Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η κατανάλωση γαλακτοκομικών συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο καρδιοπάθειας



Πηγή: The Lancet

Η ημερήσια κατανάλωση περίπου τριών μερίδων γαλακτοκομικών τη μέρα
σχετίζεται με μικρότερη πιθανότητα καρδιαγγειακής νόσου και πρόωρης
θνησιμότητας. Αυτό δείχνει μια νέα μεγάλη διεθνής μελέτη, που έγινε σε
περισσότερους από 136.000 ανθρώπους ηλικίας 35 έως 70 ετών, σε 21
χώρες, σε βάθος περίπου δεκαετίας.

   Μάλιστα, ο κίνδυνος είναι μειωμένος ακόμη και για όσους τρώνε τρεις
μερίδες γαλακτοκομικών με πλήρη λιπαρά, σε σχέση με όσους τρώνε
λιγότερη από μισή μερίδα ημερησίως. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις
τρέχουσες συστάσεις να καταναλώνει κανείς καθημερινά δύο έως τέσσερις
μερίδες γαλακτοκομικών με λίγα ή καθόλου λιπαρά.

   Οι καρδιαγγειακές παθήσεις είναι η κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Μασίντ Ντεγκάν του καναδικού
Πανεπιστημίου ΜακΜάστερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό
περιοδικό "The Lancet", δήλωσαν ότι, μετά από τα νέα ευρήματα, η
κατανάλωση γαλακτοκομικών δεν πρέπει να αποθαρρύνεται, ενώ ίσως θα
πρέπει να ενθαρρυνθεί στις χώρες εκείνες όπου είναι σχετικά χαμηλή.

   Η κατανάλωση κάθε είδους γαλακτοκομικών είναι υψηλότερη στην Ευρώπη
και στις ΗΠΑ (κατά μέσο όρο 368 γραμμάρια τη μέρα ή πάνω από τέσσερις
μερίδες), ενώ είναι χαμηλότερη στη Αφρική (91 γραμμάρια/μέρα) και στη
νοτιοανατολική Ασία (μόνο 37 γραμμάρια/μέρα).

   Από τους 136.384 ανθρώπους του δείγματος, ένα όχι αμελητέο ποσοστό,
το 21% περίπου (28.674 άτομα) δεν κατανάλωναν καθόλου γαλακτοκομικά.
Σε σχέση με αυτούς τους ανθρώπους, όσοι έτρωγαν καθημερινά 3,2 μερίδες
γαλακτοκομικών κατά μέσο όρο, είχαν μικρότερη θνησιμότητα από κάθε
αιτία (3,4% έναντι 5,6%), μικρότερη θνησιμότητα καρδιαγγειακής
αιτιολογίας (0,9% έναντι 1,6%), λιγότερες σοβαρές καρδιαγγειακές
παθήσεις (3,5% έναντι 4,9%) και λιγότερα εγκεφαλικά (1,2% έναντι
2,9%), ενώ αντίθετα ήσαν οριακά αυξημένα τα εμφράγματα του μυοκαρδίου
(1,9% έναντι 1,6%).

   Όσον αφορά ειδικά τα γαλακτοκομικά με πλήρη λιπαρά, η υψηλότερη
κατανάλωση (σχεδόν τρεις μερίδες ημερησίως) σχετιζόταν -σε σχέση με
όσους κατανάλωναν έως μισή μερίδα τη μέρα- με χαμηλότερη συνολική
θνησιμότητα (3,3% έναντι 4,4%) και λιγότερα σοβαρά περιστατικά
καρδιαγγειακής νόσου (3,7% έναντι 5%).

   Ο συνδυασμός κατανάλωσης γάλατος και γιαουρτιού είχε μεγαλύτερο
όφελος, όσον αφορά τη μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου, σε σχέση με
το συνδυασμό τυριού-βουτύρου. Ως στάνταρντ μερίδα θεωρείται ένα ποτήρι
γάλα των 244 γραμμαρίων, ένα γιαούρτι ίδιου βάρους, ένα κομμάτι τυρί
15 γραμμαρίων και ένα κουταλάκι βούτυρο πέντε γραμμαρίων.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία