Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι γονείς ζουν έως δύο χρόνια περισσότερα από τους άτεκνους

H ύπαρξη παιδιών ειναι ευεργητική στην υγεία



Ινστιτούτο Καρολίνσκα/ Στοκχόλμη.-

Οι άγρυπνες νύχτες των γονιών πάνω από τα παιδιά τους -και οι κατοπινοί «πονοκέφαλοι» κάθε είδους, εξαιτίας των παιδιών- φαίνεται πως με κάποιο τρόπο «εξαργυρώνονται». Οι άνθρωποι που έχουν γίνει γονείς, συνήθως ζουν περισσότερα χρόνια, σε σχέση με όσους δεν έχουν αποκτήσει παιδιά, σύμφωνα με μια νέα σουηδική επιστημονική έρευνα.

   Στην ηλικία των 60 ετών, η διαφορά στο προσδόκιμο ζωής μπορεί να φθάσει τα δύο χρόνια υπέρ των ανδρών που έχουν παιδιά, ενώ για τις γυναίκες μητέρες το «κέρδος» είναι λίγο μικρότερο (έως 18 μήνες). Το φύλο των παιδιών - αγόρι ή κορίτσι- δεν φαίνεται να παίζει ρόλο, άρα δεν είναι ανάγκη να έχει κανείς κορίτσι για να δει καλά γεράματα!

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής την επιδημιολόγο δρα Κάριν Μόντιγκ του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικής Ιατρικής του Ινστιτούτου Καρολίνσκα του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό επιδημιολογίας "Journal of Epidemiology & Community Health", ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 1,5 εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες άνω των 60 ετών.

   Όπως αναμενόταν, διαπιστώθηκε ότι όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία κάποιου, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος θανάτου του, ανεξάρτητα από το αν είναι γονιός ή όχι. Όμως ο κίνδυνος θανάτου σε οποιαδήποτε ηλικία πάνω από τα 60 είναι συγκριτικά μικρότερος για τους γονείς ενός ή περισσότερων παιδιών - περισσότερο για τους άνδρες ό,τι για τις γυναίκες. Για παράδειγμα, ο κίνδυνος θανάτου μέσα στον επόμενο χρόνο για έναν 80χρονο ήταν 7,4% αν ήταν γονιός και 8,3% αν ήταν άτεκνος.

   Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το «κέρδος» των γονιών δεν είναι τόσο βιολογικό, όσο ψυχοκοινωνικό, καθώς τα παιδιά «χτίζουν» ένα δίχτυ προστασίας και υποστήριξης στους γονείς τους, όταν αυτοί το χρειάζονται σε μεγάλη ηλικία, κάτι στο οποίο δεν μπορούν να βασισθούν οι άτεκνοι ηλικιωμένοι. Από την επίσκεψη μαζί στο γιατρό έως το σπάσιμο της μοναξιάς χάρη στα παιδιά τους, οι γονείς τελικά ωφελούνται στο προσδόκιμο ζωής τους.

   Προηγούμενες μελέτες είχαν βρει ότι τουλάχιστον για τις φτωχές γυναίκες τα πολλά παιδιά μάλλον συντομεύουν τη ζωή. Μία φτωχή γυναίκα με τέσσερα ή περισσότερα παιδιά έχει μικρότερο προσδόκιμο ζωής κατά περίπου 3,5 χρόνια.

   Όμως η νέα σουηδική μελέτη δείχνει ότι κατά μέσο όρο μια μητέρα ζει 84,6 χρόνια έναντι 83,1 μίας άτεκνης γυναίκας, ενώ ένας πατέρας έχει μέσο προσδόκιμο ζωής 80,2 ετών έναντι 78,4 ενός άτεκνου άνδρα.

   Η «ψαλίδα» στον κίνδυνο θανάτου μεταξύ γονιών και άτεκνων ανθρώπων αυξάνεται σταδιακά με την ηλικία και είναι κάπως μεγαλύτερη για τους άνδρες από ό,τι για τις γυναίκες. Έτσι, στην ηλικία των 60 ετών, η διαφορά του κινδύνου θανάτου μέσα στο επόμενο έτος ήταν 0,06% για τους άνδρες και 0,16% για τις γυναίκες. Στην ηλικία των 90 ετών τα αντίστοιχα ποσοστά ήσαν αυξημένα σε 1,47% για τους άνδρες και 1,10% για τις γυναίκες.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία