Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σχεδόν το 90% των κατοίκων των ευρωπαϊκών πόλεων ζουν σε ακατάλληλο περιβάλλον

Η ρύπανση "σκοτώνει" την υγεία μας



Παρίσι

Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί, το 90% των κατοίκων των ευρωπαϊκών πόλεων εκτίθεται σε ρύπανση αιωρούμενων σωματιδίων, και ακόμη περισσότερο στο όζον, που ξεπερνά τα όρια που έχουν τεθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, αναφέρεται σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος που εκπέμπει σήμα συναγερμού.

"Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού δεν ζουν σε υγιές περιβάλλον...Η Ευρώπη πρέπει να τολμήσει και να προχωρήσει περισσότερο την νομοθεσία που έχει θέσει σε εφαρμογή" και η οποία είναι λιγότερο αυστηρή από τις συστάσεις του ΠΟΥ, δήλωσε ο εκτελεστικός διεθυντής της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος Χανς Μπρούινινκ.

Οι εκπομπές αιωρούμενων σωματιδίων PM10 και PM2,5 έχουν μειωθεί κατά 14% και 16% αντίστοιχα στην Ευρωπαϊκή Ενωση κατά το διάστημα ανάμεσα στο 2002 και το 2011, σύμφωνα με την έκθεση.

Ωστόσο το 2011, το 33% των κατοίκων των πόλεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης ζούσε σε ζώνες όπου τα ανώτατα (ευρωπαϊκά) όρια συγκεντρώσεων των PM10 σε επίπεδο 24ώρου είχαν ξεπερασθεί.

Σύμφωνα με τους κανόνες του ΠΟΥ, οι οποίοι δεν είναι υποχρεωτικού χαρακτήρα, η διαπίστωση αφορά το 88% του πληθυσμού των ευρωπαϊκών πόλεων.

Τα αιωρούμενα σωματίδα, τα μικρότερα από τα οποία διεισδύουν στους πνεύμονες και το αίμα, προκαλούν αναπνευστικές και καρδιακές παθήσεις. Τα PM10 προκαλούνται από μηχανικές δραστηριότητες, όπως οι οικοδομικές, ενώ τα PM2,5 προκαλούνται από την καύση (ξύλων, καυσίμων και κυρίως του ντίζελ).

Εξάλλου, το 98% του πληθυσμού των πόλεων εκτέθηκαν το 2011 σε συγκεντρώσεις όζοντος που ξεπερνούσαν τα όρια που έχουν τεθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Το όζον σχηματίζεται από την μετατροπή, μέσω των ηλιακών ακτίνων, των εκπομπών που προέρχονται από την κυκλοφορία των οχημάτων και τις βιομηχανικές δρατηριότητες και ερεθίζει το αναπνευστικό σύστημα.

Ευρωπαϊκή μελέτη που δημοσιεύθηκε σήμερα από την Lancet RespiratoryJournal και βασίζεται σε επιμέρους μελέτες σε 12 χώρες επί 74.000 γυναικών, δείχνει ότι η έκθεση, ακόμη και ελαφρά, σε PM2,5 κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αυξάνει τους κινδύνους γέννησης ελλιποβαρών νεογνών, τα οποία, εάν το βάρος τους είναι χαμηλότερο των 2,5 κιλών έπειτα από 37 εβδομάδες κύησης, είναι πιθανόν να αναπτύξουν αναπνευστικά προβλήματα κατά την παιδική ηλικία ή μαθησιακές δυσκολίες.

Για τα PM2,5, η ΕΕ θέτει ως όριο τα 25 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα το 2015. Ο ΠΟΥ προτείνει ως όριο τα 10 μικρογραμμάρια.

Κάθε αύξηση κατά 5 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα αυξάνει τον κίνδυνο γέννησης ελλιποβαρών παιδιών κατά 18%, σύμφωνα με την μελέτη, η οποία επισημαίνει ότι ο κίνδυνος αυτός υπάρχει ακόμη και σε επίπεδα ρύπανσης χαμηλότερα από αυτά που θέτουν τα ευρωπαϊκά όρια.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία