Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Όσες γυναίκες γεννάνε χειμώνα ή άνοιξη, έχουν μικρότερη πιθανότητα να εμφανίσουν επιλόχεια κατάθλιψη



Νοσοκομείο Brigham & Women's/ Βοστώνη

Οι γυναίκες που γεννάνε στη διάρκεια του χειμώνα ή της άνοιξης, έχουν μικρότερη πιθανότητα να εμφανίσουν στη συνέχεια επιλόχεια κατάθλιψη, σε σχέση με όσες γεννάνε το φθινόπωρο ή το καλοκαίρι, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής την δρα Τζίε Τζου του Νοσοκομείου Brigham & Women's της Βοστώνης, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αναισθησιολογίας, ανέλυσαν στοιχεία για 20.169 γυναίκες, που είχαν γεννήσει μεταξύ Ιουνίου 2015-Αυγούστου 2017 και από τις οποίες οι 817 (ποσοστό 4,1%) είχαν μετά εκδηλώσει επιλόχεια κατάθλιψη.

   Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι μειωμένο κίνδυνο κατάθλιψης είχαν όσες γυναίκες είχαν μεγαλύτερης διάρκειας εγκυμοσύνη και ιδίως όσες ήσαν μεγαλύτερης ηλικίας, άρα πιο ώριμες. Όταν μια ώριμη γυναίκα γεννά ένα υγιές σωστά ανεπτυγμένο παιδί, σύμφωνα με τους ερευνητές, έχει μικρότερη πιθανότητα κατάθλιψης από ό,τι μια νέα γυναίκα που γεννά ένα πρόωρο μωρό.

   Αυξημένος είναι ο κίνδυνος κατάθλιψης για όσες στη διάρκεια του τοκετού δεν έχουν κάνει αναισθησία όπως η επισκληρίδιος, με συνέπεια να πονέσουν περισσότερο. Ακόμη, οι υπέρβαρες και παχύσαρκες γυναίκες κινδυνεύουν περισσότερο με κατάθλιψη. Ο τρόπος του τοκετού (φυσικός ή με καισαρική) δεν φαίνεται να παίζει ρόλο.

   Τουλάχιστον μία γυναίκα στις δέκα (10%) εμφανίζει άγχος ή διαταραχή κατάθλιψης μετά τη γέννα του παιδιού της. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν λύπη, ανησυχία, αναστάτωση, μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης κ.α.

   Η επιλόχεια κατάθλιψη οφείλεται σε ένα συνδυασμό ορμονικών αλλαγών στο σώμα της γυναίκας, ψυχολογικών προσαρμογών στο νέο ρόλο της μητέρας και σωματικής κόπωσης. Αν δεν αντιμετωπισθεί κατάλληλα, η ψυχική αυτή κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε ελλειμματική σχέση με το μωρό και σε πρόκληση στρες στην υπόλοιπη οικογένεια.

   Η σημασία της καισαρικής τομής

   Μια δεύτερη αμερικανική έρευνα, που παρουσιάσθηκε στο ίδιο συνέδριο, από ερευνητές με επικεφαλής την αναισθησιολόγο δρα Ρουθ Λαντάου του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, δείχνει ότι τόσο οι μικρού όσο και οι μεγάλου μήκους τομές πρέπει να αποφεύγονται από τους γιατρούς, όταν η γυναίκα γεννά με καισαρική, καθώς και στις δύο αυτές περιπτώσεις ο πόνος μετά μπορεί να είναι μεγαλύτερος.

   Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ιδανική τομή έχει μήκος 12 έως 17 εκατοστών. Τομές κάτω των 12 ή άνω των 17 εκατοστών αυξάνουν την πιθανότητα για πρόκληση μεγαλύτερου πόνου. Είναι η πρώτη φορά που διαπιστώνεται κάτι τέτοιο σε μια μελέτη.

   Οι ερευνητές, που μελέτησαν στοιχεία για 690 καισαρικές και παρακολούθησαν την μετεγχειρητική εξέλιξη των γυναικών για διάστημα έως ενός έτους, επεσήμαναν ότι οι τομές εμφανίζουν μεγάλες αποκλίσεις, από εννέα έως 23 εκατοστά, ενώ και οι πόνοι που μπορεί να νιώθει μια γυναίκα μετά, διαφέρουν σημαντικά. Χρόνιο πόνο -ακόμη κι ένα έτος μετά τον τοκετό- νιώθουν πάντως ελάχιστες γυναίκες (κάτω του 3%).



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία