχάνοντας με αυτόν τον τρόπο την αναβολή, για 10 και πλέον χρόνια, της δημοσιοποίησης των διορθώσεων των εσφαλμένων στοιχείων που παρουσίαζαν στους καταναλωτές.

Αυτή ακριβώς η καθυστέρηση επέτρεψε στο να αποφύγουν την προβολή των εν λόγω σποτ και στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, που οι νέοι χρησιμοποιούν ως επί το πλείστον σήμερα, και που εκείνη την περίοδο ήταν λιγότερο δημοφιλείς και δεν περιλαμβάνονταν στην απόφαση του δικαστηρίου.

Σήμερα, ωστόσο, οι καπνοβιομηχανιες πρέπει να πληρώσουν για μια ολοσέλιδη διαφημιστική καταχώριση στο κεντρικό σώμα των 50 μεγαλύτερων εφημερίδων της χώρας όπως της Washington Post ή των New York Times, η οποία θα δημοσιεύεται στα κυριακάτικα φύλλα κι αυτό για πέντε φορές κατά τη διάρκεια ενός έτους.

Επιπλέον, θα πρέπει να αγοράσουν διαφημιστικό χρόνο για συνολικά 260 τηλεοπτικά σποτ που θα προβληθούν σε μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα όπως το ABC, το CBS και το NBC, τα οποία θα προβάλλονται τακτικά σε μια περίοδο 12 μηνών.

Τα σποτάκια παρουσιάζουν με ζοφερό τρόπο τις επιπτώσεις του καπνίσματος: «Το κάπνισμα σκοτώνει κατά μέσο όρο 1.200 Αμερικανούς την ημέρα και προκαλεί ετησίως περισσότερους θανάτους σε σύγκριση με τις δολοφονικές επιθέσεις, το AIDS, τις αυτοκτονίες, τα ναρκωτικά, τα τροχαία δυστυχήματα και το αλκοόλ, όλα μαζί» σημειώνεται σε ένα από αυτά.

Το κάπνισμα παραμένει η βασική αιτία θανάτου και νοσημάτων που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί στις ΗΠΑ. Ευθύνεται για 480.000 θανάτους ετησίως, αν και το ποσοστό των καπνιστών μειώθηκε σημαντικά, στο 15% των ενηλίκων το 2015, το χαμηλότερο ποσοστό στα χρονικά, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης των Ασθενειών. Συγκριτικά, το 42% των ενήλικων Αμερικανών κάπνιζε στα μέσα της δεκαετίας του 1960.

Η μεγάλη μείωση του αριθμού των καπνιστών αποδίδεται κυρίως στη φορολογία που επιβάλλεται, στις εκστρατείες κατά του καπνίσματος όπως και στους περιορισμούς στην προβολή των διαφημίσεων με αποδέκτες του νέους.

Εντούτοις, οι καπνοβιομηχανίες δαπανούν 8 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για να προωθήσουν τα προϊόντα τους. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία