|
| | | |
Συστάσεις στις εγκύους να κοιμούνται με το πλευρό για να μειώσουν τον κίνδυνο θανάτου του μωρού τους
Νοσοκομείο St.Mary / Μάντσεστερ
Οι γυναίκες που κοιμούνται ανάσκελα, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, αντιμετωπίζουν διπλάσιο κίνδυνο να γεννήσουν νεκρό μωρό, γι' αυτό είναι καλύτερα να κοιμούνται με το πλευρό, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.
Η νέα μελέτη, με την ονομασία MiNESS, είναι η μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα και επιβεβαιώνει ανάλογα ευρήματα μικρότερων ερευνών που είχαν γίνει στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Αλεξάντερ Χίζελ του Νοσοκομείου St.Mary του Μάντσεστερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό μαιευτικής και γυναικολογίας "British Journal of Obstetrics & Gynaecology", σύμφωνα με το BBC, ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από 1.000 γυναίκες, από τις οποίες 291 γέννησαν νεκρό παιδί.
Διαπιστώθηκε ότι η πλάγια θέση στην οποία μια γυναίκα αποκοιμιέται στη διάρκεια του τρίτου τριμήνου της εγκυμοσύνης, παίζει ρόλο στη γέννηση ενός υγιούς μωρού. Δεν έχει τόση σημασία αν μια γυναίκα ξυπνά ανάσκελα, αλλά το πώς κοιμήθηκε.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι περίπου μία στις 225 κυήσεις καταλήγει στη γέννηση νεκρού μωρού και εκτίμησαν ότι αν οι έγκυες κοιμούνταν πάντα στο πλευρό, αρκετά μωρά θα σώζονταν. Όπως είπαν, ένα «κόλπο» για να κοιμάται μια έγκυος στο πλευρό, είναι να βάζει ένα ή περισσότερα μαζιλάρια στην πλάτη της, ενώ τόνισαν ότι δεν έχει σημασία αν κοιμάται στο αριστερό ή στο δεξί πλευρό της.
Οι γυναικολόγοι δεν είναι βέβαιοι γιατί αυξάνεται ο κίνδυνος γέννησης νεκρού μωρού, αν η έγκυος κοιμάται ανάσκελα. Ίσως οφείλεται στο ότι, σε αυτή την περίπτωση, το συνδυασμένο βάρος του μωρού και της μήτρας πιέζει τα αιμοφόρα αγγεία, περιορίζοντας την κυκλοφορία του αίματος και του οξυγόνου προς το έμβρυο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|