 |
|
|  |  |  | 
’πιστος και βίαιος απέναντι στη σύζυγό του ήταν τη δεκαετία του 1980 ο Πούτιν
Βερολίνο
Ένας γερμανός δημοσιογράφος αναφέρει ότι η σύζυγός του ρώσου πρωθυπουργού Βλαντίμιρ Πούτιν παραπονιόταν για τις απιστίες και τη βία που της ασκούσε τη δεκαετία του 1980, όταν ήταν πράκτορας της KGB στη Δρέσδη, στην πρώην Ανατολική Γερμανία, σύμφωνα με μία πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών της Δυτικής Γερμανίας (BND).
Ο Έριχ Σμιντ-Έενμπουμ, ανεξάρτητος δημοσιογράφος και ειδικός για θέματα των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών, επιβεβαίωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο μία πληροφορία που είχε πρόσφατα εμφανιστεί στον γερμανικό Τύπο. Ο δημοσιογράφος δήλωσε ότι μία πράκτορας της BND είχε καταφέρει να διεισδύσει ως διερμηνέας στο "Σπίτι για την γερμανοσοβιετική φιλία" στη Δρέσδη, επικεφαλής του οποίου ήταν από το 1985 έως το 1990 ο Πούτιν.
Η πράκτορας, με το όνομα Λένχεν, είχε συνδεθεί φιλικά με τη σύζυγο του Πούτιν Λουντμίλα κι έτσι μάθαινε πληροφορίες για τη σχέση του ζευγαριού.
"Της διηγήθηκε ότι ήταν συχνά βίαιος και ότι την χτυπούσε, ενώ είχε αναφερθεί και στις απιστίες του συζύγου της", επεσήμανε ο Σμιντ-Έενμπουμ.
"Πριν πέντε μήνες έλαβα αυτή την πληροφορία από ένα πρώην υψηλόβαθμο μέλος της BND. Στη συνέχεια την επιβεβαίωσα, πριν λίγες εβδομάδες, από μία δεύτερη πηγή, ένα πρώην μέλος του Ομοσπονδιακού Γραφείου για την Προστασία του Συντάγματος (υπηρεσία πληροφοριών εσωτερικού)", στο οποίο η BND είχε δώσει αυτή την πληροφορία, διευκρίνισε ο δημοσιογράφος.
Πριν μερικές ημέρες δύο ακόμη πηγές από τα πρώην στελέχη της BND είχαν επίσης επιβεβαιώσει την ύπαρξη αυτών των αναφορών στον γερμανό δημοσιογράφο.
"Δεν είχαν πρόσβαση παρά σε μία περίληψη των εκθέσεων, σύμφωνα με την οποία χτυπούσε τη σύζυγό του συστηματικά και ήταν για χρόνια άπιστος", δήλωσε ο Σμιντ-Έενμπουμ.
Παράλληλα υπάρχουν φήμες από την ίδια περίοδο για την ύπαρξη στην Ανατολική Γερμανία ενός παράνομου παιδιού του Πούτιν, "όμως ποτέ δεν υπήρξε επιβεβαίωση" για το θέμα, όπως διευκρίνισε ο δημοσιογράφος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
