Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας

Οι καισαρικές δεν θα πρέπει να γίνονται παρά μόνο αν είναι ιατρικά απαραίτητες



Γενευη

Οι καισαρικές δεν θα πρέπει να γίνονται παρά μόνο αν είναι «ιατρικά απαραίτητες», συνέστησε  ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), καταγγέλλοντας «την επιδημία των καισαρικών» σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

«Σε πολλές αναπτυσσόμενες και ανεπτυγμένες χώρες παρατηρείται πραγματικά μια επιδημία γεννήσεων με καισαρική, ακόμη κι όταν δεν είναι ιατρικά απαραίτητο», δήλωσε η δρ Μαρλίν Τέμερμαν, διευθύντρια του τομέα Υγείας και Γενετικής Έρευνας του ΠΟΥ.

Σε πολλές χώρες αυτή η «επιδημία» εξηγείται κυρίως από την επιθυμία των γιατρών να απλουστεύσουν τη ζωή τους, καθώς οι γεννήσεις με καισαρική μπορούν να προγραμματιστούν, πρόσθεσε η Τέμερμαν με την ευκαιρία της δημοσιοποίησης των νέων συστάσεων του ΠΟΥ.

Όμως «οι γεννήσεις με καισαρική δεν θα πρέπει να γίνονται αν δεν είναι ιατρικά απαραίτητες», υπογραμμίζει ο οργανισμός στις νέες συστάσεις του.

Είναι η πρώτη φορά που ο οργανισμός συστήνει ξεκάθαρα να περιοριστεί η χρήση των καισαρικών τομών, εξήγησε ο δρ. Μετίν Γκουλμεζόγλου του ΠΟΥ.

Μέχρι στιγμής ο ΠΟΥ είχε περιοριστεί να ανακοινώσει ότι «το ιδανικό ποσοστό καισαρικών τομών» κυμαίνεται μεταξύ του 10% και του 15% των γεννήσεων. Κάτι που είχαν καθορίσει οι γιατροί το 1985.

Έκτοτε οι γεννήσεις με καισαρική έχουν γίνει σχεδόν κανόνες τόσο στις ανεπτυγμένες χώρες, όσο και στις αναπτυσσόμενες.

Το ποσοστό των καισαρικών φτάνει το 23% στην Ευρώπη, το 35,6% στην αμερικανική ήπειρο και το 24,1% στην περιοχή του δυτικού Ειρηνικού, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που διαθέτει ο ΠΟΥ και χρονολογούνται από το 2008. Μόνο η Αφρική (3,8%) και η νοτιοανατολική Ασία (8,8%) έχουν γλιτώσει από το φαινόμενο αυτό.

Σε κάποιες χώρες έχει δημιουργηθεί μια πραγματική «κουλτούρα καισαρικής», όπως στη Βραζιλία, όπου σχεδόν τα μισά μωρά γεννιούνται με καισαρική, καθιστώντας τη χώρα με τις περισσότερες γεννήσεις με αυτό τον τρόπο, εξήγησε η Τέμερμαν.

Επίσης ο ΠΟΥ έχει προχωρήσει σε νέες έρευνες σε μια προσπάθεια να καθορίσει το ιδανικό ποσοστό καισαρικών, κάτι που ακόμη δεν έχει καταφέρει να κάνει. Παρόλα αυτά οι έρευνες επέτρεψαν να αποδειχθεί ότι τα ποσοστά των καισαρικών άνω του 10% δεν συνδέονται με μείωση του ποσοστού θνησιμότητας των μητέρων και των νεογνών.

Αντίθετα, ο ΠΟΥ παραδέχεται ότι κάτω από το όριο του 10%, η μητρική και νεογνική θνησιμότητα μειώνεται όσο αυξάνεται το ποσοστό των καισαρικών.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία