|
| | | |
Όταν η αναπηρία γίνεται δύναμη
Τα «θαύματα» του Κέντρου Εργασίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες στην Ομόνοια
Αθήνα - (Ανταπόκριση Ηλίας Παλιαλέξης)
«Η εργασία είναι ένα φάρμακο που γιατρεύει όλες τις αδυναμίες και αναπηρίες του κόσμου»,σύμφωνα με τον πρόεδρο του Κέντρου Εργασίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΚΕΑΝΑ), Παναγιώτη Ρεθυμνιωτάκη.
Ο ίδιος χτυπήθηκε από πολιομυελίτιδα στα δυόμισή του χρόνια. Ύστερα από 37 χειρουργεία, επαγγελματίας πλέον και πατέρας πέντε παιδιών, δηλώνει με αυτοπεποίθηση ότι «η αναπηρία δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη».
Λαμπάδες, πασχαλινά αυγά, κουμπαράδες, εκκλησάκια μινιατούρες, πίνακες ζωγραφικής, βότανα, καλόγουστα εργόχειρα, όλα χωράνε στο κατάστημα του ΚΕΑΝΑ, που λειτουργεί στην πλατεία Ομονοίας 19, όπου φιλοξενεί τον κόπο, την αγάπη και την ελπίδα των 920 μελών του, αντικείμενα που αποτελούν τα αποτελέσματα της εργασιοθεραπείας ατόμων με αναπηρία μέσα από τα δέκα εργαστήρια του ΚΕΑΝΑ στα Άνω Λιόσια.
Παιδιά και νέοι εργάζονται όχι μόνο κάνοντας την απαραίτητη γι’ αυτά εργασιοθεραπεία, αλλά προωθώντας τα είδη τους προβάλουν τις ιδιαίτερες ικανότητες και ταλέντα τους, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και τις πληρωμές τους.
«Όλοι μας πρέπει να νιώθουμε την υποχρέωση να εξασφαλίζουμε εργασία σε κατηγορίες ατόμων που πραγματικά την έχουν ανάγκη, προκειμένου να νιώθουν χρήσιμοι, δημιουργικοί και απαραίτητοι κοντά μας, προκειμένου να αναγνωρίσουν οι ίδιοι και ο υπόλοιπος κόσμος την αξία τους» λέει ο κ. Ρεθυμνιωτάκης.
Αυτή είναι η φιλοσοφία του ΚΕΑΝΑ, αλλά και της επιτροπής του Μπάνειου Ιδρύματος, το οποίο έδωσε σάρκα και οστά στους κόπους και την πίστη των μελών, μέσα από το κατάστημα της πλατείας Ομονοίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναγνωρίσει την προσπάθεια των μελών του ΚΕΑΝΑ συμπεριλαμβάνοντας τις δράσεις τους στις καλές πρακτικές της.
«Εάν τα ευεργετήματα προορίζονταν κατευθείαν για τους δικαιούχους, θα είχαν γίνει θαύματα και θα είχαν δημιουργηθεί χιλιάδες θέσεις εργασίας και για "υγιείς" συμπολίτες μας» επισημαίνει ο πρόεδρος του ΚΕΑΝΑ, τονίζοντας ότι «η κηδεμονία είναι αυτή που δεν επιτρέπει στο ευεργέτημα να φθάσει στον προορισμό του».
«Το κατάστημα της Ομονοίας είναι μία μεγάλη ευκαιρία για τα άτομα με αναπηρία. Ευκαιρία να αξιολογηθεί η προσπάθειά τους, αλλά και για τον κόσμο προκειμένου να γνωρίσει τους πραγματικά δικαιούχους ευεργετημάτων, χωρίς καμία κηδεμονία από πουθενά» καταλήγει ο πρόεδρος του ΚΕΑΝΑ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|