Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Γράμμα απο το Ιάσιο

Απο την Αγγελική Μουζακίτη, φιλόλογο

Ελλάδα-Ρουμανία: Όμορφες μουσικές, ευαισθησία, συγκίνηση



Ιασιο

    Όσοι βρέθηκαν την Κυριακή το βράδυ στις 7 Ιουλίου 2013 στο Ateneum  της πόλης του Ιασίου είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μία μοναδική παράσταση ελληνικής και ρουμανικής παραδοσιακής μουσικής. Το συγκεκριμένο καλλιτεχνικό δρώμενο, το οποίο έλαβε χώρα στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου Μουσικολογίας(4-7 Ιουλίου 2013, Ιάσιο), πραγματοποιήθηκε χάρη στη συνεργασία του Πανεπιστημίου των Τεχνών ‘’George Enescu’’ του Ιασίου και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο σκοπός της συγκεκριμένης εκδήλωσης δεν ήταν μόνο η προώθηση του ελληνικού και ρουμανικού λαϊκού πολιτισμού, αλλά κυρίως η ανάδειξη των σημείων αλληλεπιδράσεων μεταξύ τους. Άλλωστε, η θεματολογία και τα χαρακτηριστικά των δημοτικών τραγουδιών είναι λίγο πολύ κοινά και δεν γνωρίζουν σύνορα: Πρόκειται για ανώνυμες δημιουργίες, που διαδόθηκαν προφορικά από γενιά σε γενιά, συνδέονται άρρηκτα με τη φύση και πραγματεύονται θέματα, όπως ο έρωτας, ο γάμος, η ξενιτιά, ο θάνατος κτλ.

      Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, ο μουσικός σύλλογος Teodor Burada του Ιασίου και η μουσική-θεατρική ομάδα της Θεσσαλονίκης Μουσικό Πολύτροπο, η οποία ιδρύθηκε το 1994 από τον Ιωάννη Καϊμάκη, Αναπληρωτή Καθηγητή της Σχολής Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, παρουσίασαν στο κοινό επιλεγμένα παραδοσιακά κομμάτια(νανουρίσματα, μοιρολόγια, τραγούδια της αγάπης) από διάφορες περιοχές της Ρουμανίας(Μολδαβία, Δοβρουτσά, Muntenia) και της Ελλάδας(Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη). Ιδιαίτερη αίσθηση και συγκίνηση, όμως, προκάλεσε η θεατρική αναπαράσταση του ηπειρωτικού δημοτικού τραγουδιού  Ο Γιάννος και η Μαριγώ, που πραγματεύεται τον απαγορευμένο έρωτα μεταξύ δύο νέων και την τραγική του κατάληξη. Αυτός ο συνδυασμός ερωτικού τραγουδιού και μοιρολογιού αποδόθηκε με εξαιρετικό τρόπο από τα μέλη της ομάδας Μουσικό Πολύτροπο, τα οποία μέσα από την εναρμόνιση μουσικών ήχων και κινήσεων ανέδειξαν, μεταξύ άλλων, τη βιωματική-θεατρική διάσταση του δημοτικού τραγουδιού.

      Οι συντελεστές της μουσικής-θεατρικής παράστασης και τα μέλη των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων των δύο χωρών δεσμεύτηκαν για τη συνέχιση της μέχρι τώρα εποικοδομητικής συνεργασίας τους στον τομέα του πολιτισμού.

 

                                                                          Αγγελική Μουζακίτη

                                                                  Λεκτοράτο Νεοελληνικών Σπουδών

                                                             του Πανεπιστημίου ‘’Alexandru Ioan Cuza’’

                                                                            του Ιασίου



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία