Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Όσο περισσότερο οι γυναίκες μένουν χωρίς μόνιμη δουλειά, τόσο περισσότερο χρόνο μένουν και χωρίς παιδί 



Πανεπιστήμιο Αδελαϊδας/Αυστραλία

Οι γυναίκες που δεν έχουν μόνιμη δουλειά, αλλά απασχολούνται περιστασιακά σε προσωρινές θέσεις εργασίας, είναι λιγότερο πιθανό να έχουν αποκτήσει το πρώτο τους παιδί έως την ηλικία των 35 ετών, σύμφωνα με μια νέα αυστραλιανή επιστημονική έρευνα. Η μελέτη δείχνει ότι όσα περισσότερα χρόνια μια γυναίκα περνά με περιστασιακές δουλειές, τόσο πιθανότερο είναι να βρεθεί χωρίς παιδί στα 35 της και αυτό ανεξάρτητα από το κοινωνικο-οικονομικό και το μορφωτικό επίπεδό της.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια δημόσιας υγείας Βίβιεν Μουρ του πανεπιστημίου της Αδελαΐδας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο κορυφαίο ευρωπαϊκό περιοδικό για θέματα αναπαραγωγής "Human Reproduction", μελέτησαν τις περιπτώσεις 663 γυναικών, από τις οποίες οι 442 είχαν γεννήσει τουλάχιστον ένα παιδί.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η πιθανότητα απόκτησης παιδιού έως την ηλικία των 35 ετών, μειωνόταν κατά σχεδόν 8% κατά μέσο όρο για κάθε πρόσθετο έτος που η γυναίκα είχε προσωρινή και όχι διαρκή απασχόληση. Έτσι, η πιθανότητα μιας γυναίκας να γίνει για πρώτη φορά μητέρα στα 35 της, ήταν μειωμένη κατά 23% περίπου μετά από τρία χρόνια περιστασιακής απασχόλησης και κατά 35% μετά από πέντε χρόνια μη μόνιμης εργασίας.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι τα δεδομένα έχουν πλέον αλλάξει στην αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα οι περιστασιακές και προσωρινές θέσεις εργασίας να μην αποτελούν αποκλειστικό «προνόμιο» των φτωχών ανθρώπων με μικρή μόρφωση, αλλά επίσης πολλών αποφοίτων πανεπιστημίου.

Όπως επεσήμαναν, «τα ευρήματά μας δείχνουν ότι το να αποκτήσει μια γυναίκα παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία ή να μην έχει καθόλου παιδιά, δεν αποτελεί απλώς θέμα επιλογής, αλλά αντανακλά ευρύτερες διαρθρωτικές συνθήκες στην κοινωνία. Αυτοί οι τελευταίοι παράγοντες χρήζουν περισσότερης προσοχής και μελέτης, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα τους φραγμούς στη δημιουργία οικογένειας».

Η Βίβιεν Μουρ τόνισε ότι οι συνθήκες απασχόλησης των γυναικών επηρεάζουν τον χρόνο της δημιουργίας μιας οικογένειας, «ιδίως στις δυτικές χώρες με νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία