|
| | | |
Πρωτοποριακή διάγνωση καρκίνου του παγκρέατος με συσκευή μεγέθους πιστωτικής κάρτας
Θα "λύσει τα χέρια" στους παθολογο-ανατόμους
Άρθρο του Δρ Ιωάννη Τολιόπουλου*
Αθήνα
Όσο η τεχνολογία στον ιατρικό χώρο προοδεύει μέρα με την ημέρα τόσο ο άνθρωπος θα έχει εγκυρότερη και γρηγορότερη διάγνωση σε θέματα υγείας, άρα και καλύτερη ποιότητα ζωής.
Πρόσφατα επιστήμονες και μηχανικοί από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον κατάφεραν να δημιουργήσουν μια συσκευή χαμηλού κόστους, η οποία θα βοηθήσει τους παθολογο-ανατόμους να διαγνώσουν τον καρκίνο του παγκρέατος νωρίτερα και γρηγορότερα.
Η πρωτότυπη αυτή συσκευή έχει μέγεθος πιστωτικής κάρτας και μπορεί να εκτελέσει τα βασικά βήματα της βιοψίας, δηλαδή τη μεταφορά και λήψη υγρού από τον ιστό χωρίς να χρησιμοποιηθεί ανθρώπινο χέρι χάρη στην κατασκευή μικροσκοπικών καναλιών που βρίσκονται σε ευθεία. Παράλληλα, η σιλικόνη, το υλικό από το οποίο αποτελείται η συσκευή την καθιστά ευκίνητη και ελαφριά.
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι με τη συσκευή αυτή ελπίζουν να συνδυάσουν όλα τα βήματα σε μια ρομποτική συσκευή για καθημερινή χρήση στο εργαστήριο. Το τελικό πλεονέκτημα θα είναι η διάγνωση του καρκίνου σε λίγα μόνο λεπτά.
Μέχρι σήμερα ο γιατρός έπαιρνε το δείγμα της βιοψίας και το έστελνε στο εργαστήριο. Εκεί γινόταν bloc παραφίνης, κοβόταν σε λεπτά τεμάχια, περνούσε από τη διαδικασία της χρώσης, έμπαινε σε πλακάκια και τέλος γινόταν η μικροσκοπική εξέταση-ανάλυση και διάγνωση για την ύπαρξη ή μη ανωμαλιών.
Τώρα, η νέα τεχνολογία του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον θα κάνει όλη τη διαδικασία και θα αναλύει όλο τον ιστό σε τρισδιάστατη ανάλυση, η οποία προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα σε κυτταρικό επίπεδο στον όγκο.
Η διαφορά με την κλασική μέθοδο είναι πως όταν τεμαχίζεται ένα κομμάτι ιστού χάνεται η πληροφορία γι' αυτό. Εάν όμως καρατηθεί ανέπαφος ο αρχικός ιστός της βιοψίας γίνεται ευδιάκριτη η εικόνα της ανώμαλης κυτταρικής αυξητικής κατάστασης, ενώ παράλληλα γίνονται ορατές οι συνδέσεις, η κυτταρική μορφολογία και δομή όπως φαίνεται στο σώμα.
Η επιστημονική ομάδα παρουσίασε τα αρχικά αποτελέσματα τον Φεβρουάριο του 2014 σε παγκόσμιο συνέδριο στις ΗΠΑ και πριν από λίγο καιρό τα επισημοποίησε με πατέντα ως την πρώτη γενιά συσκευών και μελλοντικών επιτευγμάτων τεχνολογίας. Αυτή η νέα τεχνολογία μπορεί να κάνει πιο γρήγορη διάγνωση και να αποφασίζει με ακρίβεια πόσο διηθητικός είναι ο καρκίνος από ό,τι στο παρελθόν.
Ο καρκίνος του παγκρέατος χαρακτηρίστηκε το 2013 ως μία από τις χειρότερες μορφές-τύπους καρκίνου, με το 94% των ασθενών να πεθαίνει μέσα στην πενταετία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως οι ασθενείς παίρνουν τη διάγνωση όταν είναι πλέον αργά αφού είναι ελλειπής η γνώση σχετικά με τη συμπεριφορά/συμπτωματολογία του καρκίνου του παγκρέατος.
*Ο Δρ Ιωάννης Τολιόπουλος είναι Μοριακός Βιολόγος, Φυσιολόγος, Βιοανοσολόγος αναπαραγωγικής ιατρικής, ιδρυτής του Κωνσταντίνειου Ιδρύματος και μέλος της επιστημονικής ομάδας της Green life
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|