 |
|
|  |  |  |  Η ασφάλεια των τροφίμων δεν έχει πλέον σύνορα και.. σοβαροί διατροφικοί κίνδυνοι απειλούν την ανθρωπότητα
Θεσσαλονίκη
Η ασφάλεια των τροφίμων δεν έχει πλέον σύνορα καθώς σοβαροί διατροφικοί κίνδυνοι συνεχίζουν να απειλούν την ανθρωπότητα εξ αιτίας πολλών παραγόντων, επισημαίνουν οι διοργανωτές του 2ου Πανελληνίου Συνεδρίου Κτηνιατρικής Παραγωγικών Ζώων, Υγιεινής και Ασφάλειας Τροφίμων Ζωικής Προέλευσης και Προστασίας Καταναλωτή
Λόγω αυτών των παραγόντων έχει αυξηθεί η ανάγκη για επαγρύπνηση ώστε να μπορούν οι διαχειριστές και αξιολογητές των κινδύνων αυτών, να ανταποκρίνονται στους γνωστούς και τους νέους αναδυόμενους κινδύνους με σκοπό την προστασία των καταναλωτών.
Οι γρήγορες αλλαγές στην επιστήμη και την τεχνολογία, στη νομοθεσία και την τρέχουσα κοινωνικο-οικονομική και κοινωνικο-δημογραφική πραγματικότητα είχαν σημαντικό αντίκτυπο στην ασφάλεια των τροφίμων, που προμηθευόμαστε και αγοράζουμε ως καταναλωτές, τονίζει σε σχετική εισήγησή του ο υγιεινολόγος τροφίμων Αθανάσιος Τυρπένου.
Η εντατικοποίηση της γεωργίας και κτηνοτροφίας με τη χρήση χημικών, η βιομηχανοποίηση των τροφίμων (πρόσθετα, συντηρητικά, υλικά εμφάνισης, διάρκεια ζωής), οι νέες τεχνολογίες, η νανοτεχνολογία και η κλωνοποίηση ζώων μεταβάλλουν τη γεωργία και την παραγωγή τροφίμων σήμερα. Ο κ Τυρπένου στην εισήγησή του επισημαίνει ότι η παγκοσμιοποίηση δίνει σήμερα στους πολίτες τη δυνατότητα να διαλέξουν περισσότερα τρόφιμα από όλο τον κόσμο με διαφορετικά πρότυπα ποιότητας, με αποτέλεσμα η ασφάλεια των τροφίμων να μην έχει πλέον σύνορα. Σύμφωνα με τον ίδιο η γήρανση του πληθυσμού και η μείωση της γεννητικότητας αλλά και οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, το σύγχρονο τρόπο εργασίας και αστικοποίησης έχουν αποκτήσει αυξημένη σημασία στην αξιολόγηση του κινδύνου.
«Όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν αλλάξει την αντίληψη των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τους κινδύνους των τροφίμων και την εμπιστοσύνη τους στις δημόσιες αρχές ελέγχου» επισημαίνει ο κ Τυρπένου.
Ένας από τους κύριους παράγοντες για την ασφάλεια των τροφίμων είναι τα υλικά συσκευασίας, στα οποία δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Συσκευασίας περίπου το 70% του συνόλου των καταναλωτικών συσκευασιών αφορά (σε τρόφιμα και ποτά) το πλαστικό (38%), το χαρτί και το χαρτόνι (30%), το μέταλλο (19%) και το γυαλί (8%). Εκτός από τα πλαστικά στα υλικά συσκευασίας συμπεριλαμβάνονται και τα σερβίτσια, συσκευές επεξεργασίας, περιέκτες, κόλλες, εκτυπωτικά μελάνια για τις ετικέτες καθώς και τα υλικά και αντικείμενα τα οποία έρχονται σε επαφή με το νερό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση. Όπως αναφέρεται σε εισήγηση που θα παρουσιαστεί στο συνέδριο, διάφοροι χημικοί παράγοντες μεταναστεύουν από τα υλικά συσκευασίας πάνω και μέσα στα τρόφιμα, με αποτέλεσμα αυτά να καθίσταται επικίνδυνα για την υγεία των καταναλωτών. Η μετανάστευση αυτή εξαρτάται από το πλαστικό υλικό, το τρόφιμο, το πάχος της συσκευασίας, τον όγκο επιφάνειας, από τη θερμότητα, το ηλιακό φως, τον χρόνο διατήρησης κλπ.
Η νομοθεσία καλύπτει δύο ουσιώδεις στόχους για τα υλικά που έρχονται σε επαφή με τα τρόφιμα: την προστασία της υγείας των καταναλωτών και την εξάλειψη των τεχνικών φραγμών στο εμπόριο. Τα υλικά αυτά πρέπει να είναι ασφαλή και τα συστατικά τους «να μη μεταναστεύουν» μέσα στα τρόφιμα. Η νομοθεσία προβλέπει την ιχνηλασιμότητα της κατασκευής ενός υλικού ή αντικειμένου σε όλα τα στάδια της κατασκευής, διανομής και διάθεσης στην αγορά, συμπεριλαμβάνει τα ονομαζόμενα «ενεργά» και τα «νοήμονα» υλικά και αντικείμενα τα οποία ρυθμίζουν την κατάσταση του συσκευασμένου τροφίμου ή του περιβάλλοντός του και παρατείνουν τη διάρκεια ζωής του τροφίμου ή αντιδρούν όταν το τρόφιμο είναι αλλοιωμένο (αλλαγή χρώματος).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
