Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σημαντική αντικαρκινική δράση της ασπιρίνης για κάποιες μορφές της νόσου, σύμφωνα με νέα μελέτη



Πανεπιστήμιο Queen Mary/Λονδίνο

Η καθημερινή λήψη μιας μικρής δόσης ασπιρίνης μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του στομάχου, του οισοφάγου ή του παχέος εντέρου ή τον θάνατο λόγω της ασθένειας, σύμφωνα με μία εκτενή επανεξέταση παλαιότερων επιστημονικών ερευνών.

Ερευνητές οι οποίοι ανέλυσαν όλα τα υπάρχοντα στοιχεία από έρευνες και κλινικές δοκιμές που είχαν αξιολογήσει τις θετικές και αρνητικές επιδράσεις της ασπιρίνης στον οργανισμό, κατέληξαν ότι η λήψη ασπιρίνης επί δέκα χρόνια μπορεί να μειώσει κατά περίπου 35% τα κρούσματα καρκίνου του παχέος εντέρου και τους θανάτους από αυτή τη μορφή καρκίνου κατά 40%.

Τα ποσοστά καρκίνου του στομάχου και του οισοφάγου μειώθηκαν κατά 30% και οι θάνατοι από αυτές τις μορφές καρκίνου κατά 50% και 35% αντίστοιχα.

Ο καθηγητής Τζακ Κιούζικ, επικεφαλής του κέντρου πρόληψης καρκίνου του Πανεπιστημίου Queen Mary στο Λονδίνο, και η ομάδα του ανέλυσαν τα δεδομένα 200 σχετικών ερευνών. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η καθημερινή λήψη μιας μικρής δόσης ασπιρίνης (75 με 100 mg) για διάστημα 5-10 ετών μειώνει σημαντικά την εμφάνιση καρκίνου ειδικά στα άτομα 50-65 ετών.

Οφέλη δεν εντοπίστηκαν για τα πρώτα τρία χρόνια λήψης ασπιρίνης και τα ποσοστά θανάτων μειώθηκαν μόνο ύστερα από πέντε χρόνια, έγραψαν οι επιστήμονες υπό τον Κιούζικ στην επιθεώρηση Annals of Oncology.

"Η μελέτη μας δείχνει ότι αν ο καθένας, σε ηλικία από 50 ως 65 ετών, άρχιζε να λαμβάνει καθημερινά ασπιρίνη για τουλάχιστον δέκα χρόνια, θα παρατηρούνταν μείωση 9% στον αριθμό των κρουσμάτων καρκίνων, εγκεφαλικών και εμφραγμάτων συνολικά στους άνδρες και 7% στις γυναίκες", αναφέρει ο Κιούζικ σε ανακοίνωσή του για τα πορίσματα της μελέτης.

Ταυτόχρονα όμως οι ερευνητές προειδοποιούν ότι η μακροχρόνια λήψη ασπιρίνης αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας στομάχου: μεταξύ των 60χρονων που λαμβάνουν καθημερινά επί δέκα χρόνια ασπιρίνη, ο κίνδυνος αιμορραγίας από το ανώτερο πεπτικό σύστημα αυξάνεται από 2,2% σε 3,6% κι αυτό μπορεί να αποβεί απειλητικό για τη ζωή σε μία μικρή ομάδα ανθρώπων.

"Ενώ υπάρχουν κάποιες σοβαρές παρενέργειες που δεν μπορούμε να τις αγνοήσουμε, η καθημερινή λήψη ασπιρίνης δείχνει να είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε τα κρούσματα καρκίνου μετά την διακοπή του καπνίσματος και τη μείωση του βάρους και προφανώς θα είναι πιο εύκολη η εφαρμογή της", είπε ο ίδιος.

Η ασπιρίνη, η οποία αρχικά παρασκευάστηκε από τη γερμανική φαρμακοβιομηχανία Bayer, είναι ένα φθηνό μη συνταγογραφούμενο φάρμακο που χρησιμοποιείται ευρύτατα ως αντιπυρετικό ή αναλγητικό.

Η ασπιρίνη μειώνει τον κίνδυνο σχηματισμού θρόμβων στα αιμοφόρα αγγεία κι ως εκ τούτου μπορεί να προστατεύσει από το εγκεφαλικό και το έμφραγμα γι αυτό και συχνά συνταγογραφείται σε άτομα που ήδη πάσχουν από καρδιακά νοσήματα κι έχουν υποστεί ένα ή περισσότερα εμφράγματα.

Ωστόσο, η ασπιρίνη αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας του στομάχου ανά περίπου έναν σε κάθε χίλιους ασθενείς τον χρόνο--γεγονός που έχει πυροδοτήσει τον διάλογο για το αν θα πρέπει οι γιατροί να προτείνουν την καθημερινή της λήψη στους ασθενείς τους.

Ο Κιούζικ εξηγεί ότι ο κίνδυνος αιμορραγίας "εξαρτάται από έναν αριθμό γνωστών παραγόντων τους οποίους οι άνθρωποι οφείλουν να γνωρίζουν προτού ξεκινήσουν την τακτική της λήψη" και τονίζει ότι θα πρέπει να συμβουλευόμαστε τον γιατρό μας προτού ξεκινήσουμε καθημερινή λήψη φαρμάκου.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία