 |
|
|  |  |  |  Η «Αντιγόνη» στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος
Πρωτοτυπία - Θεατρική παράσταση στο...αεροδρόμιο
Αθήνα
Οι επισκέπτες του αεροδρομίου Ελ.Βενιζέλος είχαν την τύχη να ζήσουν μια μοναδική και ευχάριστη εμπειρία.
Στην είσοδο "1" του αεροδρομίου είχε στηθεί μια αυτοσχέδια σκηνή και τέσσερις νέοι και εξαιρετικά ταλαντούχοι ηθοποιοί, έφεραν τη μαγεία του Εθνικού Θεάτρου με την παράσταση «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.
Κοινό τους, οι μαθητές της Β? τάξης του Λυκείου Σπάτων και φυσικά τους ταξιδιώτες που είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν παράσταση του Εθνικού , λίγο πριν ξεκινήσουν για τους προορισμούς τους.
Η εκδήλωση εντάσσεται στο εορταστικό πρόγραμμα του Διεθνούς Αερολιμένα για τα 10 χρόνια λειτουργίας του αεροδρομίου που τιτλοφορείται: ?Ευχές από την τέχνη και από τον πολιτισμό?.
«Είμαστε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας του ταξιδιώτη με την πόλη της Αθήνας και την Ελλάδα γενικότερα. Αυτά τα δέκα χρόνια προσπαθούμε με διάφορες δράσεις να ενισχύσουμε την παρουσία του πολιτισμού μέσα σε αυτόν το χώρο» δήλωσε ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών ,Γ. Παράσχης και τόνισε: «Η εκδήλωση είναι πρωτοποριακή. Είμαστε περήφανοι που την απολαμβάνουν νέα παιδιά από την περιοχή των Μεσογείων».
«Γίνονται προσπάθειες, όχι μόνο να έρθει το κοινό πιο κοντά στο Εθνικό Θέατρο, αλλά το Εθνικό Θέατρο να έρθει πιο κοντά στο κοινό, δήλωσε ο Γιάννης Χουβαρδάς, καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι παραστάσεις της «Αντιγόνης» του Εθνικού Θεάτρου πρόκειται να παρουσιαστούν και σε νηπιαγωγεία της Αθήνας, μετρώντας ήδη 40 παραστάσεις σε σχολεία της Αττικής.
«Τέσσερις ηθοποιοί με τα μπαγκάζια τους, στην αυτοσχέδια σκηνή της τάξης, στήνουν το σκηνικό από τα υλικά που βρίσκουν σε μία σχολική αίθουσα και παίζουν ανάμεσα στους μαθητές, ''γυμνά'' , χωρίς φως, και χωρίς σκηνικά. Έτσι καταργούμε οποιαδήποτε ψευδαίσθηση και στόχος είναι να δείξουμε ότι το κείμενο αυτό δε γράφτηκε για να διαβάζεται, αλλά γράφτηκε για να παίζεται. Οι μεγάλες ιδέες μπορούν να περάσουν στους εφήβους, αρκεί κάποιος να είναι λιτός, αληθινός και να τους κοιτάξει μέσα στα μάτια», δήλωσε ο σκηνοθέτης Τάκης Τζαμαργιάς.
Απ΄ την πλευρά τους, οι μαθητές που παρακολούθησαν την παράσταση δήλωσαν ενθουσιασμένοι.
«Πρώτη φορά βλέπω θέατρο σε αεροδρόμιο. Ήταν μία πολύ μοντέρνα παράσταση και οι ηθοποιοί ήταν καταπληκτικοί», είπε ο μικρός θεατής Γιώργος.
«Εισέπραξα πολλά περισσότερα μηνύματα για το κείμενο, βλέποντας την παράσταση, πολύ περισσότερο από αυτά που μαθαίνω στο σχολείο», δήλωσε ενθουσιασμένη και η μαθήτρια Κατερίνα, μετά το τέλος της παράστασης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
