 |
|
|  |  |  | 
....και κοστίζει 130 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο στην ελληνική οικονομία
Η καθιστική ζωή συνδέεται άμεσα με πέντε σημαντικές ασθένειες
Αθήνα.-
Η παγκόσμια ημέρα Σωματικής Δραστηριότητας φέρνει στο μυαλό μας
τις συνέπειες της καθιστικής ζωής στη σωματική και ψυχική υγεία.
Όπως αναφέρει ο ομότιμος καθηγητής και τ. πρόεδρος του Εθνικού
Κέντρου «Η Άσκηση είναι Φάρμακο-Ελλάς» Δρ Γιάννης Κουτεντάκης, «η
άναρχη αστικοποίηση του ελληνικού πληθυσμού αλλά και η βελτίωση της
τεχνολογίας, έχουν συμβάλει καθοριστικά στην αύξηση της σωματικής
υποκινητικότητας. Το ποσοστό του πληθυσμού της χώρας που εμπίπτει σε
αυτή την κατηγορία έχει αγγίξει το 68% (2018), με δυσοίωνες προβλέψεις
για το μέλλον. Αυτή όμως, η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας συνδέεται
-μεταξύ πολλών άλλων- και με τη συχνότητα εμφάνισης όλων σχεδόν των μη
μεταδιδόμενων ασθενειών».
«Επομένως, εγείρεται το ερώτημα κατά πόσον τα υψηλά επίπεδα
υποκινητικότητας μεταφράζονται σε οικονομικό κόστος για τη χώρα» λέει
ο Δρ Ανδρέας Φλουρής, ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής του
Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου
Θεσσαλίας και διευθυντής του Εργαστηρίου Περιβαλλοντικής Φυσιολογίας
FAMELab στο ίδιο πανεπιστήμιο. Όπως εξηγεί ο ίδιος, «πανελλαδική
ανάλυση που έγινε στο εργαστήριό μας έδειξε το εν λόγω κόστος για τα
έτη 2000-2010 ήταν 1.02 δισ ευρώ, ενώ την περίοδο 2011-2019 αυξήθηκε
στα 1,17 δισ. ευρώ.»
«Ο υπολογισμός των οικονομικών επιπτώσεων της υποκινητικότητας ήταν
μια σύνθετη και πολύπλοκη διαδικασία» εξηγεί ο Σωτήρης Χαρμπάς, ένας
από τους συντελεστές της μελέτης. Όπως εξηγεί ο ίδιος, «ακολουθήσαμε
μία αναγνωρισμένη διεθνώς μεθοδολογία, η οποία συνδέει την
υποκινητικότητα με τις πέντε πιο σημαντικές μη μεταδοτικές ασθένειες,
δηλαδή τις καρδιακές παθήσεις, τα εγκεφαλικά επεισόδια, τον διαβήτη,
καθώς και τον καρκίνο του μαστού και του παχέος εντέρου. Κατά το έτος
1990 συνολικά 859.000 Έλληνες εμφάνιζαν τις ως άνω ασθένειες, ενώ ο
αριθμός αυτός αυξήθηκε στα περίπου 1,5 εκατ. άτομα το 2019».
Ο Δρ Φλουρής τονίζει επίσης, ότι «ενώ το ετήσιο κόστος της
υποκινητικότητας στην ελληνική οικονομία για τις πέντε
μη-μεταδιδόμενες ασθένειες που μελετήσαμε, ήταν 90 εκατ. ευρώ το έτος
2000 σταδιακά, αυξήθηκε φτάνοντας τα 131 εκατ. ευρώ το έτος 2019 .»
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
