Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η "ξεχασμένη" μετά τη δεκαετία του ΄90 φυματίωση επανεμφανίζεται απειλητικά στην Ελλάδα



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκρση Αγγέλα Φωτοπούλου)

Η “ξεχασμένη” μετά τη δεκαετία του ΄90 φυματίωση επανεμφανίζεται απειλητικά στη χώρα μας. Μάλιστα το 4% των κρουσμάτων στην Ελλάδα είναι το ανθεκτικό ή πολυανθεκτικό είδος της νόσου, τη στιγμή που στις χώρες της ΕΕ ο μέσος όρος είναι 1%. Στις δύο Πνευμονολογικές Κλινικές του νοσοκομείου Παπανικολάου ενώ παλαιότερα εμφανίζονταν δύο με τρία κρούσματα το χρόνο σήμερα σε κάθε εφημερία εμφανίζονται μέχρι και δύο με τρία νέα κρούσματα φυματίωσης δηλαδή περίπου 80-90 το χρόνο, αναφέρει  ο πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης Πνευμονοπαθειών και Επαγγελματικών Παθήσεων Θώρακος καθηγητής Κωνσταντίνος Ζαρογουλίδης. Η φυματίωση, σύμφωνα με τον ίδιον, μπορεί να προσβάλει τους πάντες, χωρίς να κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε επώνυμους, ανώνυμους, εργαζόμενους και άνεργους. Το 2013 σε χειρουργική Κλινική του Παπανικολάου διαπιστώθηκε μόλυνση δύο μελών του προσωπικού με φυματίωση από νοσηλευόμενο ασθενή που έπασχε από ενεργό νόσο μη διαγνωσμένη μέχρι τότε. Οι εργαζόμενοι που μολύνθηκαν, χωρίς να νοσήσουν, έλαβαν αντιφυματική αγωγή για διάστημα δύο μηνών.

“Η αδυναμία έγκαιρης εξεύρεσης δραστικών φαρμάκων και οι δυσχέρειες αντιμετώπισης των περιστατικών ανασφάλιστων ατόμων είναι δύο από τις βασικές αιτίες που η Ελλάδα κατέχει άλλη μία «μαύρη» πρωτιά μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης” επισημαίνει ο κ. Ζαρογουλίδης εξηγώντας τους λόγους επανεμφάνισης της φυματίωσης στη χώρα μας.

“Μέχρι τη δεκαετία του ΄90 είχαμε κρούσματα φυματίωσης, μετά όμως δεν είχαμε κρούσματα ούτε για να τα δείξουμε στους φοιτητές. Σήμερα έχουμε τόσα πολλά περιστατικά που δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε. Καθώς τα κρούσματα πληθαίνουν η ανάγκη για έλεγχο των εργασιακών χώρων αυξάνει. Με δεδομένο ότι το 2013 υπήρξε δραματική ελάττωση σε πνευμονολογικά κρεβάτια και ότι το Παπανικολάου αποτελεί κέντρο υποδοχής ανθεκτικών και πολυανθεκτικών μορφών φυματίωσης από όλη τη Βόρεια Ελλάδα, θα πρέπει άμεσα να δημιουργηθούν χώροι απομόνωσης εξοπλισμένοι με κατάλληλοι τεχνολογία εφαρμογής αρνητικής πίεσης, ώστε να ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος μετάδοσης των πολυανθεκτικών στελεχών του μυκοβακτηριδίου της φυματίωσης στο προσωπικό και τους άλλους ασθενείς” προσθέτει ο κ Ζαρογουλίδης.

Το κόστος ίασης της απλής φυματίωσης ανέρχεται στα 30 ευρώ μηνιαίως για διάστημα τουλάχιστον έξι μηνών, ενώ το κόστος ίασης της ανθεκτικής φυματίωσης είναι 2500 ευρώ μηνιαίως για δύο χρόνια και της πολυανθεκτικής φυματίωσης 5000 μηνιαίως για άγνωστο χρονικό διάστημα.

“Το κόστος ίασης θα ήταν πολύ μικρότερο αν οι βασικές ανάγκες τόσο της Πνευμονολογικής Κλινικής του ΑΠΘ όσο και της Πνευμονολογικής Κλινικής του ΕΣΥ του νοσοκομείου Παπανικολάου, καλύπτονταν: Πρώτον από μηχάνημα με την τεχνολογία Xpert MTB/RIF, η οποία επιτρέπει τη γρήγορη και εύκολη ανίχνευση του μυκοβακτηριδίου της φυματίωσης και της αντοχής του στη ριφαμπικίνη, που κοστίζει 50.000 ευρώ. Και δεύτερον από τη διαμόρφωση σε προϋπάρχοντες χώρους του Παπανικολάου» Προστατευόμενης Μονάδας Ειδικής Νοσηλείας. Σήμερα δυστυχώς αναγκαζόμαστε να στέλνουμε τα δείγματα στην Αθήνα και να περιμένουμε δύο εβδομάδες για τα αποτελέσματα και όταν έχουμε ένα περιστατικό πολυανθεκτικής φυματίωσης αναγκαζόμαστε να εκκενώσουμε ολόκληρο θάλαμο νοσηλείας για να βάλουμε τον ασθενή ο οποίος θα παραμείνει για άγνωστο χρονικό διάστημα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μία περίοδο που έχει μειωθεί ο αριθμός των κλινών νοσηλείας” προσθέτει ο κ. Ζαρογουλίδης.

Παράλληλα επισημαίνει ότι η φυματίωση προσβάλει πιο εύκολα τα άτομα που δεν διατρέφονται καλά και έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό, υπερήλικες που είχαν έρθει σε κάποια στιγμή της ζωής του σε επαφή με το μυκοβακτήριο της φυματίωσης και σε άτομα που βρίσκονται για πολλές ώρες σε κλειστούς χώρους μαζί με πολλούς άλλους που ενδεχομένως κάποιος από αυτούς πάσχει από φυματίωση.

“Παλιά βλέπαμε φυματίωση σε μετανάστες που ζούσαν πολλοί μαζί σε έναν χώρο και δεν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν εξετάσεις και να πάρουν φάρμακα. Σήμερα βλέπουμε φυματίωση και σε Έλληνες που δεν διατρέφονται σωστά και δεν μπορούν να κάνουν εξετάσεις και να πάρουν φάρμακα είτε γιατί είναι άνεργοι είτε γιατί είναι ανασφάλιστοι. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί που προσβάλλονται από φυματίωση. Έχουμε δει και επώνυμους καλλιτέχνες που εργάζονται βράδυ σε κλειστούς χώρους να έχουν προσβληθεί από φυματίωση. Κι έχουμε δει φυματίωση σε άτομα που συχνάζουν σε τέτοιους χώρους ή που έρχονται σε επαφή με εκδιδόμενες γυναίκες οι οποίες δεν ελέγχονται” καταλήγει ο Ζαρογουλίδης.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία