Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Έκκληση του Γιάννη Σμαραγδή να σωθεί το σπίτι του Νίκου Καζαντζάκη, στην Αντίμπ της Γαλλίας



Θεσσαλονίκη

Ο Ηρακλειώτης σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, με επιστολή του, κάνει έκκληση στους απανταχού Έλληνες και Κρήτες να σωθεί το σπίτι του Νίκου Καζαντζάκη στην Αντίμπ της Γαλλίας και να περάσει σε ελληνικά χέρια.

Πρόκειται για το σπίτι στο οποίο ο Νίκος Καζαντζάκης έζησε μετά την παραίτησή του από την UNESCO το 1948, προκειμένου να αφοσιωθεί στο λογοτεχνικό έργο του. Ακολούθησε μία ιδιαίτερα παραγωγική περίοδος για τον μεγάλο διανοητή, στην οποία ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο μέρος του πεζογραφικού έργου του. Σε αυτό το σπίτι ο Νίκος Καζαντζάκης με τη σύζυγό του Ελένη, διέμεναν έως το 1957 και είναι το σπίτι που ο σημαντικός συγγραφέας αποκαλούσε «το κουκούλι μου». Εκεί ζούσε όταν «Ο Ζορμπάς» βραβεύτηκε ως το καλύτερο ξένο βιβλίο και όταν το 1956 του απένειμαν το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης. Στη συνέχεια το σπίτι πέρασε στην ιδιοκτησία της συζύγου του, η οποία το πούλησε στους σημερινούς ιδιοκτήτες του, που τώρα με τη σειρά τους προχωρούν στην πώλησή του.

Με την επιστολή του ο Γιάννης Σμαραγδής, ο οποίος ετοιμάζει την ταινία «Νίκος Καζαντζάκης», προσπαθεί να κινητοποιήσει όλους τους Έλληνες, τονίζοντας: «Ηρακλειώτες, Κρήτες, απανταχού Έλληνες, γρηγορείτε! Δεν πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία να ξεπλύνουμε τη ντροπή μας για όσα έπρεπε να είχαμε κάνει γι' αυτόν τον Μεγάλο Έλληνα, που πίστευε απεριόριστα στο αιώνιο Ελληνικό Φως και που εκτός των άλλων είχε γράψει: "Η Ελλάδα είναι ευλογημένος τόπος και θα επιζεί στους αιώνες μέσα από διαδοχικά θαύματα και χαιρόμουν που ήμουν άνθρωπος, άνθρωπος και Έλληνας". Η μελλοντική μεγάλη Ελλάδα δεν θα μας συγχωρέσει αν δεν δείξουμε έμπρακτα την αγάπη μας γι' αυτόν τον περήφανο και ελπιδοφόρο Έλληνα. Να βρούμε τρόπο το σπίτι του Καζαντζάκη στην Αντίμπ της Γαλλίας να περάσει σε Ελληνικά χέρια».

Σε άλλο σημείο της επιστολής, ο Γιάννης Σμαραγδής, μιλώντας για το σπίτι του Νίκου Καζαντζάκη στο Ηράκλειο της Κρήτης, αναφέρει: «Πριν από κάποια χρόνια η ολιγωρία και η ανευθυνότητα ανθρώπων που διοικούσαν τον Δήμο Ηρακλείου, άφησαν να γκρεμιστεί το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε και ανδρώθηκε στο κέντρο του Ηρακλείου Κρήτης ο Μεγαλύτερος και πιο πολυδιαβασμένος Έλληνας συγγραφέας μετά τον Όμηρο, ο Ηρακλειώτης και μέγας οικουμενικός Νίκος Καζαντζάκης. Αργότερα, αντίστοιχοι δημοτικοί άρχοντες έδωσαν το όνομά του στο Αεροδρόμιο… Αλλά το σπίτι του, εκεί που οι Μοίρες τον ευλόγησαν δεν υπάρχει, έγινε πάρκινγκ…». «Αυτήν τη ντροπή ποιος θα μπορούσε να την ξεπλύνει; Μπορεί να την ξεπλύνει όποιος ή όποιοι αγοράσουν το σπίτι του Καζαντζάκη στην Αντίμπ της Γαλλίας, εκεί όπου έγραψε αριστουργήματα, αυτοεξόριστος από τη χώρα του, που υπεραγαπούσε. Στο σπίτι αυτό άντεξε την ασέβεια Ελλήνων ομότεχνών του να εμποδίσουν λυσσωδώς τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας και τόσα άλλα πικρά, πικρότατα» προσθέτει.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία