Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ένας οδηγός για τη διακοπή του καπνίσματος

«Ζήσε χωρίς τσιγάρο»



Αθήνα

 Το κάπνισμα ως επιβλαβής συνήθεια και η αντιμετώπισή του, καθώς και
οι κοινωνικές προεκτάσεις της εδραιωμένης καπνιστικής συνήθειας στην
Ελλάδα, συζητήθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Τούντα
«Ζήσε χωρίς τσιγάρο». Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στις πολιτικές που
στηρίζουν το τσιγάρο, στις εταιρίες, καθώς και στη χρήση του
ηλεκτρικού τσιγάρου, το οποίο στερείται επιστημονικής εγκυρότητας.

Ως τη μεγαλύτερη επιδημία στον κόσμο χαρακτήρισε, ο καθηγητής
Ιατρικής Χαράλαμπος Ρούσος, το κάπνισμα. Για την αντιμετώπισή του,
πρόκρινε την αντικαπνιστική εκστρατεία με στόχο τα παιδιά, για να
μεγαλώνουν σε ένα κατάλληλο, άκαπνο περιβάλλον, καθώς και τη δικαστική
δίωξη των καπνοβιομηχανιών.

Ο καθηγητής ογκολογίας Θάνος Δημόπουλος επισήμανε πως το κάπνισμα
είναι η πιο συχνή αιτία θανάτων, αν και προβλέψιμη. Μετά την ηρωίνη,
αποτελεί τη χειρότερη εξάρτηση, ενώ στην Ελλάδα καπνίζει σχεδόν το 40%
του πληθυσμού, ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά στον αναπτυγμένο κόσμο.

Ο καθηγητής Παναγιώτης Μπεχράκης, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής
του υπουργείου Υγείας για την Καταπολέμηση του Καπνίσματος και
πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Πρόληψης του Καπνίσματος, αναφέρθηκε
στις βλάβες που προκαλεί το τσιγάρο και το πούρο στον οργανισμό και
στον αποκλεισμό μερίδας ανθρώπων, όπως έγκυες, καρδιοπαθείς, άνθρωποι
με παθήσεις του αναπνευστικού, από χώρους διασκέδασης (ταβέρνες,
καφενεία) λόγω της επιβαρημένης ατμόσφαιρας.

Στην Ελλάδα, 50.000 νέοι καπνιστές προστίθενται κάθε χρόνο και
αυτό κατά κύριο λόγο οφείλεται στις παραστάσεις που έχουν από το
οικογενειακό περιβάλλον και τις παρέες τους. Ο κ. Μπεχράκης
αναρωτήθηκε γιατί δεν εφαρμόζεται ο αντικαπνιστικός νόμος, όχι μόνο
στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες, καθώς και γιατί «δεν τολμάει η
πολιτεία να τα βάλει με τέσσερεις πολυεθνικές».

Αναφέρθηκε, επίσης, στα ηλεκτρικά τσιγάρα, για τα οποία δεν έχει
γίνει ούτε μια επιστημονική μελέτη για την ασφάλεια και την
αποτελεσματικότητά τους και η άγνωστης προέλευσης νικοτίνη τους, που
συνιστά από μόνη της ένα σκληρό ναρκωτικό, κυκλοφορεί ελεύθερα.

Το βιβλίο του προέδρου του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων Γιάννη
Τούντα, αποτελεί έναν οδηγό διακοπής του καπνίσματος. Δίνει συμβουλές
σε καπνιστές που έχουν αποφασίσει να κόψουν το κάπνισμα με θεραπείες,
ειδικά φάρμακα αλλά και μη φαρμακευτικές μεθόδους. Μέσα από ερωτήσεις,
σχεδιαγράμματα, ένα ημερολόγιο, αναπτύσσεται ένας ευθύς διάλογος με
τον καπνιστή, όπου ο συγγραφέας, επίκουρος καθηγητής Κοινωνικής
Ιατρικής, μαζί με τον αναγνώστη-ασθενή προσπαθούν να καταρρίψουν
μύθους και προκαταλήψεις του τσιγάρου, εξετάζοντας παράλληλα τόσο τις
κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις του καπνίσματος, όσο και τη
σωματική και ψυχολογική εξάρτηση από αυτό.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία