Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




 Ένας άνδρας που είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση προσώπου, άλλαξε ξανά πρόσωπο μετά την απόρριψη του πρώτου μοσχεύματος



Παρίσι.-

Έμεινε για ενάμιση μήνα χωρίς πρόσωπο: ένας άνδρας που είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση προσώπου πριν από πολλά χρόνια, χρειάστηκε να μπει και πάλι στο χειρουργείο για να αλλάξει ξανά όψη, αφού το σώμα του απέρριψε το πρώτο μόσχευμα, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά από το 2005, όταν ξεκίνησαν αυτές οι πρωτοποριακές χειρουργικές επεμβάσεις.

Η περίπλοκη επέμβαση έγινε στο νοσοκομείο Ζορζ Πομπιντού, στο Παρίσι, από μια ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή Λοράν Λαντιερί. Ξεκίνησε "την Δευτέρα, 15 Ιανουαρίου, νωρίς το απόγευμα και ολοκληρώθηκε την Τρίτη, 16 Ιανουαρίου, νωρίς το πρωί" ανέφερε σε ανακοίνωσή της η Υπηρεσία Βιοϊατρικής και Δημόσιας Αρωγής των Νοσοκομείων του Παρισιού (AP-HP).

Ο ασθενής είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση προσώπου πριν από αρκετά χρόνια. Ξαναμπήκε στη λίστα αναμονής στις 27 Οκτωβρίου, αναμένοντας να βρεθεί ένα νέο μόσχευμα. Όμως στις 30 Νοεμβρίου οι γιατροί διαπίστωσαν ότι η απόρριψη του πρώτου μοσχεύματος είχε φτάσει σε τέτοιο βαθμό που ήταν αναγκαίο να το αφαιρέσουν τελείως. Αφού "έχασε" το πρόσωπό του νοσηλευόταν επί ενάμιση μήνα στη μονάδα εντατικής θεραπείας.

Για πρώτη φορά, η επέμβαση αυτή "δείχνει ότι στον τομέα αυτών των μεταμοσχεύσεων (σ.σ. χεριών και προσώπου), στην περίπτωση χρόνιας απόρριψης, είναι εφικτή μια δεύτερη μεταμόσχευση" τονίζεται στην ανακοίνωση της AP-HP.

Η πρώτη (μερική) μεταμόσχευση προσώπου στον κόσμο έγινε το 2005 από την ομάδα του Γάλλου καθηγητή Μπερνάρ Ντεβοσέλ. Λήπτρια ήταν μια 38χρονη γυναίκα, η Ιζαμπέλ Ντινουάρ, η οποία πέθανε το 2016 από καρκίνο. Οι δύο πρώτες ολικές μεταμοσχεύσεις προσώπου έγιναν το 2010 από μια ομάδα Ισπανών γιατρών και τον καθηγητή Λαντιερί.

Από το 2005 έχουν γίνει λιγότερες από 40 μεταμοσχεύσεις προσώπου σε ολον τον κόσμο.

"Η πιθανότητα απόρριψης, που είναι υπαρκτή για όλα τα μοσχεύματα, είναι α πριόρι μεγαλύτερη" όταν πρόκειται για πρόσωπο και χέρια, εξήγησε ο καθηγητής Ολιβιέ Μπαστιάν. Αν δεν ελεγχθεί με φαρμακευτική αγωγή, το φαινόμενο της χρόνιας απόρριψης μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή του μεταμοσχευμένου οργάνου.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία