Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι ΄Ελληνες δεν περπατάμε...

Σχεδόν 5.000 βήματα τη μέρα κάνει ένας άνθρωπος πάνω στη Γη, ενώ ο μέσος Έλληνας 4.350

Στην Ευρωπη είμαστε...τελευταίοι!



Πανεπιστήμιο Στάνφορντ/ΗΠΑ.-

Ένας άνθρωπος πάνω στον πλανήτη μας κάνει κατά μέσο όρο σχεδόν 5.000 βήματα, για την ακρίβεια 4.961, μέσα στη μέρα, σύμφωνα με μια διεθνή επιστημονική έρευνα.

   Ο μέσος Έλληνας, σύμφωνα με τη μελέτη, κάνει αρκετά λιγότερα βήματα (4.350) από το μέσο όρο και η Ελλάδα εμφανίζεται ως η χώρα όπου ο μέσος κάτοικός της κάνει τα λιγότερα βήματα σε όλη την Ευρώπη.

   Ο Έλληνας παρουσιάζεται να περπατά καθημερινά περίπου όσο ο μέσος Αιγύπτιος (4.315 βήματα), ο μέσος Ινδός (4.297) και ο μέσος Βραζιλιάνος (4.289), αλλά λιγότερο από τον Πορτογάλο (4.744), τον Ρουμάνο (4.759), τον Τούρκο (5.057), τον Γάλλο (5.141), τον Ιταλό (5.296) και τον Ισπανό (5.936).

    Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, με επικεφαλής τον σλοβενικής καταγωγής καθηγητή Γιούρε Λέσκοβετς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", κατέγραψαν τη σωματική δραστηριότητα των ανθρώπων σε πάνω από 100 χώρες, χρησιμοποιώντας ανώνυμα δεδομένα από αισθητήρες κινητών τηλεφώνων, τα οποία ήσαν εφοδιασμένα με μια σχετική εφαρμογή (Azumio Argus).

   Οι επιστήμονες ανέλυσαν τους βηματισμούς σχεδόν 718.000 χρηστών (1.159 από την Ελλάδα, με μέση ηλικία 30 ετών), το 90% των οποίων προέρχονταν από ανεπτυγμένες χώρες, συλλέγοντας έτσι περισσότερα δεδομένα από κάθε άλλη προηγούμενη έρευνα για την ανθρώπινη κινητικότητα.

   Πάνω από πέντε εκατομμύρια άνθρωποι στη Γη εκτιμάται ότι πεθαίνουν κάθε χρόνο από αιτίες σχετικές με την ανεπαρκή σωματική δραστηριότητα. Η νέα μελέτη έδειξε ότι στο εσωτερικό των χωρών υπάρχει μεγάλη ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων στο πόσο κινούνται, δηλαδή πόσα βήματα κάνουν μέσα στη μέρα.

   Ο μέσος Κινέζος εμφανίζεται να κάνει 6.189 βήματα και ο Ιάπωνας 6.010 βήματα καθημερινά, ενώ ο μέσος Σαουδάραβας μόνο 3.807 και ο μέσος Ινδονήσιος 3.513.

   Διαπιστώθηκε ότι όσο πιο άνιση είναι μια χώρα στα βήματα των κατοίκων της, τόσο πιο μεγάλος είναι ο αριθμός των παχύσαρκων σε αυτήν. Στις πέντε χώρες με την μεγαλύτερη ανισότητα στη σωματική κινητικότητα, οι άνθρωποι έχουν σχεδόν 200% μεγαλύτερη πιθανότητα να γίνουν παχύσαρκοι, σε σχέση με τις χώρες όπου υπάρχει η μεγαλύτερη ισότητα στον αριθμό των ημερήσιων βημάτων του πληθυσμού.

   Έτσι, ακόμη κι αν σε δύο χώρες, όπως π.χ. συμβαίνει στην περίπτωση των ΗΠΑ και του Μεξικό, ο μέσος κάτοικος κάνει τον ίδιο περίπου αριθμό βημάτων μέσα στη μέρα (4.774 και 4.962 αντίστοιχα), στη χώρα με τις μεγαλύτερες ανισότητες (ΗΠΑ) υπάρχουν περισσότεροι παχύσαρκοι.

   Ακόμη διαπιστώθηκε ότι όσο πιο άνιση είναι μια χώρα, τόσο λιγότερο κινητικές είναι οι γυναίκες της, κάτι που π.χ. ισχύει στη Σαουδική Αραβία και στις ΗΠΑ. Αντίστροφα σε χώρες με πιο ομοιόμορφη σωματική δραστηριότητα όπως η Ιαπωνία, οι άνδρες και οι γυναίκες κάνουν περίπου τον ίδιο αριθμό βημάτων κάθε μέρα.

   Σύμφωνα με τους ερευνητές, όσο πιο φιλική, ασφαλής και ευχάριστη είναι μια πόλη και ευρύτερα μια χώρα στο περπάτημα, τόσο ωφελείται η υγεία των κατοίκων της.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία