Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Έκθεση Ελλήνων φωτογράφων στη Βουδαπέστη για την «εποχή της ύφεσης»



Βιέννη - (Ανταπόκριση Δημήτρης Δημητρακούδης)

Την ελληνική κρίση έχουν ως αντικείμενο έρευνας και καταγραφής, οι 250 φωτογραφίες από 32 Έλληνες φωτογράφους, οι οποίες παρουσιάζονται σε συλλογική έκθεση με το γενικό τίτλο "Στην Εποχή της Ύφεσης" σε κεντρική γκαλερί της Βουδαπέστης, αποτελώντας την ελληνική συμμετοχή στον Ευρωπαϊκό Μήνα Φωτογραφίας, που διοργανώνεται από την Ένωση Ούγγρων Φωτογράφων και θα διαρκέσει έως τέλος Νοεμβρίου.

Πρόκειται για έργο της Ομάδας "Depression Era" που αριθμεί σήμερα 36 μέλη - φωτογράφους, κινηματογραφιστές, ερευνητές, συγγραφείς, αρχιτέκτονες, δημοσιογράφους και θεωρητικούς. Η Ομάδα ιδρύθηκε το 2011 με αφετηρία την ανάγκη άρθρωσης ενός συλλογικού λόγου, μέσω της τέχνης, που να τοποθετείται στη δυσμενή οικονομική, πολιτική και κοινωνική συγκυρία των τελευταίων ετών.

Όπως αναφέρεται από την Ομάδα, η έκθεση -η οποία περιλαμβάνει επίσης εκτυπώσεις και κείμενα που πραγματεύονται την ελληνική κρίση- είναι ένα μωσαϊκό διαφορετικών αφηγήσεων και νοημάτων, μια συλλογική καταγραφή του τραυματικού μετασχηματισμού της κρίσης, μέσα από εικόνες και λόγο, ως αποτέλεσμα τριετούς συνεργασίας και εμπλοκής των μελών της σε συνεχή δημιουργικό, πολιτικό, κοινωνικό και αισθητικό διάλογο: ένα ζωντανό, ανοιχτό καλλιτεχνικό αρχείο που επεξεργάζεται την πραγματικότητα της εποχής και του τόπου.

Το έργο που παρουσιάζεται στην έκθεση στη Βουδαπέστη "κατοικεί", όπως επισημαίνει η Ομάδα Depression Era, στο αστικό και κοινωνικό τοπίο της κρίσης, και ξεκινώντας ως πείραμα συλλογικότητας καταγράφει την ελληνική πόλη και τις παρυφές της, ιδιωτικές ζωές που βρίσκονται στο περιθώριο, την ανάδυση των Κοινών, καθώς και στιγμιότυπα της καθημερινότητας που συνήθως μένουν κάτω από την επιφάνεια.

Προσπαθεί να καταγράψει και να ερμηνεύσει με καθαρή ματιά τον κοινωνικό, ιστορικό και οικονομικό μετασχηματισμό που συντελείται στην Ελλάδα, ενώ δέχεται, μέσω της διπλής σημασίας της λέξης Depression (κατάθλιψη, ύφεση), ότι η εντροπία, η καταστροφή, η αβεβαιότητα και η πτώχευση είναι - εκτός από απτή πραγματικότητα - και καταστάσεις του νου.

Η Ομάδα Depression Era συμφωνεί, όπως σημειώνει, ότι οι εικόνες και τα κείμενά της δεν είναι ελληνικά αλλά ευρωπαϊκά, είναι παράθυρα προς ένα αναπόφευκτο κοινό μέλλον της Ευρώπης.

Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η γεννημένη στην Ουγγαρία, από γονείς Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, Αγγελική Γραμματικοπούλου, η οποία σπούδασε Ιστορία της Τέχνης στη Σορβόννη του Παρισιού και σήμερα διδάσκει Ιστορία της Φωτογραφίας στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.


 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία