Τα ψυχολογικά βασανιστήρια, λιγότερο ορατά από τα φυσικά βασανιστήρια, δεν είναι λιγότερο ολέθρια, προειδοποίησε  η Δράση των χριστιανών για την κατάργηση του βασανισμού (Acat), οργάνωση που αγωνίζεται κυρίως υπέρ της κατάργησης των βασανιστηρίων και της θανατικής ποινής παντού στον κόσμο, με την ευκαιρία της δημοσιοποίησης της ετήσιας έκθεσής της για το φαινόμενο των βασανιστηρίων ανά τον κόσμο.

"Είναι ένα βασανιστήριο που δεν δηλώνει το όνομά του. Δεν φαίνεται στα μάτια του πολύ κόσμου, όπως ο φυσικός βασανισμός", σχολίασε ο Ζαν-Ετιέν ντε Λιναρές, γενικός εκπρόσωπος της Acat.

"Το γεγονός ότι ένα πρόσωπο υποβάλλεται να ακούει πολύ δυνατά μουσική, οι ταπεινώσεις... τα πράγματα αυτά μπορεί να θεωρηθούν αστεία. Ο κόσμος δεν συνειδητοποιεί ότι έχουν ολέθριες συνέπειες", τόνισε αναφέροντας μεταξύ αυτών "τις παραισθήσεις, τις διαταραχές της μνήμης ή του ύπνου, τα προβλήματα σχέσεων".

Εικονικές εκτελέσεις στη Συρία, έκθεση των βασανιζομένων σε ακραίες θερμοκρασίες στο Σουδάν, αναγκαστική παραμονή σε καθιστική θέση χωρίς την άδεια να πάει στην τουαλέτα στη Μιανμάρ... Οι μέθοδοι αυτές χρησιμοποιούνται από κράτη που εφαρμόζουν μέτρα καταστολής αλλά και από δημοκρατικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, για τις οποίες η έκθεση αναφέρει ότι έχουν 80.000 κρατούμενους σε πλήρη απομόνωση στις φυλακές υψίστης ασφαλείας.

Στην Ιαπωνία "οι θανατοποινίτες κρατούνται σε κελιά έκτασης πέντε τετραγωνικών μέτρων τα οποία είναι συνεχώς φωταγωγημένα, παρακολουθούνται από κάμερα και διαχωρίζονται από άλλους κρατούμενους μέρα και νύχτα. Πρέπει να μένουν μονίμως καθισμένοι και να ζητήσουν άδεια για να σηκωθούν ή να κοιμηθούν. Πρέπει να μένουν σιωπηλοί και να κοιτάζουν ακριβώς μπροστά τους", σύμφωνα με την έκθεση.

Η Acat καλεί τα κράτη να συμμορφωθούν με τις συστάσεις του Χουάν Μέντες, του ειδικού εισηγητή του ΟΗΕ για τα βασανιστήρια που ζητεί να απαγορευτεί η κράτηση σε πλήρη απομόνωση μετά τις 15 ημέρες.

Η έκθεση αναλύει τη μέθοδο των βασανιστηρίων σε 19 χώρες. Μεταξύ αυτών η Συρία, όπου τα βασανιστήρια "έχουν γίνει γενικευμένα και συστηματικά", και η Λιβύη που έχει "4.000 κρατούμενους εκτός κάθε νομικού πλαισίου, κρατούμενους από πολιτοφυλακές και ένοπλες οργανώσεις" ή εργάτες μετανάστες ή αιτούντες άσυλο που κατευθύνονται στην Ευρώπη.

"Μια στις δύο χώρες ασκεί βασανιστήρια" και αυτά "δεν σταματούν μετά την πτώση των δικτατόρων", υπογράμμισε ο ντε Λιναρές αναφέροντας την Τυνησία, όπου οι φυλακισμένοι του κοινού ποινικού δικαίου συνεχίζουν να υποβάλλονται σε βασανιστήρια".