|
| | | |
ΟΟΣΑ: Η κρίση πλήττει τους νέους, φόβοι για μακροπρόθεσμες συνέπειες
Παρίσι
Οι προοπτικές απασχόλησης για τους νέους και τους ανειδίκευτους εργαζομένους επιδεινώθηκαν σημαντικά στις χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) λόγω της οικονομικής κρίσης, της οποίας οι κοινωνικές συνέπειες ίσως είναι αισθητές για πολλά χρόνια, επισημαίνει ο ΟΟΣΑ σε έκθεσή του που δόθηκε στη δημοσιότητα.
Σύμφωνα με την έκθεση που εξετάζει τις κοινωνικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, οι άνεργοι φθάνουν τα 48 εκατομμύρια στις 34 χώρες του ΟΟΣΑ. Ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 15 εκατομμύρια από την έναρξη της κρίσης το 2007.
"Οι προοπτικές απασχόλησης επιδεινώθηκαν κυρίως για τους νέους και τους ανειδίκευτους εργαζόμενους. Οι γυναίκες και οι ηλικιωμένοι επλήγησαν λιγότερο αυτή τη φορά", υπογράμμισε η Μόνικα Κέισερ, επικεφαλής της υπηρεσίας κοινωνικών υποθέσεων του ΟΟΣΑ, κατά την παρουσίαση της έκθεσης στον Τύπο.
Ωστόσο υπάρχει "ο κίνδυνος οι νέοι που βιώνουν μεγάλες περιόδους ανεργίας, απραξίας και φτώχειας να αντιμετωπίσουν σε όλη τη ζωή τους χαμηλότερες προοπτικές κέρδους και απασχόλησης".
Η μείωση των δημοσίων δαπανών στην εκπαίδευση και την υγεία (κατ' αναλογία με το ΑΕΠ) που καταγράφεται στις μισές χώρες του ΟΟΣΑ, μπορεί να προκαλέσει "λυπηρές κοινωνικές συνέπειες" μακροπρόθεσμα και να επιδεινώσει τις ανισότητες.
Σήμερα, καθώς αρχίζει η ανάκαμψη, "η διατήρηση και η ενίσχυση της βοήθειας προς τις πιο ευάλωτες ομάδες πρέπει να παραμείνει στο επίκεντρο κάθε στρατηγικής για την οικονομική και κοινωνική ανάκαμψη", τονίζει η έκθεση.
"Οι κοινωνικές πολιτικές πρέπει να καταρτίζονται ώστε να είναι αποτελεσματικές τόσο σε καιρούς ευνοϊκούς όσο και σε χαλεπούς", υπογραμμίζει ο ΟΟΣΑ καλώντας τις κυβερνήσεις να "κοιτάξουν πέρα από την πρόσφατη κρίση" για να "επεξεργαστούν κοινωνικές πολιτικές ικανές να αντισταθούν" στην "επόμενη κρίση".
Εν τούτοις "αυτό δεν συνέβη, κυρίως στη νότια Ευρώπη, όπου "η κοινωνική πρόνοια, αν και δαπανηρή, συχνά δεν κατέληγε στους φτωχούς, ακόμη και πριν από τη μεγάλη ύφεση".
"Όλο και περισσότερο οι κοινωνικές δαπάνες και οι επενδύσεις θα πρέπει να είναι καλύτερα στοχευμένες" αναφέρει η έκθεση. "Επίσης θα πρέπει να μάθουμε να αναπτύσσουμε τα συστήματα κοινωνικής προστασίας πιο αποτελεσματικά, εξασφαλίζοντας ότι θα προσαρμόζονται στις εξελίξεις της αγοράς εργασίας και της δημογραφίας και αποφεύγοντας όσο το δυνατόν τις σπατάλες στον τομέα της διοίκησης και στη γραφειοκρατία".
Ο ΟΟΣΑ εκτιμά ότι "η αναβολή των μεταρρυθμίσεων", λόγω της ύφεσης θα ήταν "λάθος". "Οι ενδείξεις απώλειας της εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις από τότε που άρχισε η κρίση θα πρέπει να είναι προειδοποιητικό σημάδι που μας δείχνει πόσο γρήγορα το κοινωνικό συμβόλαιο μπορεί να αποδομηθεί. Οι κυβερνήσεις πρέπει να αποδείξουν ότι είναι σε θέση να ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στις ανάγκες της κοινωνίας. Θα πρέπει επίσης να εγγυηθούν ότι η κοινωνική πολιτική συμβάλλει στην ενίσχυση της αντοχής των πολιτών απέναντι σε μελλοντικές κρίσεις".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|