Προσφέρεται η εποχή της οικονομικής κρίσης για κωμωδίες και μάλιστα
μουσικές; Όταν το έργο είναι γεμάτο θετική ενέργεια, άφθονο γέλιο,
χορό, πρωτότυπο σενάριο και έναν ευφάνταστο τίτλο σχεδόν επιβάλλεται.
Το «Είδα φως και μπήκα», που έκανε πρεμιέρα τη Δευτέρα στο μπαρ Κόμης στα
'Ανω Πατήσια, διαθέτει όλα τα παραπάνω. Συν το πηγαίο χιούμορ και την
κριτική διάθεση για τα σημεία των καιρών μας.

Τα πάντα εξελίσσονται μια νύχτα με επεισόδια στην Αθήνα. Ένας
υπάλληλος των τεχνικών υπηρεσιών της ΔΕΗ έρχεται σε εντεταλμένη
υπηρεσία να κόψει το ρεύμα στο μπαρ της αγαπημένης του. Είναι το
τελευταίο μέρος της περιοχής που έχει φως, καθώς η κατάσταση έχει
οδηγήσει σε γενική συσκότιση. Στο μπαρ αυτό, εκτός από το κοινό,
βρίσκεται ένας αστυνομικός σε μυστική αποστολή, μια πόρνη της
περιοχής, μια γυναίκα η οποία περιμένει το τυφλό ραντεβού που έκλεισε
μέσω facebook, μια νεαρή άνεργη που ψάχνει για δουλειά και ένας κατά
λάθος τραυματίας, που κυνηγάει η αστυνομία. Επτά ήρωες σχολιάζουν,
διαφωνούν, κρίνουν, αυτοσαρκάζονται, αναζητούν και -το σημαντικότερο-
βρίσκουν λύσεις.

«Επιλέξαμε το έργο να παιχτεί σε μπαρ γιατί έτσι είναι γραμμένο.
Να εκτυλίσσεται δηλαδή μέσα σ' έναν χώρο με κόσμο, όπου οι θεατές
είναι οι θαμώνες του. Ο υπάλληλος της ΔΕΗ έχει κόψει το ρεύμα σε όλη
την περιοχή και έχει αφήσει αυτό το μέρος -το μπαρ της φίλης του- για
το τέλος, με την εταιρεία να τον απειλεί με μετάθεση στην Πτολεμαΐδα
αν δεν ανταποκριθεί στο καθήκον του. Η αγαπημένη του ήρωα αγνοεί τον
λόγο της επίσκεψής του. Νομίζει ότι πήγε εκεί να τη βοηθήσει, καθώς
κανένας άλλος -εκτός από τον πιανίστα- δεν εργάζεται πια στο μαγαζί
της. Τους έχει διώξει όλους επειδή λόγω κρίσης δεν μπορεί να τους
πληρώσει», εξηγεί η σεναριογράφος του έργου Μαρία Αθήνη.

Η ιδέα έχει αφετηρία το παράλογο των ημερών μας, που μπορεί να
οδηγήσει σε εξωφρενικά αστείες καταστάσεις, όπως αυτή του υπάλληλου
της ΔΕΗ. «Είναι μια απόπειρα να αστειευτούμε με την όλη κατάσταση, να
γελάσουμε αλλά με συνειδητό τρόπο. Ακόμα και να βρίσουμε όταν πρέπει,
γιατί συμβαίνει κι αυτό μέσα στο έργο. Και στο τέλος να προτείνουμε τη
λύση, που δεν είναι άλλη από τον πολιτισμό. Οι ήρωες, παρόλο που είναι
διαφορετικοί άνθρωποι, βρίσκουν όλοι μαζί κάτι κοινό. Έχοντας
ξεδιπλώσει την καλλιτεχνική φλέβα που κρύβει ο καθένας μέσα του κατά
τη διάρκεια της παράστασης, αποφασίζουν να δουλέψουν στο μπαρ. Το μόνο
αντίδοτο στην κρίση είναι ο πολιτισμός. Αυτό είναι και το συμπέρασμα
του έργου. Κάτι που ισχύει για όλους μας, ακόμα και για εμάς που το
δουλέψαμε», καταλήγει.

Ο χώρος είναι κατάλληλος για τη δράση των ηθοποιών, που μπαίνουν
από παντού, μπλέκονται με τους θεατές, ερμηνεύουν τα καλλιτεχνικά τους
ταλέντα στη μικρή σκηνή στο κέντρο, όπου η θέαση είναι ελεύθερη από
οποιοδήποτε μέρος του μπαρ. Οι συντελεστές είναι όλοι καταξιωμένοι
στον χώρο τους: Ο σκηνοθέτης Σταύρος Στάγκος, που είχε επίσης την ιδέα
και την επιμέλεια (μαζί με την ηθοποιό Εμμανουέλα Αλεξίου), οι
ερμηνευτές Εμμανουέλα Αλεξίου, Ιωάννα Ασημακοπούλου, Νίκος Γεωργάκης,
Αλίνα Κωτσοβούλου, Μάρα Μπαρόλα, Δημοσθένης Φίλιππας, Γιώργος
Χρανιώτης.

Στο πιάνο είναι ο Νίκος Σάλτας, τη μουσική επιμέλεια έχει ο
Σταμάτης Γιατράκος, ενώ ο στιχουργός Χάρης Καφετζόπουλος τροποποίησε
με επιτυχία και προς το σατιρικότερο τους στίχους από τα γνωστά
τραγούδια που ακούγονται. Ο σχεδιασμός των φωτισμών είναι του Αργύρη
Θέου, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Έλλης Λιδωρικιώτη, οι
φωτογραφίες του Γιάννη Αθυμαρίτη, ενώ τον σκηνοθέτη βοηθάει η Έρση
Νιαώτη.

Οι συνολικά 14 παραστάσεις δίνονται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο πιο
παλιό bar restaurant της Αθήνας, τον Κόμη (Λασκαράτου 20, 'Ανω
Πατήσια).