 |
|  |  |  | 
Από τα βουνά της Σαμοθράκης στο Έβερεστ
Aλεξανδρούπολη.-
Έναν μήνα απομονωμένη στις Άνδεις και μετά επιστροφή στην Ελλάδα, πριν από την επόμενη αποστολή προετοιμασίας, αυτή τη φορά στη Νορβηγία, για εξοικείωση με τις χαμηλές θερμοκρασίες... Κι όλα αυτά, με στόχο την τελική αποστολή της: την κατάκτηση της κορυφής του Έβερεστ τον ερχόμενο Απρίλιο. Ο λόγος για την Κική Τσακαλδήμη, η οποία μίλησε όχι μόνο για την απόφαση της να βρεθεί στην υψηλότερη κορυφή του κόσμου, αλλά και για το σχέδιο της, με την ονομασία "Higher than Everest", όταν μάλιστα μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν είχε ανέβει ψηλότερα από τα βουνά της Σαμοθράκης.
Η νεαρή ορειβάτισσα επέστρεψε από την αποστολή στην οροσειρά των Άνδεων, όπου έμεινε «λίγο παραπάνω από έναν μήνα» και τελείωσε με επιτυχία ένα ακόμη στάδιο της προετοιμασίας της, με την άνοδο στον στόχο, στα 6.310 μέτρα. «Είναι κάτι που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια, όταν αποφάσισα ότι θέλω να αλλάξω τη ζωή μου και να κάνω κάτι μεγάλο, να προκαλέσω τον εαυτό μου, να σταματήσω να φοβάμαι» αναφέρει, ενώ σημειώνει πως, κάπως έτσι, χωρίς ιδιαίτερη σπουδή, απλά αποφάσισε να ξεκινήσει τις αναβάσεις «με τον υψηλότερο στόχο».
«Το Έβερεστ θα είναι μόνο η αρχή» αναφέρει η Εβρίτισα ορειβάτισσα που μάλιστα τονίζει πως ποτέ δεν είχε την οικονομική άνεση ή την τεχνική κατάρτιση για την προσπάθεια αυτή: «όταν κάτι πραγματικά το θέλεις, ανεξάρτητα από την ηλικία σου, δεν πρέπει να φοβάσαι. Είμαστε όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για να κάνουμε μεγάλα πράγματα εξαιρετικά. Αν περιμένουμε από τους άλλους να δημιουργήσουν τις συνθήκες, δεν θα γίνει ποτέ τίποτα» τονίζει.
Η κα. Τσακαλδήμη αναχωρεί την ερχόμενη εβδομάδα για το επόμενο στάδιο της προσπάθειάς της, αφού θα βρεθεί στη Νορβηγία όπου θα πρέπει να εκτεθεί «σε χαμηλές θερμοκρασίες» ώστε να προσομοιώσει την κατάσταση στην οποία θα εκτεθεί στα Ιμαλάϊα και συγκεκριμένα στην αποστολή της για άνοδο στην κορυφή του Έβερεστ με το σύνολο της προετοιμασία της να έχει σχεδιαστεί από έναν ειδικό, έμπειρο οδηγό από την Ινδία με κάθε λεπτομέρεια.
Σχολιάζει δε το πώς αλλάζει έναν άνθρωπο ένας τέτοιος μεγάλος στόχος: «Ήδη νιώθω πως μετά από κάθε ανάβαση γίνομαι άλλος άνθρωπος» δηλώνει και προσθέτει πως σε άλλο επίπεδο πρέπει να διαχειριστεί την καθημερινότητα της, όπως όλοι οι υπόλοιποι πολίτες, ενώ το όλο εγχείρημα δεν θα μπορούσε ξεκινήσει ή και να πετύχει χωρίς και ιδιωτικές χορηγίες. Καλούμενη να προβλέψει μια τελική επιτυχία εστιάζει στον τομέα της ψυχολογίας: «μετά τα 7.500 μέτρα, επειδή το σώμα σου θα σε φωνάζει "κατέβα κάτω με σκοτώνεις", το μυαλό είναι αυτό το οποίο θα μπορέσει να σε κρατήσει, θα σε κάνει να κάνεις άλλο ένα βήμα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|