Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών -  Ενα διαφορετικό σχολείο
 



Αθήνα (Τρίτη)

Έξι χρόνια λειτουργίας κλείνει φέτος το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών. Από τα θρανία του -κάθε Σάββατο απόγευμα και Κυριακή- έχουν περάσει 3.500 μαθητές και πολλές εκατοντάδες δασκάλων. Εκεί παραδίδονται δωρεάν μαθήματα ελληνικών, σε ενήλικους μετανάστες και πρόσφυγες, από Έλληνες δασκάλους, φιλολόγους, μεταπτυχιακούς φοιτητές, συνταξιούχους εκπαιδευτικούς.

    «Σε συνθήκες ανυπαρξίας εκπαιδευτικών δομών για ενήλικους μετανάστες, το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών (ΚΣΜ) είναι ένας από τους λίγους θεσμούς που παρέχει εθελοντικά στους αλλοδαπούς τη δυνατότητα να μάθουν την ελληνική γλώσσα, απαραίτητο όπλο για να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία», λέει  ο εκπαιδευτικός Θανάσης Κούρκουλας, από τους πρωτεργάτες του ΚΣΜ και συμπληρώνει: «Δεν ευελπιστούμε ότι θα λύσουμε εμείς το πρόβλημα, αλλά θέλουμε να αποτελέσουμε το έναυσμα για να κάνουν οι φορείς και το κράτος ό,τι μπορούν».

    Τα μαθήματα γλώσσας γίνονται σε έξι επίπεδα, εξηγεί η Εύη Μακρή, που συμβάλλει συστηματικά στη λειτουργία του σχολείου τα τελευταία τρία χρόνια. «Ξεκινάμε από τον συλλαβισμό και το αλφάβητο στο πρώτο επίπεδο και φθάνουμε μέχρι το έκτο επίπεδο, οπότε μπορούν να δώσουν εξετάσεις για πτυχίο ελληνομάθειας. Τα μαθήματα του πρώτου επιπέδου είναι αφιερωμένα στο αλφάβητο και τον συλλαβισμό, που είναι δύσκολη υπόθεση για όσους μιλούν φαρσί, ουρντού, μπάγκλα, αραβικά. Στις γλώσσες αυτές δεν υπάρχει η έννοια της συλλαβής, τα φωνήεντα δεν γράφονται, αλλά ορίζονται από τόνους, η γραφή και η αντίληψη της γλώσσας είναι τελείως διαφορετικές από των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Σ' αυτό το επίπεδο διευκολύνονται μόνο όσοι ήδη γνωρίζουν αγγλικά».

    Η εκπαιδευτικός, Εφη Γαρδίκη, καθηγήτρια σε δημόσιο λύκειο, προσφέρει τις υπηρεσίες της στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών εδώ κι ένα χρόνο. «Υπάρχει έλλειψη σχολείων για ενήλικους μετανάστες και πρόσφυγες που θέλουν να μάθουν ελληνικά. Τα παιδιά μπορούν να πάνε σχολείο, αλλά δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο για τους μεγάλους. Πρόκειται για ένα πληθυσμό που υφίσταται ρατσισμό και διακρίσεις, οπότε ό,τι προσφέρουμε είναι σημαντικό».

    Παράλληλα, επισημαίνει ότι «η ποιότητα του μαθήματος είναι διαφορετική, διότι αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να βρίσκονται εκεί. Τα παιδιά στο σχολείο πολλές φορές δεν θέλουν να βρίσκονται εκεί. Στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών εκτιμούν αυτό που τους προσφέρεται».

    Ο Μ.Τ. έχει παρακολουθήσει επιμελώς τα μαθήματα στο σχολείο για τρία χρόνια. Έφθασε από τη Συρία πριν από τέσσερα χρόνια και καταφέρνει ήδη να μιλάει ελληνικά  με σωστό συντακτικό και γραμματική. «Εργάζομαι και πηγαίνω κανονικά στα μαθήματα αυτά τα χρόνια» εξηγεί. «Στο σχολείο δεν μας μαθαίνουν μόνο ελληνικά. Μας βοηθούν σε όλα. Εκεί έμαθα τα δικαιώματά μου. Με έστειλαν σε νομικούς για ό,τι χρειαζόμουν. Έχω κάνει φίλους Έλληνες και ξένους. Κανονικά αυτή η χρονιά έπρεπε να είναι η τελευταία, διότι πήγα στις εξετάσεις ελληνικών. Αλλά δεν θέλω να τους αφήσω. Τους αγαπώ και θέλω να συνεχίσω. Να πάω σε υψηλότερο επίπεδο. Διότι εκεί δεν μαθαίνω μόνο τη γλώσσα, αλλά κι άλλα πράγματα χρήσιμα για τη ζωή».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία