 |
|
|  |  |  | 
Τριπλάσιος ο κίνδυνος θανάτου από υπέρταση για τους χρήστες μαριχουάνας
Πανεπιστήμιο Τζόρτζια/ ΗΠΑ.-
Η χρήση μαριχουάνας (κάνναβης) σχετίζεται με τριπλάσιο κίνδυνο θανάτου από υπέρταση, σε σχέση με όσους δεν είναι χρήστες, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Μπάρμπαρα Γιάνκι της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Τζόρτζια στην Ατλάντα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ευρωπαϊκό περιοδικό προληπτικής καρδιολογίας "European Journal of Preventive Cardiology", ανέλυσαν στοιχεία για 1.213 ανθρώπους άνω των 20 ετών, από τους οποίους οι μισοί ήσαν χρήστες μαριχουάνας (κατά μέσο όρο επί 11,5 χρόνια) και οι υπόλοιποι όχι.
Διαπιστώθηκε ότι όσοι έκαναν χρήση μαριχουάνας, κινδύνευαν περισσότερο να πεθάνουν από υπέρταση. Ο σχετικός κίνδυνος ήταν περίπου 3,5 φορές μεγαλύτερος, σε σχέση με όσους δεν ήσαν χρήστες μαριχουάνας. Ο κίνδυνος αυξάνει λίγο περισσότερο με κάθε πρόσθετο έτος χρήσης της ναρκωτικής ουσίας.
Δεν διαπιστώθηκε συσχέτιση ανάμεσα στη χρήση μαριχουάνας και σε αυξημένο κίνδυνο θανάτου από καρδιοπάθεια ή εγκεφαλοαγγειακή πάθηση.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι καθώς διαμορφώνεται ένα κλίμα υπέρ της νομιμοποίησης της μαριχουάνας στις ΗΠΑ (και όχι μόνο), πρέπει να μελετηθεί πιο διεξοδικά η επίπτωση της κάνναβης και των παραγώγων της (μαριχουάνα, χασίς κ.α.) πάνω στην καρδιαγγειακή και στην εγκεφαλοαγγειακή θνησιμότητα.
Η μαριχουάνα επιδρά στο συμπαθητικό νευρικό σύστημα, προκαλώντας αύξηση των παλμών της καρδιάς, της αρτηριακής πίεσης και της ζήτησης οξυγόνου από το σώμα. Κατά καιρούς έχουν αναφερθεί περιπτώσεις στηθάγχης και εμφράγματος μετά από χρήση μαριχουάνας.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι ο καρδιαγγειακός κίνδυνος από τη χρήση μαριχουάνας μπορεί να είναι μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο κίνδυνο για τους καπνιστές τσιγάρων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
