Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο ρωσικός «Φόβος» υπάρχει φόβος να πέσει στα κεφάλια μας !



Μπαϊκονούρ (Καζακστάν)

 Όχι μόνο το ρωσικό διαστημόπλοιο «Φόβος» απέτυχε να μπει σε τροχιά με κατεύθυνση τον δορυφόρο του 'Αρη, Φόβο, έχοντας πλέον για τα καλά κολλήσει σε σιωπηλή και ανεξέλεγκτη τροχιά γύρω από τη Γη, αλλά, όπως προειδοποιούν οι επιστήμονες, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος το σκάφος να πέσει εντέλει στον πλανήτη μας έως το τέλος του 2011 ή, το αργότερο, τον Ιανουάριο του 2012, μία μάλλον ανησυχητική προοπτική.

    Με ταχύ ρυθμό εξανεμίζονται οι ελπίδες ότι οι Ρώσοι τεχνικοί της διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos θα κατορθώσουν να πυροδοτήσουν τους κινητήρες του και να αποκτήσουν ξανά τον έλεγχο του σκάφους, σύμφωνα με το «Nature» και το «New Scientist».

    Ο «Φόβος», βάρους 13,5 τόνων, εκτοξεύτηκε   από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ του Καζακστάν, πάνω σε έναν ρωσικό πύραυλο Ζενίτ-2SB, με στόχο να προσγειωθεί στο ομώνυμο φεγγάρι του «κόκκινου πλανήτη», να συλλέξει δείγμα 200 γραμμαρίων από την επιφάνεια του και να το φέρει πίσω στη Γη έπειτα από τρία χρόνια, κάτι που ούτε η NASA δεν έχει καταφέρει ακόμα. Ήταν μία υπερφιλόδοξη και πολυδιαφημισμένη αποστολή, με την οποία η Ρωσία επιθυμούσε να αποκτήσει ξανά ένα μέρος της χαμένης αίγλης της σοβιετικής διαστημικής εποχής.

    Όμως, ένα άγνωστο τεχνικό πρόβλημα, μετά την αποσύνδεσή του από τον πύραυλο, εμπόδισε την πυροδότηση των δύο μηχανών του και πλέον το σκάφος κινείται σε γήινη τροχιά σε ύψος περίπου 200 χλμ., χάνοντας σιγά-σιγά υψόμετρο, ώσπου, κατά πάσα πιθανότητα στο τέλος Δεκεμβρίου (σύμφωνα με εκτιμήσεις της NASA) να πέσει κάπου στη Γη και μαζί του να βυθίσει σε απόγνωση το ρωσικό πρόγραμμα εξερεύνησης των πλανητών. Όπως δήλωσε η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία, θα μπορέσει να δώσει προειδοποίηση για την πτώση μόλις δύο ώρες πριν αυτή συμβεί.

    Επειδή το σκάφος δεν έχει σχεδιαστεί να λειτουργεί σε τόσο μικρό υψόμετρο, οι Ρώσοι μηχανικοί δεν έχουν καταφέρει ακόμα να αποκαταστήσουν την επικοινωνία με τον Φόβο, κάτι που έχουν περιθώριο να κάνουν έως τις 21 Νοεμβρίου. Δεν αποκλείεται, επίσης, να έχουν καταστραφεί οι μπαταρίες του σκάφους, οπότε να μην έχει καθόλου δική του ενέργεια.

    Είναι άγνωστο ακόμα αν το σκάφος θα καταστραφεί τελείως κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα της Γης ή αν θα διασπαστεί σε μεγάλα κομμάτια, που θα φθάσουν έως την επιφάνεια του πλανήτη. Η κρυψίνοια των Ρώσων για τις τεχνικές λεπτομέρειες του σκάφους και της αποστολής (συνολικού κόστους 163 εκατ. δολαρίων) δεν βοηθά έναν τέτοιο υπολογισμό.

    Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλούν οι αρκετοί τόνοι τοξικών υγρών καυσίμων υδροζίνης του Φόβου, που είναι άθικτοι ακόμα, αλλά δεν αποκλείεται να διαχυθούν στην ατμόσφαιρα κατά τη διάλυσή του, αν και είναι άγνωστο κατά πόσο μπορούν να φθάσουν στο έδαφος. Σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία, η Ρωσία θα ήταν υπεύθυνη για οποιαδήποτε τυχόν ζημιά προκαλούσαν τα τοξικά καύσιμα σε κατοικημένη περιοχή.

    Το ατύχημα του Φόβου αποτελεί πλήγμα και για την Κίνα, καθώς το σκάφος μετέφερε μαζί του έναν μικρότερο κινεζικό δορυφόρο (βάρους 115 κιλών), τον Γινγκχούο-1, που επρόκειτο να τεθεί για έναν χρόνο σε τροχιά γύρω από τον ’ρη, προκειμένου να μελετήσει την ατμόσφαιρά του. Ήταν η πρώτη φορά που η Κίνα έστελνε δορυφόρο της σε άλλο πλανήτη. Εξάλλου, η Ρωσία είχε προσπαθήσει άλλη μία φορά, το 1988, να προσεγγίσει τον Φόβο, στέλνοντας δύο σκάφη, κανένα όμως δεν είχε καταφέρει να ολοκληρώσει την αποστολή του.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία