 |
|
|  |  |  | 
Η μείωση αλατιού κατά 30% στόχος τού Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας μέχρι το 2025
ΠΟΥ.-
Η μείωση αλατιού κατά 30% έχει τεθεί ως ένας από τους βασικούς στόχους
του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) μέχρι το 2025.
Ο Οργανισμός συστήνει η κατανάλωση αλατιού να είναι μικρότερη από 5
γραμμάρια την ημέρα για τους ενήλικες, ενώ για τα παιδιά οι συστάσεις
είναι ακόμη μικρότερες. Τα 5 γραμμάρια (περίπου ένα κουταλάκι του
γλυκού) αφορούν συνολικά στο αλάτι που προστίθεται στο πιάτο και στο
μαγείρεμα, στα επεξεργασμένα τρόφιμα (π.χ. σε αλμυρές τροφές αλλά και
κρυμμένο σε μη αλμυρές τροφές), καθώς και σε αυτό που βρίσκεται φυσικά
σε μη επεξεργασμένα τρόφιμα.
Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου
Τροφίμων (ΕΦΕΤ), η κατανάλωση σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες είναι υψηλή
και ενδείξεις από επιστημονικές μελέτες στην Ελλάδα δείχνουν ότι η
κατανάλωση αλατιού μπορεί να είναι και διπλάσια του στόχου που έχει
θέσει ο ΠΟ Υγείας.
Την τελευταία δεκαετία, ο ΕΦΕΤ έχει προβεί σε διάφορες δράσεις
ευαισθητοποίησης, τόσο του γενικού πληθυσμού όσο και μεμονωμένων
πληθυσμιακών ομάδων για την αναγκαιότητα μείωσης αλατιού (σποτ στο
μετρό Αττικής, ημερίδα αποκλειστικά για τη μείωση αλατιού, διαλέξεις
σε σχολεία της χώρας κ.λπ.), ενώ έχει υπογράψει πρωτόκολλα
συνεργασίας, τόσο με τη Λέσχη Αρχιμαγείρων Ελλάδας όσο και με την
Ομοσπονδία Αρτοποιών Ελλάδας, με στόχο τη μείωση της περιεκτικότητας
αλατιού στα γεύματα και στο ψωμί, αντίστοιχα.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η μείωση αλατιού στα
τρόφιμα είναι εφικτή και αποτελεί μία από τις πιο οικονομικά
συμφέρουσες δράσεις για τη δημόσια υγεία. Σε αυτήν την προσπάθεια
απαιτείται ευαισθητοποίηση και δράσεις, τόσο από τη βιομηχανία
τροφίμων και τους υπευθύνους μαζικής εστίασης όσο και από τους ίδιους
τους καταναλωτές.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
