Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το ποδήλατο γυμνάζει και φέρνει ευτυχία



Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Κοσμά

Koλωνία.-
Εν όψει καλοκαιριού πολλοί επιλέγουν και πάλι το ποδήλατο ως μέσο
μεταφοράς. Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά ωστόσο όποιος κυκλοφορεί με
ποδήλατο αντιμετωπίζει και αρκετές δυσκολίες και κινδύνους.
Πολλοί γερμανοί ποδηλάτες δηλώνουν ότι αισθάνονται ανασφαλείς όταν
οδηγούν στο δρόμο. Το αίσθημα αυτό δεν είναι καθόλου παράλογο μια και
σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία  το 2018, 445
ποδηλάτες έχασαν τη ζωή τους στους γερμανικούς δρόμους. Τα περισσότερα
ατυχήματα γίνονται με Ι.Χ. ή φορτηγά αλλά και με άλλους ποδηλάτες που
οδηγούν επιθετικά.
Τα οφέλη της ποδηλασίας όμως είναι πολλαπλά: το σημαντικότερο είναι η
γυμναστική που κάνει κανείς και μάλιστα χωρίς να χρειάζεται να είναι
αθλητικός τύπος. Ακόμη και μια μικρή διαδρομή με το ποδήλατο μπορεί να
έχει αποτελέσματα. «Από το πρώτο δευτερόλεπτο αιματώνονται καλύτερα οι
μύες και τα όργανα ενώ ενεργοποιείται ο μεταβολισμός και το
ανοσοποιητικό σύστημα», δηλώνει ο Ίνγκο Φρομπέζε, καθηγητής στο Τμήμα
Φυσικής Αγωγής της Κολωνίας. Η ποδηλασία ενδυναμώνει τα οστά, δεν
επιβαρύνει τις αρθρώσεις και δημιουργεί μύες γύρω από το γόνατο
κάνοντάς το πιο σταθερό.
Επιπλέον έχει διαπιστωθεί ότι η ποδηλασία και ειδικά οι μεγάλες
διαδρομές οδηγούν στην παραγωγή ορμονών ευτυχίας. «Βρίσκεσαι έξω στη
φύση, πηγαίνεις σε μέρη που διαφορετικά ίσως να μην έβλεπες και
αντιλαμβάνεσαι ήχους, μυρωδιές αλλά και την ταχύτητα. Κάτι το οποίο δε
γίνεται με κανένα άλλο μεταφορικό μέσο», επισημαίνει ο καθηγητής
Φρομπέζε.
Ο περιβαλλοντικός παράγοντας είναι επίσης πολύ σημαντικός. Όποιος
χρησιμοποιεί το ποδήλατο δεν επιβαρύνει το περιβάλλον, καταλαμβάνει
λιγότερο χώρο και δεν δημιουργεί θόρυβο. Επιπλέον το ποδήλατο δεν
εκπέμπει καθόλου διοξείδιο του άνθρακα μια και κινείται αποκλειστικά
και μόνο με τη μυϊκή δύναμη.
Στη Γερμανία η χρήση κράνους για ποδηλάτες δεν είναι υποχρεωτική με
αποτέλεσμα μόλις το 8% των ποδηλατών, ηλικίας 17-30 ετών, να φορούν
κράνος όταν οδηγούν. Το υπουργείο Μεταφορών διαπίστωσε πρόσφατα ότι το
κράνος θεωρείται «μη πρακτικό, άβολο και αντιαισθητικό». Έτσι σε
πρόσφατη διαφημιστική καμπάνια το υπουργείο χρησιμοποίησε ένα σλόγκαν
που προκάλεσε αντιδράσεις: «Looks like shit. But saves my live.». Σε
ελεύθερη μετάφραση: «Φαίνεται χάλια, αλλά μού σώζει τη ζωή».
Τελευταία υπάρχουν πολλές συζητήσεις στη Γερμανία σχετικά με
ποδηλατοδρόμους, από τις οποίες δεν λείπουν και αντιπαραθέσεις.
Περισσότερος χώρος για ποδήλατα σημαίνει λιγότερος χώρος για τους
οδηγούς άλλων μεταφορικών μέσων. Αυτή τη στιγμή στους γερμανικούς
δρόμους κυκλοφορούν 47 εκ. αυτοκίνητα και 75,5 εκ. ποδήλατα.
dpa,tovima.gr



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία