Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ανακάλυψη ομογενή επιστήμονα οδηγεί σε φάρμακα χωρίς παρενέργειες



Μελβούρνη - (Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης)

Μια νέα ανακάλυψη που στοχεύει στην κατάργηση των παρενεργειών που προκαλούν στον οργανισμό τα φάρμακα, ενδέχεται ν' αλλάξει δραστικά το χάρτη της φαρμακοβιομηχανίας σε παγκόσμια κλίμακα και να σώζει ζωές. Της ανακάλυψης αυτής προΐσταται ο ομογενής επιστήμονας Δρ. 'Αθα Χριστόπουλος, από το Monash Institute of Pharmaceutical Sciences, o οποίος πέτυχε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και αντιδρά η πρωτεΐνη της καρδιάς. 

«Εκείνο το οποίο ανακοινώνουμε με πεποίθηση σήμερα», δήλωσε ο ομογενής επιστήμονας , «είναι ότι υπάρχει ένας εντελώς νέος τρόπος που ενεργοποιούνται οι συγκεκριμένες πρωτεΐνες, κάτι που προηγουμένως ήταν αδύνατο. Τώρα είναι δυνατόν να αλλάξουμε τους κανόνες με τους οποίους λειτουργεί ο οργανισμός, με τη νέα αυτή μέθοδο».

 Ο ίδιος πρόσθεσε ότι σχεδόν πάνω από τα μισά φάρμακα που βρίσκονται στην αγορά σήμερα, έχουν ως στόχο υποδοχής τις πρωτεΐνες του σώματος, επομένως, η μέθοδος αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργήσει πιο αποτελεσματικά φάρμακα για πάρα πολλές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένων της σχιζοφρένειας και του διαβήτη.

 Κύριος στόχος του καθηγητή Άθα Χριστόπουλου, είχε πει τον περασμένο Δεκέμβρη στον «Νέο Κόσμο», ήταν να εξουδετερώσει τις παρενέργειες των φαρμάκων: «Τα περισσότερα φάρμακα στην αγορά σήμερα -αν όχι όλα- στοχεύουν σε συγκεκριμένες πρωτεΐνες του σώματος, ενώ κατά ιδανικό τρόπο το ζητούμενο είναι να φθάσουν και να ενεργήσουν σε μια μόνο πρωτεΐνη. Επειδή, όμως, χτυπούν και άλλες πρωτεΐνες, δημιουργούνται παρενέργειες».

 Ο Δρ. Χριστόπουλος θα πει ότι αυτός είναι ακριβώς ο δικός του στόχος. Να συγκεκριμενοποιήσει την ενέργεια των φαρμάκων, ώστε να απευθύνονται σε μία μόνο πρωτεΐνη, αυτή δηλαδή που στοχεύουν, και να αποφευχθούν, μ' αυτόν τον τρόπο, οι παρενέργειες.

Η έρευνά του, η οποία ξεκίνησε πριν δύο δεκαετίες, αποκτά όλο και μεγαλύτερη δημοσιότητα στη φαρμακοβιομηχανία και στον ακαδημαϊκό χώρο, δεδομένου ότι ανακαλύπτει και παρουσιάζει νέους τρόπους με τους οποίους λειτουργεί ο ανθρώπινος οργανισμός.

 Ήδη, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους φαρμακοποιούς του κόσμου και έχει στο ενεργητικό του δύο εξαιρετικά σπουδαία βραβεία, το John J. Abel Award στη Φαρμακολογία και το Michael Rand Medal.

 Για το πρώτο θα πει ότι είναι μεγάλη τιμή για τον ίδιο, δεδομένου ότι δείχνει ότι η δουλειά του έχει κάνει βασική και θεμελιακή διαφορά στο χώρο της φαρμακολογίας, για, δε, το δεύτερο ότι «ανοίγει τις πόρτες της Αυστραλίας στην παγκόσμια φαρμακολογία για να δείξει ότι η χώρα μπορεί και δικαιούνται να είναι από τους ηγέτες του εν λόγω χώρου».

Ο ομογενής καθηγητής του Πανεπιστημίου Monash της Μελβούρνης, Άρθουρ Χριστόπουλος, είναι ο μοναδικός Αυστραλός στον οποίο έχει απονεμηθεί το διεθνές «Βραβείο Τζον Άμπελ», το οποίο δίνεται σε νέους ερευνητές για την πρωτότυπη και σημαντική συνεισφορά τους στο πεδίο της φαρμακολογίας.

 Ο κ. Χριστόπουλος ειδικεύεται στην εναλλακτική φαρμακολογία με χαμηλότερο κόστος και η απονομή του βραβείου του έγινε πέρσι στις ΗΠΑ.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία