Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ελισάβετ Κουναλάκη

Μιά εξαιρετική Ελληνίδα πιανίστρια με διεθνή αναγνώριση



Aθήνα

Η Ελισάβετ Κουναλάκη γεννήθηκε στη Σύρο. Πήρε Δίπλωμα πιάνου από το Ωδείο Αθηνών με Άριστα και Α' βραβείο παμψηφεί (τάξη Φ. Βάλληνδα, 1979). Συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών και της Γαλλικής κυβέρνησης, στο Conservatoire Européen, από το οποίο αποφοίτησε με την ανώτατη διάκριση και χρηματικό έπαθλο (τάξη Yvonne Lefébure, 1980).

Σαν υπότροφος του ιδρύματος Nadia και Lili Boulanger παρακολούθησε μαθήματα τρίτου κύκλου σπουδών στο Εθνικό Ωδείο Τουλούζης (από το 1984 έως το 1987), στην τάξη της Thérèse Dussaut, και παράλληλα έκανε ανώτερα θεωρητικά μαθήματα με τη Marthe Nalet.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στην Τουλούζη το 1987 (Δίπλωμα σολίστ με διάκριση), συμμετείχε σε διεθνή σεμινάρια πιάνου με καθηγητές τον Yevgeni Malinine, την Tatiana Nikolayeva, τον Kostantin Ganev, την France Clidat και τον Leon Fleisher. Πολύ σημαντική επιρροή στην εξέλιξη της μουσικής προσωπικότητάς της άσκησε ο Valery Sagaidatchny, με τον οποίο -εκτός άλλων- έχει εμβαθύνει στη μελέτη ρωσικού ρεπερτορίου. Έχει τιμηθεί με το Α' βραβείο “Καίτη Παπαïωάννου” (Αθήνα, 1973), με το Grand Prix Européen (Παρίσι, 1981, το καλύτερο grand prix της δεκαετίας 70-80) και με το βραβείο ερμηνείας έργων Frédéric Chopin (Παρίσι, 1981). Στο διεθνή διαγωνισμό πιάνου «Μαρία Κάλλας» διακρίθηκε από Ιάπωνα παραγωγό, ο οποίος την προσκάλεσε για σειρά συναυλιών στην Ιαπωνία και το 1983 εμφανίστηκε στις πόλεις Tokyo, Kyoto και Tamagawa.

Έκτοτε έχει δώσει ρεσιτάλ και συναυλίες μουσικής δωματίου και έχει συμμετάσχει σε ορχηστρικά σύνολα στην Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία και Βουλγαρία. Έχει συμπράξει με όλες τις ελληνικές ορχήστρες. Σημαντικός σταθμός στην καλλιτεχνική της πορεία ήταν η σύμπραξή της με την Κρατική Συμφωνική Ορχήστρα Tchaikovsky της Μόσχας, στο Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα του Σάββα Ζάννα, υπό τη διεύθυνση του Vladimir Fedosseyev.
Έχει συνεργαστεί με διακεκριμένους μαέστρους όπως: Amaury du Closel, Fritz Schieri, Μιλτιάδης Καρύδης, Λουκάς Καρυτινός, Μάνος Χατζιδάκις, Κάρολος Τρικολίδης, Αλέξανδρος Μυράτ, Άλκης Μπαλτάς κ.α.

Έχει παρουσιαστεί σε εκπομπές στην Ελληνική Ραδιοφωνία, στη France Musique και στην Iαπωνική ΤV. Συνεργάστηκεμε την ελληνική τηλεόραση, όπου πρόβαλε την προσωπική της δουλειά και ανέλαβε την επιμέλεια και την παρουσίαση σειράς μουσικών εκπομπών. Έχει επίσης συνεργαστεί με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, συγγράφοντας μουσικολογικά κείμενα για τα έντυπα προγράμματα των εκδηλώσεών του (1997-2002) και με την Εθνική Λυρική Σκηνή σε παραγωγές όπερας για παιδιά.

Το ρεπερτόριό της εκτείνεται από έργα Rameau και Soler μέχρι τις πιο σύγχρονες μουσικές τάσεις. Έχει ξεχωρίσει για σημαντικές πρώτες εκτελέσεις ελληνικών και ξένων σύγχρονων έργων, μερικά από τα οποία της έχουν αφιερωθεί προσωπικά.

Σημαντική είναι η παιδαγωγική δραστηριότητά της. Εκτός άλλων, κατά το ακαδημαϊκό έτος 2004-2005 δίδαξε Αρμονία και Συνοδεία Πιάνου στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Συμμετέχει συχνά ως μέλος σε επιτροπές διαγωνισμών πιάνου.

Έχει δισκογραφική παρουσία με όλο το πιανιστικό έργο του Γιώργου Σισιλιάνου (Lyra), έργα του Γιώργου Κουμεντάκη (Σείριος) και ένα διπλό άλμπουμ με τίτλο “e-motion”, το οποίο περιλαμβάνει έργα κλασσικών συνθετών (Subways Music).



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία