Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Χασμουρηθείτε χωρίς ντροπή - Όσο μεγαλύτερος και εξυπνότερος είναι ο εγκέφαλος, τόσο περισσότερο διαρκεί το χασμουρητό!



Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης.-

  Όσο μεγαλύτερος και πιο πολύπλοκος είναι ο εγκέφαλος ενός ζώου, τόσο περισσότερο διαρκεί το χασμουρητό του, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Η διαπίστωση αυτή ενισχύει την πεποίθηση των επιστημόνων ότι το χασμουρητό, μεταφέροντας αέρα, δροσίζει τον εγκέφαλο, ενώ τον τροφοδοτεί και με έξτρα οξυγόνο.

   Η φυσιολογία του χασμουρητού παραμένει ακόμη εν πολλοίς ένα μυστήριο. Το χασμουρητό «πυροδοτείται» από διάφορες αιτίες (βαρεμάρα, νύστα, κούραση, πείνα κ.α.), ενώ είναι κολλητικό και ανάμεσα σε διαφορετικά είδη ζώων. Ακόμη κι αν ένας άνθρωπος μιλάει στο τηλέφωνο με κάποιον που χασμουρηθεί, μπορεί αυτομάτως να δημιουργηθεί αντανακλαστικό χασμουρητού και στον ίδιο.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ψυχολόγο 'Αντριου Γκάλοπ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας "Biology Letters", σύμφωνα με το "Science", παρακολούθησαν στο YouTube βίντεο με χασμουρητά 29 διαφορετικών θηλαστικών: ανθρώπων, ποντικιών, γατιών, αλεπούδων, καμηλών, σκαντζόχοιρων (ναι, χασμουριούνται κι αυτοί!), ελεφάντων κ.α.

         Το βασικό συμπέρασμα ήταν ότι τα ζώα με μικρότερους εγκεφάλους και λιγότερους νευρώνες τείνουν να χασμουριούνται λιγότερη ώρα, σε σχέση με τα ζώα που έχουν μεγάλους εγκεφάλους και περισσότερους νευρώνες.

         Ο άνθρωπος, αν και δεν είναι το ζώο με τον μεγαλύτερο εγκέφαλο σε όγκο, αλλά ασφαλώς είναι εκείνο με την μεγαλύτερη πολυπλοκότητα και με τους περισσότερους νευρώνες (εγκεφαλικά κύτταρα), διαθέτει το χασμουρητό με τη μεγαλύτερη διάρκεια κατά μέσο όρο, λίγο πάνω από έξι δευτερόλεπτα.

   Το χασμουρητό των ελεφάντων διαρκεί σχεδόν έξι δευτερόλεπτα, των χιμπατζήδων πέντε δευτερόλεπτα, ενώ των ποντικιών και αρουραίων κάτω από ένα ενάμισι δευτερόλεπτο. Γενικότερα, τα πρωτεύοντα (άνθρωπος και πίθηκοι) χασμουριούνται περισσότερο -έως 50%- σε σχέση με τα λοιπά μη πρωτεύοντα θηλαστικά, πράγμα που αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι το χασμουρητό εξελίχθηκε παράλληλα με τον πιο ανεπτυγμένο εγκέφαλο.

         Έτσι, λοιπόν, αφού -υποτίθεται ότι- το χασμουρητό με τον τρόπο του προδίδει έμφυτη εξυπνάδα, χασμουρηθείτε ελεύθερα την επόμενη φορά που θα παρακολουθείτε κάποια «σοφή» αλλά βαρετή ομιλία...

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία