Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Θέατρο "Σιγής": ΄Ατομα με προβλήματα ακοής, ερασιτέχνες ηθοποιοί



Θεσσαλονίκη (Τρίτη)

Εκφράζονται με τη γλώσσα της ψυχής και του σώματος. Τα μέλη της θεατρικής ομάδας «Σιγής» σπάζουν τους παραδοσιακούς κώδικες επικοινωνίας περιμένοντας από το κοινό ένα ιδιότυπο χειροκρότημα ως επιβράβευση της προσπάθειάς τους.

    Το Θέατρο «Σιγής» δημιουργήθηκε το 2009 από το Κέντρο Πολιτισμού της τότε Νομαρχίας Θεσσαλονίκης. Απαρτίζεται από κωφούς ερασιτέχνες ηθοποιούς από τη Μακεδονία και τη Θράκη. Νέοι ηλικίας 17 έως 32 ετών, που μέχρι τότε είχαν ελάχιστες διεξόδους επικοινωνίας με το ευρύ κοινό, συμμετέχουν στην ομάδα επιλέγοντας την θεατρική τέχνη ως μέσο έκφρασής τους.

    Συγγραφέας των έργων και σκηνοθέτης των παραστάσεων της ομάδας είναι ο Χρήστος Χατζησάββας.

    Όπως εξηγεί  η πρώτη επαφή του με το Θέατρο «Σιγής» ήταν τυχαία, αλλά γοητεύτηκε τόσο που παρέμεινε μέχρι σήμερα.

    «Στην αρχή φοβήθηκα το όλο εγχείρημα, γιατί δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω. Πολλά από τα παιδιά που συμμετέχουν δεν είχαν επαφή με το θέατρο, δεν είχαν καταφέρει καν να δουν παραστάσεις στη ζωή τους», λέει.

    Στην πορεία συνειδητοποίησε ότι πρόκειται για έτοιμους ηθοποιούς. «Για να εκφραστούν στην καθημερινότητά τους χρησιμοποιούν τα χέρια και τις κινήσεις του σώματος. Χρησιμοποιούν δηλαδή ένα είδος αυτοσχεδιασμού, που είναι και το βασικό στοιχείο στη δουλειά ενός ηθοποιού. Μπορεί να μην ακούνε ή να μην μιλάνε, αλλά για να εκφραστούν “μιλάει” όλο το σώμα τους», προσθέτει ο ίδιος.

    Η πρώτη τους παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης ήταν το 2009 με την παράσταση «Δίας», με κεντρικό ήρωα τον ολύμπιο θεό. Οι τρεις παρθενικές εμφανίσεις της ομάδας στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία.

    Η επόμενη, δεύτερη χρονιά στην πορεία τους, έμελλε να είναι και η κορυφαία μέχρι σήμερα. Η συμμετοχή τους στο Φεστιβάλ του Ευρωπαϊκού Θεάτρου Κωφών, που πραγματοποιήθηκε (το 2010) στη Λιουμπλιάνα τους έφερε και το πρώτο βραβείο. Η παράστασή τους «eleni@gr», που πραγματευόταν τα προβλήματα και τους προβληματισμούς των νέων, ξεχώρισε ως η πιο άρτια και επαγγελματική.

    Το πρώτο βραβείο στο συγκεκριμένο Φεστιβάλ ήταν ο λόγος που οδήγησε στην ανάληψη από το Κέντρο Πολιτισμού Θεσσαλονίκης της αντίστοιχης διοργάνωσης του 2014 στη Θεσσαλονίκη.

    Πιο πρόσφατη δουλειά του «Θεάτρου Σιγής» ήταν η μονόπρακτη κωμωδία «Γάμος ή αυτοκτονία», που παρουσιάστηκε εσχάτως στο κατάμεστο θέατρο «Αλέξανδρος» στη Θεσσαλονίκη.

    Το θέμα των προβλημάτων που συναντούν τα ζευγάρια στις σχέσεις τους αποδόθηκε στη νοηματική γλώσσα, με παράλληλη προβολή υπέρτιτλων.

    Οι συντελεστές της παράστασης συγκίνησαν το κοινό και οι θεατές για να τους ανταμείψουν σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Ήταν ένα ιδιότυπο, αλλά εξίσου ηχηρό «χειροκρότημα».

   



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία