Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο πάπας Φραγκίσκος άνοιξε το δρόμο για την αγιοποίηση τού  αρχιεπισκόπου τών φτωχών Όσκαρ Ρομέρο, που δολοφονήθηκε από φασίστες στο Ελ Σαλβαδόρ το 1980 



Πόλη τού Βατικανού

Ο πάπας Φραγκίσκος έκρινε σήμερα ότι ο αείμνηστος αρχιεπίσκοπος του Ελ Σαλβαδόρ Όσκαρ Ρομέρο, ο οποίος είχε δολοφονηθεί από ένα δεξιό απόσπασμα θανάτου το 1980 και αποτελεί εμβληματική μορφή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη Λατινική Αμερική, πέθανε ως μάρτυρας και θα οσιοποιηθεί, ανακοίνωσε η Αγία Έδρα.

Το Βατικανό ανέφερε ότι ο πάπας ενέκρινε διάταγμα στο οποίο αναφέρεται ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ρομέρο δολοφονήθηκε σε πράξη «μίσους κατά της πίστεως». Το διάταγμα αυτό επικυρώνει τις προτάσεις μιας επιτροπής καρδιναλίων και θεολόγων.

Αυτό είναι το πρώτο βήμα οσιοποίησης του Ρομέρο χωρίς να του έχει αποδοθεί ένα θαύμα όπως ορίζει η θεολογική αρχή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η οσιοποίηση είναι ένα βήμα πριν από την αγιοποίηση. Για να αγιοποιηθεί ο αρχιεπίσκοπος Ρομέρο ή για να ανακηρυχθεί άγιος, μετά την οσιοποίηση, πρέπει να του αποδοθεί ένα θαύμα.

Πολλοί πολίτες του Σαλβαδόρ εξέφρασαν τη χαρά τους στο Twitter, αναφερόμενοι στον αρχιεπίσκοπο με τον όρο «Άγιος Ρομέρο της Αμερικής», ενώ ο υπουργός Επικοινωνιών της χώρας Χάτο Ασμπούν χαρακτήρισε «σπουδαία είδηση για το Ελ Σαλβαδόρ», την ανακοίνωση αυτή.

Ο Φραγκίσκος, ο πρώτος ποντίφικας από τη Λατινική Αμερική, προώθησε τη διαδικασία αγιοποίησης του Ρομέρο λίγο μετά την ανάδειξή του στο παπικό αξίωμα, τον Μάρτιο του 2013. Οι προκάτοχοι του Φραγκίσκου ο Ιωάννης Παύλος Β΄ και ο Βενέδικτος Ιστ΄ είχαν παγώσει την διαδικασία αγιοποίησης του Όσκαρ Ρομέρο καθώς τον θεωρούσαν προσκείμενο στη Θεολογία της Απελευθέρωσης, ένα ριζοσπαστικό κίνημα που τάσσεται υπέρ της ενίσχυσης των φτωχών και των αδικημένων.

Ο αρχιεπίσκοπος του Σαν Σαλβαδόρ δολοφονήθηκε στις 24 Μαρτίου του 1980, κατά τη διάρκεια λειτουργίας. Ο Όσκαρ Ρομέρο στα κηρύγματά του είχε καταγγελτικό λόγο κατά της καταπίεσης και της φτώχειας. Η δολοφονία του ήταν μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές στη μακροχρόνια εμφύλια σύγκρουση των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ κυβερνήσεων της χώρας και των αριστερών ανταρτών, κατά τις οποίες χιλιάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν από δεξιά στρατιωτικά τάγματα θανάτου. Ουδείς οδηγήθηκε ενώπιον της δικαιοσύνης για τη δολοφονία του Ρομέρο.

Ο εμφύλιος πόλεμος το Ελ Σαλβαδόρ ήταν ένας από τους πιο πολύνεκρους κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου: στοίχισε τη ζωή σε 75.000 ανθρώπους πριν τερματιστεί με τη συμφωνία ειρήνης του 1992. Η οσιοποίηση αναμένεται να γίνει στο Ελ Σαλβαδόρ, αν και το Βατικανό δεν το έχει διευκρινίσει. Πάντως, στην τελετή δεν αναμένεται να παραβρεθεί ο πάπας Φραγκίσκος.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία